อยากระบายค่ะ

เบื่อค่ะเบื่อ ตั้งแต่ท้อง มาอยุ่บ้านสามี ก็เจอเลยค่ะ แม่ผัวลูกสะไภ้ แรกๆแพ้ท้อง ก้หาวาเราสำออยไม่อยากทำงาน ที่บ้านมีทุเรียน ก็ไม่ยอมให้กินบอกว่าเดี๋ยวร้อนใน ไอ้เราก้อยากกินมาก ไปหาชื้อกินที่ตลาด. สักพักมาเราเริ่มนอนกลางวันวันละ1ชม. ก็บ่นกับคนข้างบ้านว่าลูกสะไภ้ไม่ทำอะไร มีแต่กินแล้วก็นอน ช่วงท้ายๆมา ท้องใหญ่เดินลำบาก ทำอะไรอุ้ยอ้ายก็โดนบ่น ไอ้เรานี่เงียบนะไม่เคยตอบโต้ คืออดทนสุดๆ อยากจะกลับไปอยุ่บ้านตัวเองนะ แต่นี่ก้ใกล้คลอดแล้ว 39+1วีค ฝากพิเศษที่คลีนิค แกก้หาว่าสิ้นเปลือง ทั้งที่เงิน ก้เงินเรานะ หมอบอกว่าลุกตัวใหญ่ หนัก3600กรัมแล้ว แม่อาจจะคลอดอยาก แกก้พูดอีก คลอดยากสิ วันๆไม่ทำอะไร กินโน้นกินนี่แล้วก้นอน คือแบบ อยากสวนกลับนะ แต่อดทนมาขนาดนี้แล้ว ทนอีกนิด ปรึกษากับแม่ตัวเอง แม่ก้บอกว่าคอยดูว่าคลอดลุกแล้ว แกจะเล่นกับหลานไหม ถ้าไม่ก้กลับไปอยุ่บ้านตัวเอง สามีเราก็ไม่พูดอะไร เข้าข้างแม่ตัวเอง เหมือนเราอยุ่ตัวคนเดียว อยากไห้ลุกเกิดมามีพ่อ ต้องอดทนขนาดนี้เลยหรอ ??

119 Các câu trả lời
 profile icon
Viết phản hồi

ตรงข้ามกับเรามากเลย เราโชคดีมากแม่พ่อสามีเขาดีกับเรามากเราตั้งแต่งานปี58 เราไปอยู่บ้านเขาคือตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปเขาไม่เคยใช้ให้เราทำนู้นทำนี่เลยนะ เราพยายามจะทำทุกอย่างในบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่เขาให้ทำคือ ซักผ้า(แต่ใช้เครื่อง) ล้างจาน(ขนาดล้างจานเขายังไม่อยากให้ทำ) กวาดบ้าน หุงข้าวให้เขาแค่นั้น แต่พ่อกับแม่สามีไม่เคยบนไม่เคยว่าไม่เคยเล่าให้คนข้างบ้านฟังนะว่าเราเป็นแบบนี้ๆๆมีแต่คนข้างบ้านที่มาช่วยทำ เพราะที่บ้านสามีเปิดร้านขายหมูกะทะคือเราเลยไม่ต้องทำอะไรมีหน้าที่ขายอย่างเดียว (แต่ตอนนี้เรามาทำงานในกรุงเทพ สามีเป็นทหารไม่ได้อยู่กัน พอรู้ว่าเราท้องไม่ค่อยมีเงืนแก่ก็ยังมีส่งมาให้เราบ้าง)

Đọc thêm
Câu hỏi liên quan