ทำใจไม่ได้ค่ะ

สู้ๆนะคะ เราผ่านจุดนั้นมาแล้วค่ะ ตอนนั้นท้อง6เดือน ท้องไม่พร้อมด้วยค่ะเรากำลังเรียนปี3 เค้าหาว่าเป็นลูกกับแฟนเก่าเรา บอกจะตรวจDNAแล้วหายไปเลย ให้แม่คุยแม่ก็แบบลูกฉันเป็นคนดีอ่ะค่ะ บอกว่าถ้าใช่ก็จะรับเลี้ยงไว้แต่ไม่ให้เราไปยุ่งกับลูกอีก ตอนนั้นไม่มีใครรู้เลยค่ะเราเคว้งมาก เราคิดจะเอาออกคิดจะฆ่าตัวตายเราคิดมาหมดแล้วค่ะ แต่เราไม่ได้ทำเราคิดถึงพ่อแม่เรา แต่เราโชคดีตรงที่มีเพื่อนมีอาจารย์มีครอบครัวที่คอยซัพพอร์ต ทุกคนยืนยันให้เราวางแผนเลี้ยงเค้าด้วยตัวเองค่ะ ถ้าพ่อเค้ากลับมาทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นเอง เราท้องแต่เราไปเรียนปกติเลยค่ะ มีเรียนปฏิบัติกีฬาด้วย เราทำทุกอย่างปกติเลยค่ะ คนอื่นไม่รู้เลยว่าเราท้อง ตอนคลอดก็ซ้อนมอไซค์เพื่อนไปค่ะ ตอนนี้น้อง2เดือนแล้วค่ะ เรารักลูกมากสัญญาว่าจะทำหน้าที่แทนพ่อเค้าเอง เราให้อภัยพ่อเค้านะคะเพราะทุกคนมีเหตุผลที่ตัวเองจะไม่พร้อมหรืออะไรก็แล้วแต่ สำหรับเราตอนนี้ลูกคือความสุขที่สุดค่ะ