ซิงเกิ้ลมัม
เราเคยมีชีวิตคู่ที่ดีมาก แต่หลังจากท้องลูกคนแรก สามีก็เปลี่ยนไป บอกว่าเราเป็นภาระ เราทำงานกลับบ้านต้องอยู่คนเดียวตลอดเลยค่ะ สามีทำงานกลับบ้านดึกทุกวัน ตี 2 บางวันก็ ตี4 ค่ะ (เลิกงาน 17:00) เรานอนร้องไห้ทุกวัน เราเก็บความรู้สึกไว้คนเดียว เพราะหวังว่าสามีจะดีกับเราบ้าง หวังว่าครอบครัวจะอบอุ่น แต่สุดท้ายลูกคนแรกเราก็เสียตอน 19 วีคค่ะ (สาเหตุมาจากสายสะดือพันคอสองรอบ) พอลูกคนแรกเสียเราก็เป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งสามีไม่เข้าใจเราเลย (เราร้องไห้บ่อย อยากอยู่คนเดียว อารมณ์ขึ้นๆลงๆ) เราไปปรึกษาคุณหมอ คุณหมอบอกว่าเป็นภาวะหลังคลอด แต่อาการเราไม่ร้ายแรงถึงขั้นพบจิตแพทย์นะคะ เราเหมือนต้องบำบัดจิตใจตัวเอง จนอาการดีขึ้นมาหน่อย (ได้กำลังใจจากพ่อแม่ เราคิดว่าเราต้องมีชีวิตอยู่ต่อ) แต่ความอดทนเราแทบไม่เหลือเลยค่ะ สามีเหมือนจะปรับปรุงตัว ดีขึ้นนะคะ ตอนนี้เราท้องลูกคนที่สองได้ 4 เดือน สามีบอกว่า อยากแยกกันอยู่ค่ะ เราเหมือนฟ้าผ่าหัวใจเลย ไม่รู้ต้องตอบไปยังไง เค้าบอกว่าเหนื่อยที่ต้องดูแลเรา บอกให้เราลาออกจากงาน ละกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัด เราไม่อยากร้องไห้กลับไปซบอกพ่อแม่แล้วค่ะ เราสงสารพ่อกับแม่เราด้วย ครั้งก่อนท่านก็กลุ้มใจมากพอแล้ว ลูกเรา เราเลี้ยงได้ แต่เราหวังให้สามีเห็นใจเรามากกว่านี้ เราอยากมีครอบครัว พ่อ แม่ ลูก เราไม่ได้อยากให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อ เสียใจมากค่ะ
