ลูกคนแรกค่ะ

ช่วงแรกไม่เคยคิดกลัวเลยนะแต่รู้ว่าคงเจ็บมากแต่ตั้งแต่ท้องมาก็ไม่เคยที่จะไม่เจ็บนิไปหาหมอทีไรเจาะเลือดเป็นว่าเล่นฉีดยาบ่อยเหมือนกินขนมทนมาถึงนี้แล้วอีกแค่นิดเดียวก็หายแว้วได้เจอหน้าเขาแล้วหน้าตะกะเป็นแบบไหนจะเหมือนใครน่ายิ่งคิดก็ยิ่งหายเครียดกลายเป็นอยากเจอเร็วๆ

ลูกคนที่สองแล้วก็แอบกลัวๆเหมือนกันค่ะ กลัวการตรวจปากมดลูกว่าเปิดกี่เซนตอนหมอตรวจคือเจ็บจุกจริงๆเจ็บกว่าปวดท้องคลอด เพราะลูกคนแรกมีมูกเลือดเลยไปโรงบาลหมอก็ให้นอนเลยตรวจปากมดลูกทุกชั่วโมงปวดท้องเกือน1วันเต็มมดลูกเปิด5เซนก็ได้คลอดเลยเพราะน้องน้ำหนัก2,300

ใกล้คลอดแล้วค่ะเดือนหน้า นึกถึงหน้าลูกค่ะอยากเจอหน้าลูกค่ะตื่นเต้นมาก เลยไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ไม่เคยคลอดเหมือนกันท้องแรก แต่ก็ต้องปวดต้องทรมานอยู่แล้ว ทำใจไว้แล้วค่ะมั่นใจว่าทนได้แน่นอน😍 สู้ๆนะคะอย่าเครียดอย่ากังวลน้าแม่

คนที่ไม่เคยมีลูกก้กลัวเจ็บกันทั้งนั้นล่ะค่ะ ให้เราคิดถึงลูกไว้ก่อนนะคะค่อยมาคิดถึงตัวเอง เมื่อลูกพ้นท้องแล้วทุกอย่างจะง่ายมากเลยค่ะ ถึงแม้จะเจ็บแต่อย่างน้อยเราก้ได้เจอหน้าลูกแล้ว สู้ๆนะคะ ทางนี้ก้กลัวไม่น้อยเหมือนกันค่ะ

ตอนคนแรกก็กังวลแบบนี้เลยค่ะ ตอนนี้ผ่านไป 3 ปีครึ่ง กำลังจะคลอดคนที่สอง ไม่กังวลเรื่องเจ็บคลอดแล้วค่ะ เพราะว่าการเลี้ยงลูกหลังคลอดบันเทิงกว่านั้นอีกค่ะแม่

คนแรกแบบนี้เลยคะกลัวทุกอย่างกลัวหมดเเรงบ้างเพราะเราเป็นลมง่ายเราเลือกผ่าคะอีกอย่างหมอเชียร์ให้ผ่าเพราะลูกตัวใหญ่ ถ้าแม่ร่างกายแข็งแรงคลอดเองดีกว่าคะ

ความเจ็บปวดไม่เท่ากันแล้วแต่คนบ้างคนปากมดลูกเปิดเร็วก็ได้คลอดเร็วแต่บ้างคนเปิดช้าทนปวด1-3วันแต่ถ้าโดนยาเร่งคลอดแทบจะขาดใจตายปวดสุดๆๆๆ

บ้านนี้ก็กลัวค่ะเเม่ กลัวมากๆเพราะเป็นคนไม่ทนความเจ็บปวดอะไรเลย เเถมคุณหมอเเนะนำให้ผ่าอีกเพราะแม่ตัวเล็กมาก กลัวหนักกว่าเดิมอีกค่ะ🥹

เราก้อกลัวค่ะตอนคลอดคนเเรกเเต่ทำไงได้ค่ะอยากเห็นน่าลูกมากกว่าค่ะความกลัวเลยไม่ค่อยมีค่ะเป็นความเจ็บที่งดงามค่ะเเม่

ลูกคนแรกก็กลัวการคลอดเหมือนกันค่ะ จนตอนนี้ลูกคนที่2 ยังกลัวการคลอดเหมือนเดิมแต่น้อยกว่าท้องแรกเพราะผ่านมาแล้ว.