มีใครเป็นโรคซึมเศร้าระหว่างตั้งครรภ์บ้างไหมคะ

เราเป็นตั้งแต่ก่อนมีลูกคนแรกแต่ไม่ได้รับการรัษาเพราะเราคยบอกที่บ้านแต่เค้าไม่เชื่อเค้าว่าเราคิดไปเองเพราตอนนั้นยังเรียนอยู่ พอมีลูกคนแรกก้ดิ่งอยู่นะเพราะน้องเข้า รพ.บ่อยป่วยบ่อยมากเราเลี้ยงลูกคนเดียวแถมอดีตพ่อของลูกยังมีคำพูดกระทบจิตใจอยู่บ่อยๆทะเลาะกันทำทุกวันแต่ตอนนั้นเราก้ยังไม่ได้รักษา ตอนนี้มีสามีใหม่และมีลูกคนที่2 บอกเลยว่าอาการแย่มากๆทั้งตอนท้องและหลังคลอดเราเจอภาวะเบบี้บลูด้วยดิ่งหนักมากร้องไห้ทุกวันอยากตายทุกวัน จนเราไม่ไหวขอหมอพบจิตรแพทย์เลยค่ะ เพราะกลัวเลี้ยงน้องไม่ได้แต่สามีคนนี้ดีมากๆเลยค่ะให้กำลังใจเราตลอดไม่เคยมีคำพูดกระทบจิตรใจเราเลยโรคนี้ถ้าเป็นต้องรีบรักษานะคะอย่าปล่อยไว้นานและคนใกล้ตัวก้สำคัญมากๆเลยค่ะต้องให้กำลังใจกันเยอะๆ ปล.สามีใหม่เป็นชาวต่างชาติเราพบหมอที่ต่างประเทศหมอดีมากๆเลยค่ะ

เราเป็นซึมเศร้าตั้งแต่ก่อนตั้งครรภ์ค่ะ กำลังรักษาตัวมา3ปีกว่า แล้วน้องก็มาก่อนแผนจะมีลูก พอท้องก็มีอาการหนักเบาสลับกัน แต่เราก็ยังไปพบจิตแพทย์+นักบำบัดตามนัด เราแนะนำว่าควรไปพบจิตแพทย์นะคะ หรืออย่างน้อยก็ปรึกษาคุณหมอที่ฝากครรภ์ หรือพยาบาลเพราะบางที พยาบาลจะมาคุยด้วยค่ะ ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณแม่ไม่สามารถห้ามความคิดตัวเองได้ค่ะ แต่ลองพาตัวเองออกไปข้างนอก ไปเดินดูอะไรที่เราเคยชอบ หรือที่เราชอบ กินอะไรที่อยากกิน มันอาจจะช่วยได้ไม่มาก แต่ไปบ่อยๆมันจะทำให้เราลืมคิดเรื่องแย่ๆได้บ้างค่ะ คิดถึงตัวเองก่อนว่า เราทำอะไรแล้วสนุก เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าอยู่แต่ในบ้าน มันไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ โลกยังมีของสวยงามให้เราดูอีกเยอะค่ะ 🙂🙂 กอดนะคะ

เราเป็นก่อนท้องมานานค่ะเคยนอนอยู่รพ.ที่รักษาโดยเฉพาะ2เดือนไดเไม่ได้เล่นโทรสัพมีทีวี กับที่สาธรณะทำกิจกรรมต่างๆเบื่อมากเเรกๆเเต่ต้องทน พอได้ออกมายังกินยาตามหมอสั่งไม่หายดีค่ะเเต่ดีขึ้นมากถ้าดูจากครั้งเเรกที่เป็นหนักมากค่ะ พอท้องจะรู้สึกเหมือนครั้งเเรกเเต่ไม่ถึงขั้นทำร้ายตัวเองเเล้ว พูดกับเเฟน เเฟนบอกไร้สาระตลอดเเฟนเราเป็นคนพูดเเรงเจ็บ เเต่ไม่มีคำหยาบ เราก็ต้องคุมอารมให้อยู่ค่ะซึมเศร้ามันก็สู้ใจเราไม่ได้หรอกค่ะเเค่เราพยายามมากพอรึยัง ตอนนี้เราก็ยังอ่อนเเอค่ะเเต่ก็คิดได้ สู้ๆค่ะ ตอนนนี้เราโดนงดยา ปฏิบัติตัวอย่างเดียวเอาความคิด สติ เข้าเเรกค่ะ พยายามให้มาก

เราเป็นก่อนตั้งครรภ์นอนรักษาตัวที่โรงบาลจิตเวทย์นครสวรรค์ 4เดือนเต็มแล้วก็ออกโรงบาลมารักษาตัวที่บ้านอีก4ปี ตอนนี้ก็เริ่มดีขึ้นเพราะเราจะคิดถึงลูกเป็นหลักเราไม่อยากให้เขาเป็นเหมือนเราเรารู้ดีว่า มันทรมานคนที่เขาไม่เข้าใจเขาจะมองว่าไร้สาระ เรียกร้องความสนใจแต่ถ้าเราเก็บ คำพูดพวกนั้นมาคิดมันจะทำให้เราบั่นทอนตัวเอง เพราะฉะนั้นแม่ต้องสู้ๆคิดถึงตัวน้อยให้เยอะเป็นกำลังใจให้ค่ะ 😊😊

เหมือนกันเลยค่ะ เราเครียด ร้องไห้ทุกวันตั้งแต่ เริ่มตั้งครรภ์ จนตอนนี้8เดือนแล้ว ไม่รู้จะปรึกษาใคร เหมือนกัน ว่าจะลองคุยกับพยาบาลห้องฝากครรภ์ดูเหมือนกันว่า เราจะต้องหาหมอ ไหม มีความคิดอยากหายไปจากโลกนี้พร้อมกับลูกในท้อง ทุกๆวัน แต่ก็ยังคิดถึง ว่าลูกคนโตเรา เขาจะอยู่ยังไง

เป็นตั้งแต่เริ่มท้องเลยค่ะของเราต้องพบหมอตลอดเนื่องจากเราร้องไห้หนักมากยิ่งมาโดนแฟนทิ้งยิ่งหนักเลยค่ะพยายามไม่ติดโทรศัพท์หาอะไรทำที่จะไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านให้เรานึกถึงลูกที่จะเกิดมาเดียวก็ดีขึ้นเลื่อยๆตามระดับนะคะ

แนะนำปรึกษาแพทย์นะคะ ระหว่างตั้งครรภ์ฮอร์โมนหรือสารสื่อประสาทต่างๆมีความแปรปรวน อาจจำเป็นต้องได้รับยาปรับสารสื่อประสาท สารในร่างกายแปรปรวนบางทีปรับแค่จิตใจอาจจะไม่เพียงพอค่ะ

ของเราเป็นโรคซึมเศร้าเลยค่ะ ก่อนตั้งครรภ์จนมาตั้งครรภ์ก็ไปพบแพทย์ค่ะ หมอให้ยาเป็นระงับอารมณ์ค่ะคล้ายๆเหมือนคลายเครียด คนท้องกินได้ค่ะไม่เป็นอันตรายต่อเด็ก กินแล้วรู้สึกดีขึ้นมากค่ะ

ทางนี้ดิ่งทุกวันเลยคะ เป็นเพราะคนในครอบครัวด้วยอีกสาเหตุนึงเลยคะ เรามีความคิดทุกครั้ง ว่าไม่อยากให้ลูกเราเกิดมาในครอบครัวแบบนี้ แบบที่เราต้องเจอ กลัวลูกจะไม่มีความสุขแบบที่เราเป็น

เป็นค่ะ อารมณ์เปลี่ยนมาก .ครทำให้หงุดหงิดนิดหน่อยคือไม่ได้เลย แนะนำหาหมอนะคะ ไม่ต้องห่วงเรื่องประกัน ถ้าเป็นระหว่างตั้งครรภ์ไม่มีผลกับประกันค่ะ