Sad Part

Bakit ganun? Hindi pa ako nanganganak pero feeling ko sobrang stress na ako. Lagi nalang ako nastress at umiiyak. Nagtatrabaho LIP and naiiwan lang ako sa bahay nila. Parang nakakaloka lang magisip ng kung ano ano sa sobrang walang mapaglibangan. Its saddens me lagi pag umaalis siya. Pag umiinom siya which is karapatan naman niya kasi minsan lang naman magliwaliw. Pero the fact na naiiwan ako sa bahay nila. Para akong kinakaen ng kalungkutan, ng dilim. Parang gusto ko umuwi sa bahay namin bigla which is malayo sa kanila. Ang hirap lang magadjust. Kasi wala kang magawa. Nagsusuggest siya ng mga gagawin, or negosyo kaso di naman maumpisahan and ginagawa ko naman iba chores sa bahay nila. Dadating lang talaga kasi sa point na parang ang lungkot lungkot lalo na sa gabi na di maexplain. hays