ซึมเศร้าหลังคลอด

เราก็เป็นค่ะ เหมือนเรากังวลและรู้สึกกดดันตัวเองค่ะ ช่วงแรกมันเหมือนเราต้องเรียนรู้กันและกันค่ะ ลูกร้องไห้บางทีเค้าร้องไก่กา คือร้องแล้วจะหยุดเองแปบเดียวแต่ด้วยความที่เราใหม่ เราก็ปรี่เข้าไปดูกลัวลูกจะเจ็บไหม หิวนมหรือเปล่า ทั้งๆที่พึ่งกินไป ความกังวลเหล่านี้จะดีขึ้นค่ะ เรานี่เป็นแบบอยากจะปิดประตูแล้วเดินออกไปจากบ้านเลยค่ะ แต่ก็ดึงสติกลับมานั่งฉุกคิด ว่าเราเป็นอะไร อ้อ 1.เราพึ่งคลอดฮอร์โมนตก ทำให้อ่อนไหวง่าย ที่เป็นอยู่นี่มันไม่ใช่ตัวเรา 2.เรายังมีสามี พ่อแม่ พ่อแม่สามี ที่เค้าคอยช่วยเลี้ยงลูกจะกังวลไปทำไม อยากจะยืนปรบมือให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เค้ายังผ่านจุดนี้มาได้เลย เราก็ต้องผ่านไปได้ 3. กดดัน ตัวเอง น้ำนมไม่มี นำ้นมไม่พอ เหมือนไม่ได้ทำหน้าที่แม่ คุณหมอบอกว่าอย่าไปกดดันตัวเอง ก็ให้นมเสริมลูกไปก่อน การที่ไม่มีน้ำนมให้ลูก ใช่ว่าเราจะเป็นแม่ที่ไม่ดีซะที่ไหน. ลูกก๋มีีพัฒนาการได้จากการเล่นของเรา พูดคุย สัมผัสโอบกอด. นั่นเลยทำให้เราผ่านจุดนี้มาได้ค่ะ. ส่วนสิ่งที่กลัว เช่น กลัวลูกมองไม่เห็น สังเกตลูกค่ะ ว่าเค้ามองตามเราหรือเปล่า ส่วนได้ยินลองไปวัดการได้ยินนะคะ เราผ่าคลอดวัดตอนหนึ่งเดือน แค่ก็สังเกตเองได้ค่ะ เช่น ลูกสะดุ้ง เวลาเราทำเสียงดังค่ะ ส่วนลูกพูดได้ พัฒนาการจะช่วง 1 เดือนไปแล้วค่ะ เริ่มอ้อแอ้ ช่วงที่ยังพูดไม่ได้คุณแม่ก็พูดคุยกับน้องไปก่อนนะคะ ฝึกไว้ก่อนค่ะ