Nonthiya profile icon
Kim cươngKim cương

Nonthiya, Thailand

ผู้ใช้งาน

Giới thiệu Nonthiya

ตั้งครรภ์

Bài đăng(9)
Trả lời(72)
Bài viết(0)
Thành viên VIP
ผ่าคลอดค่ะไม่น่ากลัวค่ะ ประสบการณ์เราซาวด์กับหมอในใบน้องหนัก5070เราเลยบอกหมอว่าผ่าเลยค่ะในวันนั้นเราจองห้องพิเศษจองอะไรของเราเรียบร้อยวันอาทิตย์ที่10มกรานอนรพ.มีพยาบาลมาโกนขนให้สะอาดมากแบบไม่เจ็บวันที่11 6โมงเช้ามีพยาบาลมาสวนสายปัสสาวะความรู้สึกมันเจ็บๆเสียวๆ แต่เราว่ามันเจ็บแบบหน้าหยีๆเลย 8โมงเช้านอนรถรพ.ไปห้องผ่าตัดใหญ่ ถึงหน้าห้องผ่าตัดเราต้องขยับตัวไปอีกเตียงนึงแต่แอบโมโหพยาบาลห้องนั้นบอกว่าเราขยับตัวช้า เราท้องใหญ่มากแถมพึ่งสวนสายปัสสาวะมารู้สึกเจ็บ 8:20เข้าห้อง หมอพยาบาลเต็มห้องเกือบ20คน วิสัญญีแพทย์ให้เรานอนตะแคงงอขาให้สุดมีพยาบาลมาคอยจับเราไว้ ความรู้สึกเสียวหลังสุดๆเจ็บแปล๊บๆเลยทีเดียวเข็มแทงลึกมากแบบปวดเลยแต่ไม่มากทนได้ สักพักก็ให้เรานอนอารมณ์เหมือนโดนมัดแขนมัดขา แปะคลื่นหัวใจที่อกวัดความดันให้เลือด หลังจากนั้นสักพักหมอจะเขี่ยขาเราให้เราขยับนิ้วเท้าตลอดถ้ายังรู้สึกจนสักพักเราขยับไม่ได้ชาไปครึ่งตัวชาถึงราวนมเลยทีเดียว หมอเขย่าท้อง เราได้ยินหมดไม่รู้สึกอะไรเลยตอนหมอกรีดหรือทำอะไรรู้สึกแค่ท้องสั่นพยาบาลจะคุยด้วยตลอดเรามีอาการคลื่นไส้เลยบอกพยาบาลพยาบาลใส่ยาให้รู้สึกดีขึ้นแต่อยากจะบอกว่าหนาวมากหนาวจนตัวสั่นสั่นข้างในแบบมือสั่นปากสั่น เราช็อคยามไม่รู้ตัวไหนสลบไปพยาบาลพยายามปลุก ประมาณ2นาที ได้ยินเสียงลูกร้อง แว๊!!! ลั่นห้อง เกิดแล้วค่ะ09:19 นน.4300 ค่ะ เราตื่นเลยน้ำตาไหลแต่กลั้นไว้สักพักพยาบาลเอาลูกมาให้เราถามว่าจุ๊บมั้ยคะ เราตอบไม่ค่ะเพราะเดี๋ยวร้องมันจะทรมาน หลังจากนั้นหมอก็เย็บรู้สึกเหมือนท้องเขย่าไปเขย่ามาจุกมาก เสร็จเรียบร้อยเข็นไปห้องพักฟื้น1ชม.เหมือนมีถุงลมมาห่มให้อุ่นๆแต่ยังหนาวเหมือนเดิมจนสั่นเริ่มมีอากาาคันหน้าเพราะผลข้างเคียงของยาหลังจากนั้นนอนรถรพ.กลับตึกที่เรานอน ชาไปกี่ชม.ไม่รู้เพราะมาถึงหลับไม่มีแรงพูด ระหว่างนั่นตอนมืดๆพยาบาลก็จะมาเปลี่ยนผ้าอนามัยให้เช็ดตัวเช็ดอวัยวะเพศเรา แล้ววันรุ่งขึ้นพยาบาลมาถอดสายปัสสาวะแล้วบอกให้เราลุกเดินไปปัสสาวะเอง เช็ดตัวเองพยายามถ่าย เพราะไม่งั้นจะท้องอืด ที่สุดของความทรมานตอนลุกขนาดมีเตียงปรับได้ยังทรมานเดินทีน้ำตาจะไหลตอนปัสสาวะเองทรมานกว่าตอนสวน รู้สึกเหมือนมดลูกจะหลุด สามีพยุงลุกน้ำตาไหลเพราะเจ็บมากตอนปัสสาวะ หลังจากนั้นพยายามลุกเดินบ่อยๆลดอาการท้องอืดเรอ ผายลมบ่อยๆ วันที่3เราก็เดินเกือบคล่องแล้วค่ะ เดินไปเดินมาหลังกินข้าว แต่เราแผลยาวมากเพราะหมอคิดว่าลูกเราหนัก5070จริงๆเลยผ่าเผื่อเห็นแผลตัวเองแล้วก็สงสารตัวเองเลยทีเดียวเพราะยาวกว่าคนทั่วไปที่เขาผ่าคลอด ผ่าคลอดไม่น่ากลัวค่ะ น่ากลัวตอนปัสสาวะเอง55555 สู้ๆค่ะ
Đọc thêm
 profile icon
Viết phản hồi
 profile icon
Viết phản hồi