คิดถึงลูกใจจะขาด
คลอด 39+5 เมือวันนี้ 1 เมษา 63 เวลา 21:29 น้ำหนัก 4.020 ก. เจ็บท้องตี4 ไปถึง รพ. 7 ครึง น้ำคร่ำแตก หมอให้รอจนกว่าปากมดลูกจะเปิด ปากมดลูกเปิดแค่ 2 ซ. จนถึงเที่ยง น้ำคร่ำไหลออกมาเป็นสีเขียว แสดงว่าเด็กขี้ในน้ำคร่ำ เราก็บอกพยาบาล หมอเลยรีบใส่น้ำเกลือและลองฉีดยากระตุ้น แต่การเต้นของหัวในของลูกตอนนั้น ได้ยินพยาบาลบอกว่า อาการไม่ดีแล้ว เลยบอกหมอครวรีบผ่า แต่หมอกลับมาบอกว่า ให้อดทนน่ะ ยังปกติอยู่ แต่เราปวดจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ณ.ตอนนั้น แต่เราก็พยายามบอกหมอ ว่าไม่ไหวแล้วถ้าจะผ่า ก็ให้รีบผ่าเลย หมอก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าให้รอจนถึง 3 ทุ่ม ฉันยากระตุ้นตั้งแต่เที่ยงจนสามทุ่ม เป็นอะไรที่ทรมานสุดๆ พอถึงสามทุ่มอาการแม่และลูกเริ่มแย่ หมอถึงตัดสิ้นใจให้ผ่า สุดท้ายลูกออกมา ติดเชื้อในกระแสเลือด กินขี้ในน้ำคร่ำ จนเข้าปอดไปแล้ว ตอนนี้ตัวเล็กต้องใส่ท่อ อาการ 50/50 ไม่สามารถหายใจเองได้ ลูกเป็นหนักถึงขนาดนี้ เปนเพราะการตัดสินใจช้าของหมอ แล้วใครจะรับผิดชอบ หัวอกคนเป็นแม่ แทบใจสลายเมื่อเหนลูกตัวเองอยู่แบบนั้น ตอนนี้ 7 วันแล้ว ได้แต่ภาวนาให้ลูกหายไวไว จะได้กินนมเหมือนเด็กคนอื่นเค้า เพราะลูกยังไม่ได้กินอะไรเลย...
