อยากรู้ว่าถ้าท้องวัยเรียนควรจะหันหน้าไปบอกกับพ่อแม่ยังใง​

ตอนแรกเราก็เครียดจ้า พึ่งจบม.6 กำลังจะไปเรียนมหาลัยจ่ายค่าเทอมอะไรเรียบร้อยแล้ว พอมาตรวจก็คือท้องได้5-6 เดือนแล้ว แต่ท้องไม่ค่อยใหญ่นะคะเพราะท้องแรก ปรึกษากับแฟนว่าท้องแฟนก็ไม่กล้าบอกครอบครัวเค้าส่วนเราก็ไม่กลัวแม่จะเสียใจ เราก็ทำใจมาประมานเกือบเดือนเลยตัดสินใจบอก ครั้งแรกที่แม่รู้ แม่ไม่ด่าไม่ว่าอะไรเราสักคำเลยค่ะ พูดดีถามเราดีทุกอย่างว่าเราทำไมไม่ดูแลตัวเอง แล้วแม่ให้พ่อแม่แฟนมาคุยเลยแต่งงานกัน. แถมแม่พาไปฝากท้องด้วยนะคะ จากวันนั้นจนลูกคลอดได้3 วันเราก็เลิกกับแฟนค่ะ เราเลี้ยงลูกมาเองจนตอนนี้ครบ2 เดือนแล้ว แม่ไม่เคยด่าที่เราพลาดมีลูกเลยค่ะ ที่เล่าให้ฟังคืออยากบอกว่าพ่อแม่เรารักเราที่สุดลูกทำผิดขนาดไหนพ่อแม่ก็ทิ้งเราไม่ลงหรอกค่ะ เราเคยผ่านมาแล้วตัดสินใจบอกเถอะค่ะ เค้าอาจจะบ่นจะด่าแค่ตอนที่เราบอก สู้ๆนะคะ ผ่านมันไปให้ได้

สงสารพ่อแม่ แล้วไม่สงสารลูกตัวเองบ้างหรอครับ ความผิดเเรกพ่อแม่อาจไม่รู้ แต่ถ้าคุณเอาออก ความผิดต่อมาพ่อแม่คุณรู้ทีหลังอาจไม่ให้อภัยคุณนะคราวนี้ คุณบอกตอนนี้เขาก็แค่ผิดหวัง อาจจะมีโกรธบ้าง แต่เชื่อเถอะยังไงเขาก็รักคุณและยิ่งเขาได้เจอหน้าหลาน เขาก็จะยิ่งรัก ส่วนเรื่องเรียน ตอนนี้มันเปิดกว้างมากขึ้น คุณและแฟนคุณยังมีช่องทางให้ไปต่ออยู่แล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวคุณ ภาระ ความรับผิดชอบ ต้องมากขึ้นด้วย ยังไงก็สู้ๆครับ จากใจคนที่เคยอยู่ในจุดเดียวกันมาก่อน เมื่อไรที่คุณบอกพ่อเเม่คุณจะสบายใจขึ้นเหมือนยกภูเขาออกจากอก แต่ส่วนที่ยากที่สุดไม่ใช่การบอกพ่อเเม่เราแต่เป็นการบอกพ่อแม่ของเเฟนเรามากกว่า

อย่าเอาออกนะคะ สงสารเค้าไม่รู้เรื่องค่ะ มันเป็นบทเรียนของเราเอง เราผิดพลาดเองค่ะ ก้มหน้ายอมรับผิดในสิ่งที่ทำแสดงความรับผิดเท่าที่จะทำได้ค่ะ การมีลูกมันไม่ได้แย่นะคะ มันดีสำหรับบางคนด้วยซ้ำค่ะ พ่อแม่ก็แค่ด่าหรือไม่ก็ตี เดี๋ยวความโกรธมันก็จะจางลงเอง พ่อแม่ยังไงก็ต้องให้อภัยลูกตัวเองค่ะ กัดฟันบอกไปเลยคะ หลับหูหลับตาพูดก็ได้ อะไรจะเกิดก็ต้องยอมรับแล้วคะ ต่อจากนี้ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

บอกเลยค่ะบ้านนี้ไม่ได้ท้องในขณะเรียนเเต่พลาด ที่บ้านบ่นเเต่ก็เอ็นดูหลานเช่นเดิม ทั้งพ่อน้องทิ้งไม่ใยดีอีกตอนนี้ 12+6 วีคเเล้วค่ะ อย่าทำร้ายเด็กเลยเพราะน้องไม่ได้มารับรู้ตรงนี้ด้วย

บอกพ่อแม่เถอะ มันอาจจะดูยากหน่อยสำหรับคนที่เค้าคาดหวังในตัวเรา แต่เค้าจะต้องภูมิใจแน่ๆเลยที่มีลูกรับผิดชอบ แล้วต้องหลงหลานมากๆแน่ๆ อย่ากลัวเลย พ่อกับแม่เป็น safe zone สำหรับเราเสมอ

บอกเถอะค่ะ ท่านเข้าใจเราที่สุดแล้ว ทำใจจะพูดนานหน่อย แต่พอพูดแล้วโล่งเลยค่ะ ท่านจะด่าก็ทนฟัง เราทำผิดเอง แต่เชื่อเถอะ ด่าไปเดี๋ยวก็เหนื่อยเอง พอเห็นหน้าหลานก็ลืมหมดแล้ว

บอกเลยคะพ่อแม่จะได้ช่วยหาทางออก เราก็เป็นกว่าจะบอกแม่ได้ทำใจอยู่เป็นอาทิย์ร้องไห้อยู่หลายวัน แต่ก็ผ่านมาได้คะเพราะอะไรที่เกิดขึ้นแล้วเรากลับไปแก้ไขไม่ได้ก็ต้องยอมรับ

ต้องพูดคะในเมื่อคุณสองคนไม่ป้องกันนี้คือผลที่ตามมายอมรับแบบแมนๆควรรีบพาแฟนไปฝากท้องเรื่องฝากท้องไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ส่วนเรื่องบอกพ่อแม่ผลตะออกมาแบบไหนก็ตามสภาพคะ

บอกเลยค่ะ... ค่อยๆพูดทำใจให้สบาย.. แรกๆเขามีโกรธ​มีเสียใจบ้างแต่พ่อแม่จะหาทางออกที่ดีที่สุดให้เองค่ะเชื่อ.. การเรียนอาจได้เรียนต่อพอคลอดเสร็จ...

พูดออกไปตรงๆเลย พอได้พูดมันจะโล่งมาก แล้วค่อยรอฟังผลที่หลัง อย่าหยืดเวลาออกไปมาก ยิ่งบอกเร็วยิางดีจะได้วางแผนได้ถูก สู้ๆนะ