แชร์ประสบการณ์นัดผ่าคลอด (ยาวนะค่ะ)

ใจแม่อยากจะคลอดเอง แต่เนื่องจากไม่เจ็บท้องคลอดสักที อายุครรภ์ก็ครบ 40 วีค พอดี ไหนๆ ก็เป็นวันดี (ฤทธิ์ตามอินเตอร์เนต) เลยตัดสินใจผ่าคลอด ตามที่คุณหมอขอไว้ บอกคุณหมอวันที่ 17/11 นัดผ่า 19/11 17/11 หลังหาหมอ 2 ทุ่ม ทางโรงพยาบาลโทรมานัดให้ไปเตรียมตัว นอนโรงพยาบาลวันที่ 18/11 เวลา 19:00 น. (เราก็พึ่งรู้ว่าต้องไปนอนก่อนด้วยเหรอ อ้าว..ไปก็ไป กระเป๋าพร้อมตั้งแต่ 38 วีคละ) 18/11/20 19:30 ถึงห้องพักที่โรงพยาบาล มีป้ายเสียบไว้ว่างดน้ำ งดอาหาร อ้าว...ข้าวเย็นยังไม่ได้กินเลย ถามพยาบาลว่าของคนก่อนหน้ารึเปล่า พยาบาลบอกว่างดก่อนนะค่ะ รอตรวจ nst น้องเสร็จก่อน ละจะให้ทาน แล้วงดหลัง 5 ทุ่ม อ่ะเค...โล่ง... 20:00 พยาบาลซักถามประวัติ เซ็นเอกสาร และบอกว่าพรุ่งนี้ผ่า 7 โมง จะปลุกตี 5 นะค่ะ (ในใจคิดเช้าจัง จะตื่นไหมน้า?) ละก็ไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุด ตวงปัสสาวะ เจาะเลือด เจาะสายน้ำเกลือคาไว้(เจ็บสุดละของการผ่าคลอด) 21:00 ทานข้าว ทานขนม ซัดให้อิ่ม ให้หน่ำใจ (เตรียมมาเอง) 22:00 พยาบาลมาวัดความดัน วัดไข้ (ทุก 4 ชม.) ฟังชีพจรน้อง (ทุก 2 ชม.) สรุปหลับไม่สนิท 19/11/20 05:00 พยาบาลมาปลุก บอกว่ารถเข็นจะมารับเวลา 06:20 ละถามว่าเมื่อคืนอึกี่ครั้ง ปัสสาวะกี่ครั้ง (เพื่อนๆ อย่าลืมนับนะ เราไม่รู้ว่าต้องนับ แต่ก็พอจำได้) จากนั้นก็โกนขน สวนก้น อาบน้ำ โกนขนไม่เท่าไหร่เคยมาละ สวนก้นนี่สิไม่เคย วิธีการคือพยาบาลเอายาเป็นน้ำๆ บีบเข้ารูตูด (ไม่เจ็บเลย) เราก็ถามว่ามันจะปวดอึเลยไหม พยาบาลบอกจะปวดเลย ไอ้เราก็เอ๊ะ! เรายังไม่ปวดนะ แค่รู้สึกแปลกๆ แต่ไม่ถึง 5 นาที ลุกไปห้องน้ำแทบไม่ทัน แต่...ไม่มีอะไรออก นอกจากน้ำที่บีบเข้าไป กับอาการปวดท้องอึ เลยนั่งต่อซะหน่อย ละอึๆ ก็ค่อยๆ ออกมา นั่งอยู่นาน จนพยาบาลมาเคาะประตูถามว่าอาบน้ำเสร็จยัง รีบลุกละอาบน้ำต่อเลยจร้า ยังรู้สึกปวดท้องหน่วงๆ ตลอดเวลา 06:15 พยาบาลเข้ามาต่อสายน้ำเกลือ พร้อมกับรถเข็นที่มารอรับ เราขอเวลาแต่งหน้าสักหน่อย เด๋วถ่ายรูปจะซีดไป (คอนแทคเลนส์ห้ามใส่นะค่ะ) 06:30 ถึงหน้าห้องผ่าตัด ก็ซักถามประวัติ อธิบายกระบวนการ บลาๆๆๆ 06:40 เข้าห้องผ่าตัด สำหรับเราอากาศในห้องไม่เย็นนะ ชิวๆ สบายๆ พยาบาลเปิดเพลงอีกด้วย ติดเครื่องมอนิเตอร์ต่างๆ ตามร่างกาย วัดความดัน ชีพจร ออกซิเจน อัตราการเต้นของหัวใจ 06:45 พยาบาลมาเปิดเสื้อขึ้น โชว์ส่วนล่างเต็มๆ (อายอยู่ในใจ คนตั้ง 8 คนในห้องผ่าตัด) จากนั้นให้นอนขดตัวเป็นกุ้ง ทำการบล็อคหลัง ไม่เจ็บเลยจ้า และอาการชาตั้งแต่ลิ้นปี่ลงไปก็ตามมาทันที เขยิบตัวกลับไปนอนหงายเองไม่ได้ละ ตอนนี้ก็ตามแต่พยาบาลจะยกขาไป และแล้วเค้าก็จัดท่าให้เรานอนอ่าซ่า... อายจนอยากหาผ้ามาปิดหน้าไว้ เหมือนจะได้ดังใจคิด พยาบาลเอาฉากมาวางกันตรงช่วงหน้าอกเรา ละก็ไปเสียบสายปัสสาวะ 06:50 พยาบาลสอบถาม เช็คข้อมูลอีกรอบ หมอเจ้าของไข้เข้ามาทำความหน้าท้อง กลิ่นเบตาดีนฉุนเลย ละหมอถามว่าเจ็บไหม เราไม่เจ็บเลย แต่รู้สึกนะว่าท้องขยับ โดนกด นิดๆ หน่อยๆ หมอคงลงมีดแล้ว (พยายามมองภาพสะท้อนจากไฟส่องที่อยู่ข้างบน แต่ไม่เห็นอะไรเลย ละเราเองก็สายตาสั้นอีก) หมอวิสัญญีมาคุยด้วย บอกว่าจะให้ยาฆ่าเชื้อทางสายน้ำเกลือนะ จะเย็นๆ หน่อย แต่เราไม่เย็นนะ รู้สึกแสบเลย จิตใจเลยไปโฟกัสที่หลังมือแทน พลิกไปพลิกมา 07:08 หมอเข้าของไข้ พูดออกมาละลูก แก้มมาเต็ม สักพักก็ได้ยินเสียงลูก พยาบาลเอาลูกไปทำความสะอาด ส่วนเราคลอดรก เย็บแผลต่อไป 07:20 พยาบาลไปเรียกคุณพ่อเข้ามาถ่ายรูป ถ่ายอยู่ 5 แอ็ค ก็ให้พ่อตามพยาบาลไปห้องเนิส ดูน้องให้หนำใจ หมอวิสัญญีเดินมาบอกว่าถ้าง่วงก็หลับได้เลยนะ ในใจเราก็เอ๊ะ! จะให้ยาสลบเราเหรอ เราไม่หลับๆ ยังไม่ง่วง ยังอยากรู้ขั้นตอนอื่นๆ อยู่ 07:50 หมอเจ้าของไข้เย็บแผลเสร็จ ละมาบอกให้นอนราบ ห้ามขยับอีก 6 ชม. จากนั้นก็แยกย้าย เราไปนอนดูอาการต่อที่ห้องพักฟื้น ก็หลับๆ ตื่นๆ พยาบาลเอาน้องมาเข้าเต้าด้วย บีบๆ หัวนม น้ำนมก็ออกมา ดีใจๆ ที่น้ำนมพอจะมีมาทันที น้องเข้าเต้าข้างละ 15 นาที ก็ต้องกลับไปอยู่ที่ตู้ปรับอุณหภูมิ และตรวจเช็คร่างกายต่อไป (น้องแข็งแรงดี) 09:00 พยาบาลมาเช็คดูแผล ดูมดลูก ดูน้ำคาวปลา (เราใส่แพมเพิดไว้) ผลปกติก็ย้ายกลับขึ้นมาที่ห้องพัก แต่ก็ยังมอนิเตอร์ค่าต่างๆ ต่อ อีก 1 ชม. มาถึงห้องพักนี่ได้หลับสนิทเลย 10:00 ถอดเครื่องมอนิเตอร์ หลับต่อได้อย่างสบายๆ 12:00 พยาบาลพาน้องมาเข้าเต้า และบอกว่าวันนี้พยาบาลจะยังดูแลน้องให้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มเรียนรู้การเลี้ยงกัน 12:30 ขาเริ่มหายชา พอขยับได้ รู้สึกดี แต่...มันมาพร้อมกับอาการข้างเคียงของยาบล็อคหลัง ที่ทำให้เราคันตามผิวหนัง ทั่วตัวเลย (หมอบอกเป็นเรื่องปกติ เป็นกันทุกคน) แต่ไม่ได้คันพร้อมกันทีเดียวนะ คันเป็นส่วนๆ ไป ไอ้เราก็เกาไปซิ พยาบาลมาดูแผล มาเปลี่ยนเพิด มาดูน้ำคาวปลา บอกว่ามีแต่รอยเล็บแล้ว เอายาไหม กลัวยาจะไปกระทบกับลูกเราเลยไม่เอา ทนๆ ดีกว่า -หลังบ่ายโมง ได้ทานอาหารอ่อน นอนหลับ พักผ่อน (อันนี้เราทำได้ดีมาก นอนเก่งอยู่แล้ว) ไม่ได้อาบน้ำเช็ดตัวเอา -ส่วนน้องมาเข้าเต้าทุก 3 ชม. ยังดูดได้ไม่ดี เพราะหัวนมเราสั้น บวกกับน้องมีพังพืดใต้ลิ้น ดีที่เรามีที่ครอบหัวนมติดมาด้วย พอเอามาใช้น้องดูดได้จ๊วบๆ เลย ส่วนเรื่องพังพืด เราให้คุณหมอเลเซอร์ได้เลย (กลัวน้องจะออกเสียงพูดไม่ชัด เวลาโตไป) -อาการคันยังไม่หายนะ แต่ก็ทุเราลงเรื่อยๆ เขยิบร่างกายได้ ตึงๆ แผล รู้สึกเจ็บแบบพอทนได้ 22:00 มีไข้อ่อนๆ แต่ก็เป็นเรื่องปกติของคนที่ได้รับการผ่าตัด ที่ 24 ชม. แรก สามารถมีไข้ได้ ก็ทานยาลดไข้ไป 1 เม็ด 20/11/20 06:00 พยาบาลมาฉีดยาแก้ปวดให้ทางสายน้ำเกลือ ละก็ถึงเวลาถอดสายน้ำเกลือ (รวมๆ โดนน้ำเกลือไป 3 กระปุก) 07:00 ถึงเวลาถอดสายปัสสาวะ พยาบาลแค่ดึงออกแป๊ปเดียว ไม่เจ็บเลย และระหว่างที่อยู่กับสายปัสสาวะมา 1 วันเต็มๆ ก็ไม่รู้สึกติดขัดอะไรเลย ถอดสายเสร็จลองลุก นั่ง เดิน เองเลยจร้า รู้สึกตึงๆ แผลนิดหน่อย น้ำคาวปลาก็ยังมีมาเรื่อยๆ ยังใส่เพิดอยู่ พยาบาลบอกให้ทานน้ำเยอะๆ จะได้ปัสสาวะเองได้ แล้วค่อยเปลี่ยนจากเพิดเป็นผ้าอนามัย (เราเตรียมผ้าอนามัยมาเองทั้งแบบห่วง และแบบกางเกง แนะนำให้ใส่แบบกางเกงสะดวกดี) 09:00 เวลาที่รอคอยก็มาถึง พยาบาลเอาน้องมาให้เลี้ยง สอนบลาๆๆ และแจ้งว่าทางคุณหมอเลเซอร์พังพืดออกให้เรียบร้อย น้องปกติดี ละพยาบาลก็ไป...แวะเข้ามาเปลี่ยนนมชงให้ทุกๆ 3 ชม. นมแม่มีนะ แต่ไม่พอ น้องกินเก่ง เลี้ยงง่าย หลับ ตื่น กิน เป็นเวลา 2-2.5 ชม. 14:00 ไปเรียนอาบน้ำกันจร้า ดูเหมือนง่ายๆ พรุ่งนี้ถึงจะได้ลองทำเอง กลัวน้องจะหลุดมือจริงๆ 20:30 น้องร้องไห้ และมีอาการคัดจมูก (แม่ขี้ร้อนคงเปิดแอร์เย็นไป) น้องไม่ดูดเต้า ไม่ดื่มนม ดิ้นดุ๊กดิ๊ก คงไม่สบายตัวแบบเราๆ หายใจไม่ออก พยาบาลโทรมาพอดี เลยแจ้งว่าน้องคงไม่สบายตัว พยาบาลก็มาประเมินน้องแปปหนึ่ง พร้อมบอกพ่อแม่มือใหม่ว่า คืนนี้ขอพาน้องไปดูก่อนนะค่ะ กลัวว่าน้องจะออกซิเจนไม่พอ...สรุปคืนนี้ นอนกัน 2 คนจร้า 23:00 โทรไปถามทางเนิสว่าน้องเป็นไงบ้าง โอเค น้องปกติจร้า แต่ขอดูน้องต่อยาวๆ ทั้งคืน พ่อแม่พักผ่อนเยอะๆ นะค่ะ ตัวเราก็นะเหมือนร่างกายจะเริ่มชิน ตื่นเองทุก 2 ชม. แผลผ่าถ้านอนหงายไม่เจ็บเลย แต่เวลานอนตะแคงยังมีตึงๆ อยู่บ้าง ประโยคที่ว่า "ความเจ็บปวดที่สวยงาม" เอ่อ...มันมีจริงๆ แหละ ตอนมีน้องอยู่ด้วยไม่ค่อยรู้สึกถึงแผลผ่าเลย โฟกัสแต่น้อง ขนาดน้องหมาที่รัก ยังไม่ค่อยได้นึกถึงเลย (เอาไปฝากคลีนิคไว้) จะกลายเป็นหมาหัวเน่าซะแล้ว ไอพอต... 21/11/20 03:00 เหตุจากการนอนไม่ค่อยหลับ เป็นห่วงน้อง แต่ก็เกรงใจพยาบาล เลยไม่ได้โทรถาม (ตั้งแต่นอนโรงพยาบาล เคสคลอดฉุกเฉินที่นี่มีทุกวันเลย พยาบาลประจำเนิสเลยดูยุ่งๆ บ้าง) ว่างจัดเลยไปหยิบเครื่องปั้มนมที่พกมา (ปั้มมือ) มากระตุ้นนมสักหน่อย ข้างละ 5 นาทีพอ นมยังไม่คัด บวกกับเสียดายน้ำนมที่ออกมา เพราะต้องทิ้ง ไม่กล้าเอาไปให้น้องกิน กลัวไม่สะอาด (นึ่งอบมาแล้ว แต่ก็ยังกลัว) ตัวแม่เองก็ไม่กล้ากิน 555 นั่งไถโทสับ ช๊อปปิ้ง ยัน 9:30 น้องมาแล้วววว 9:30 พยาบาลแจ้งว่า อาการคัดจมูก จมูกบวม ยังมีอยู่ แต่หายใจสะดวก โล่งขึ้นละ หมอจะให้ยากลับไปหยอดเองต่อที่บ้าน เลี้ยงน้องชิวๆ ไป ตกบ่าย อาการมาเลยจร้า เต้าคัด เต่งตึง อืม...มันรู้สึกแบบนี้นี่เอง เจ็บเต้ามากกว่าตอนรอบเดือนมาจริงๆ จนต้องพึ่งที่ประคบร้อน กับปลุกน้องให้มาเข้าเต้า น้องยังคงขี้เซาเหมือนแม่ กว่าจะตื่น กว่าจะดูด ลูกเอ๋ย... คิดในใจ คืนนี้ยังอีกยาว ขยันปลุก ขยันดูดกันไปน้า 22/11 ถึงวันที่จะได้กลับบ้านแล้ว เมื่อคืนเลี้ยงน้องผ่านไปได้ด้วยดี เช้ามาหมอก็แวะมาบอกว่ากลับบ้านได้ กลับตอนกี่โมงก็ได้ ทางห้องเนิสก็พาไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึก กลับไปลุ้นต่อกันที่บ้าน ว่าจะเป็นยังไงต่อไป...