แฟนบอกเลิกทั้งๆที่ยังตั้งท้อง

ปัญหาเดียวกันคะเราท้องได้15wเราออกมาอยู่คนเดียวทั้งๆที่เขาบอกให้เราอยู่บ้านเขา(หรือจะออกมาอยู่ข้างนอกก็ได้)ดีกว่าอยู่ไปก็เหมือนคนไร้ค่า (ในความคิดเรานะคะ ออกมาดีกว่าจะได้มีเวลาตัดใจคะ เราตัดสินใจให้ลูกคนโตอยู่กับพ่อเขาเราบอกลูกเสมอว่าเราไม่ได้ทิ้งลูกนะ เหตุผลเพราะลูกเขาไม่ค่อยเอาฝั่งเรา เวลาว่าเราก้ไปหาหยุดก้รับมาดูที่เราอยู่ เราบอกกับตัวเองทุกวันคะว่าเราต้องอยู่ให้ได้เพื่อลูกๆของเรา พูดตรงๆเลยคะว่าท้อมากร้องไห้ทุกวันคะ ปากบอกให้เข้มแข็งแต่มันทำไม่ได้ เวลาเขาพูดไม่มีเยื่อใยก็ร้องไห้จะตาย เขาพูดดีด้วยหน่อยก็อ่อนละทวยคะ ร้องร้องไห้ทุกคืน5คืนที่ออกมาอยู่คนเดียวร้องตลอดคะ แต่เหมือนลูกในท้องจะรับรู้ดิ้นเป็นละงใจให้ตลอดปัจจุบัน16wแล้วคะ ล่าสุดที่หมอนัดเมื่อวันก่อนพ่อของลูกก็ไปนะคะ ไปทำแค่หน้าที่ของเขาคะ แม่สู้ๆนะคะ อย่างน้องก็ไม่ได้มีแม่ตัวคนเดียว มีตัวเล็กอีก เราเวลาลูกดิ้นบางทีก็ร้องหนักเพราะดีใจที่ลูกดิ้นเป็นสัญญาณให้กำลังใจ บางทีลูกดิ้นเราก็หยุดร้องคะ หัวอกเดียวกันนะคะแม่เราเข้าใจ กอดๆนะคะ

ของเราเขาเป็นแฟนเราแหละแต่เราไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกับเขาปฏิเสธมาตลอดแต่ก็โดนบังคับด้วยกำลังนั่นแหละค่ะ คือเราเลิกดันตั้งแต่ตุลาเลยแต่พ่อแม่เราเขาจะให้รับผิดชอบ ทางนู้นเขาก็รับผิดชอบแค่ค่าคลอดเท่านั้น แต่ที่เราเจอหนักคือเขาทำร้ายเราต่อยเรา ผลักเรากระแทกขอบเวทีขอบประตูบ้าง เราทนมาตลอด ตอนนี้8เดือนแล้ว เรารักเขาเเหละแต่เขาทิ้งเราเอง เขาพูดเองว่าไม่ใช่ลูกเขา เราก็โอเค ได้!เอาอย่างงี้ก็ได้แต่เรื่องที่มาทำร้ายเราและทำให้คนอื่นทำร้ายเราผลักเราตกบันไดเราไม่เค ยอมรับจริงๆว่าตัวเล็กในท้องใจแข็งมาก เราห็นงี้รู้สึกสงสารเขา เราโดนบังคับให้อยู่กับฝ่ายชาย แต่เราเลือกที่จะไม่ ใครจะทนอยู่กับคนที่ทำร้ายเราและลูกเราได้ล่ะ?? เราขอให้คุณสู้ๆนะคะ เรื่องของเราเราแค่บอกเผื่อเป็นอะไรหรือแรงผลักดันให้คนอื่นได้บ้าง ถึงตอนนี้เรายังเรียนอยู่แต่เราก็โอเคกับทุกสิ่งนะคะ เพราะเราทำได้แค่ยอมรับมัน เราก็ยอมรับมันและมีความสุขกับสิ่งที่เป็นค่ะ

ต่างคนต่างอยู่ค่ะ ถ้าเขาเป็นพ่อคนเเล้วความเป็นพ่อคนไม่สามารถทำให้เขาคิดได้ หรือไม่สามารถทำครอบครัวมให้เป็นครอบครัวได้ ก็ปล่อยเขาไปดีกว่าค่ะ ปล่อยวางทุกอย่างเเล้วโฟกัสเเต่ลูก เพราะต่อไปลูกคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตเราค่ะ เราเองก็เจอเหตุการเเย่ๆมาเหมือนกันค่ะ เรากับเเฟนหมั้นอยู่ด้วยกัน เเต่พอเรารู้ตัวว่าท้องบอกเขา เขาบอกตามนั้น เราก็งงว่าทำไมถึงเฉยชา สืบไปดูมา เขามีคนอื่นเเละเลือกที่จะไปต่อกับผู้หญิงคนนั้นทั้งที่เรากำลังตั้งครรภฺ์ ถามว่าเสียใจมั้ย เสียใจนะคะ เเต่ถ้าลูกต้องมีพ่อที่ไม่รู้จักคิด ไม่รู้จักพอ ทำครอบครัวให้เป็นครอบครัวไม่ได้ เรายอมอยู่กับลูก2คนดีกว่าค่ะ เพราะถ้าต้องมีพ่อเเย่ๆ ขอเป็นทั้งพ่อเเละเเม่ให้ลูกมีความสุขดีกว่าค่ะ อะไรที่บั่นทอนจิตรใจเราไม่ดีต่อสุขภาพจิตรก็ตัดออกดีกว่าค่ะ #สู้ๆนะคะ✌️💕♥️

ไม่รู้ว่าเหมือนกันไหมนะค่ะ แฟนเขสขอเลิกเหมือนกันค่ะ แต่ยังไปหาเขาอยู่ ติดต่อบ้าง อยสกมีลูกกับเขา มีตัวแทนของเขา ถ้าท้องลูกของเขาจพไม่บอกเขาเลยค่ะ เขาบอกถ้าท้องจะรับผิดชอบ แต่รู่ค่ะว่าเขาไม่ได้รักเราที่นับึผิดชอบเพราะลูก ขออยู่แบบนี้เลี้ยงลูกเลี้ยงตัวแทนของเขาอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้จากเราไปหมด เขายังทิ้งความรักของเขาเอาไว้ คิดแบบนี้จริงๆค่ะ หนูอายุน้อย รู้ว่ามีลูกแล้วจะลำบาก แม่หนูเลี้ยงพวกหนูมาตั้ง3คน มีก็กิน แต่แม่ไม่เคยปล่อยไห้อด แม่ไม่อยากไห้ท้องเพราะเขากลัวลำบาก แต่ถ้าท้องจริงๆ จะดิ้นรนทำงานหาเลี้ยงเขา และแม่ของหนูไห้ได้ต่อไห้ต้องลำบากแค่ไหนก้จะทำ อยากมีค่ะถึงรู้ว่าลำบากแล้วแม่ต้องเสียใจ แต่ถ้ามีจะเลี้ยงเขาไห้ดีที่สุด เหมือนที่แม่เลี้ยงหนูมา สู้ๆนะค่ะ คุณแม่

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมันทุกข์ ยอมเลิกดีกว่าค่ะ ของเราแฟนไม่เคยบอกเลิกแต่ทำให้เสียใจ ร้องไห้แทบจะทุกวัน เรายังเคยเอามาโพสต์ในแอพนี้เลย สุดท้ายเราเลือกที่จะเลิก แต่แฟนไม่ เลิก เราไม่สน ตอนนี้เค้าก็เริ่มดีขึ้น เหมือนจะสำนึกได้มั้ง แต่เรายังไม่ใจอ่อนนะ เพราะที่ผ่านมา เจ็บปวดมามากพอแล้ว อีกอย่างลูกคนเดียวต่อให้ไม่มีกินเราก็เลี้ยงได้ เพราะยังไงลูกก็คือความสุขของคนเป็นแม่ ยิ่งเราท้องก็เหนื่อยพอ แล้วค่ะ ถ้าต้องเหนื่อยกับคนรอบตัวอีก มันคงไม่ดีกับตัวเราเองนะ รู้สึกแย่ก็แค่ถอยออกมาค่ะ มันยากแต่ถ้าทำได้เราจะโล่งค่ะ เราผ่านมาแล้ว ตอนนี้รอคลอดอย่างเดียว ส่วนแฟนมันจะทำอะไร เราไม่สนใจแล้ว ตั้งแต่เราขอเลิกนั่นคือเรา ตัดใจแล้ว เราไม่ต้องร้องไห้อีก คิดถึงแต่ลูกอย่างเดียวเลยตอนนี้

นึกถึงลูกให้มากๆนะคะ เราเองผู้ชายไม่รับผิดชอบ แต่ไม่เคยมีความคิดจะเอาเลย เคยติดต่อไปทางฝ่ายผู้หญิง โดนดูถูกกลับมาสารพัด แต่เราก็ยังยืนยันว่าจะไม่เอาออกเด็ดขาด เวลาท้อไม่มีกำลังใจ ชอบเอารูปอุลตร้าซาวด์มาดูค่ะ เป็นกำลังใจที่ดีมากๆ แล้วยิ่งเวลาลูกดิ้นจากที่เรากำลังร้องไห้กลายเป็นเรายิ้มหัวเราะแทนเลยค่ะ ปล.กลับมาอยู่บ้านกับคุณแม่ แม่เข้าใจเราทุกอย่างให้กำลังใจ เติมเต็มให้ในสิ่งที่เราไม่มี แล้วก็กำลังใจจากเพื่อนๆ ก็สำคัญนะคะ เวลาเราเครียดมากๆเราชอบโทรไปคุยกับเพื่อนๆ หรืออกไปหาไรทำเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะคะ สู้ๆค่ะ คนเราเจอสิ่งแย่ๆไม่เหมือนกัน แต่ถ้าเราผ่านมันไปได้ เราจะกลายเป็นคนเข้มแข็งขึ้นมาทันที

ของเรามันไม่ยอมเลิกค่ะ แต่ล่าสุดแอบไปนอนกับคนอื่น ไม่ใช่กิ๊กแต่เป็นประเภทเมามาละไปวันไนท์สแตน เราโมโหมากค่ะ เเต่เราตัวคนเดียวพ่อแม่ไม่มี เงินเก็บเราก็ไม่ได้มากมายพอที่จะเชิดหน้าก้าวออกมาได้ เราก็ได้แต่ปลงๆไป โมโห ทะเลาะ เคลียร์กันนั่นแหละค่ะ แต่ถ้าเรามีเงิน เราไม่เคลียร์ด้วยซ้ำ เราจะออกมาเลย แต่ในเมื่อสถานะภาพเราแบบนี้ ด่าเขาให้ตายยังไง สุดท้ายเราก็ต้องเออยอมอ่อนลงเองค่ะ คิดแค่ว่าเพื่อลูกค่ะ แต่ถ้าของคุณเลิกกันไป คุณพอดูแลตัวเองได้มีครอบครัวคอยซัพพอร์ตคุณได้บ้าง เราถือว่าโชคดีแล้วนะคะ อย่าไปทนอยู่รึเสียดายกับคนเลวๆค่ะ เราถือว่าของตุณหมดเวรหมดกรรมกันเลยแยกกันได้ ของเรานิ่คงยังไม่หมดค่ะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

อยู่ด้วยเพราะเค้ารับผิดชอบ ขอถามต่อนะคะ รับผิดชอบในรูปแบบไหน ให้เงินใช้มั้ย อยากอะไรพาไปกินมั้ย ค่าคลอด ค่าดูแลลูกวางแผนไว้มั้ย อย่ามัวเครียดกับความสัมพันธ์จนลืมสิ่งจำเป็นที่เราต้องมีเพื่อลูกนะคะ ถ้าตกลงจะทนอยู่กัน ก็ยื่นข้อเสนอมาดูแลยังไง ถ้าเค้าให้เงิน จ่ายทุกอย่าง คุณก็ควรซื้อความสุขให้ตัวเอง ทำอะไรแล้วมีความสุข ไปเดินเล่น ไปดูหนัง อ่านหนังสือ ทำไปเลยค่ะเอาความสุขเข้าตัวก่อน เรามีความสุขกับตัวเราเองและลูกในท้องได้ เค้าอาจเปลี่ยนใจก็ได้ค่ะ อย่าลืมว่าคนท้องอารมณ์แปรปรวนผู้ชายเค้าไม่มานั่งอ่านนั่งศึกษาแบบเรา สิ่งที่เราพอจะทำได้คือ หาความสุขใส่ตัวเองบ่อยๆ ไม่ได้ดีแค่กับเรา ดีกับลูกกับคนรอบข้างด้วย

ยิ่งทนอยู่กันไปยิ่งทรมานนะคะ บ้านนี้ไม่ได้อยู่กับแฟนเพราะแฟนติดทหาร พอกลับบ้านมาแม่เค้าก็สั่งห้ามไม่ให้มาหาเรา ติดต่อเรา ถ้ามาหา แล้วยังติดต่อเราอยู่ตัดแม่ตัดลูก เราทั้ง 2 คนร้องไห้ใส่กันหลายต่อหลายครั้ง มันทรมานจิงๆค่ะ ไม่ได้แยกทางเพราะไม่รักกัน แต่เป็นเพราะย่าของลูก เรื่องเกิดตอนท้องได้ 3 เดือนเหมือนกันค่ะ จนตอนนี้ใกล้คลอดแล้วค่ะ คิดมากจนต้องเข้า รพ ร้องไห้ก็เยอะ แต่ผ่านมาได้จนถึงทุกวันนี้เพราะมีกำลังใจจากครอบครัว เพื่อน และที่สำคัญที่ต้องผ่านไปให้ได้ และต้องเข้มแข็งคือลูกค่ะ คุณแม่ต้องสู้ๆ เข้มแข็งให้มากๆ เพราะคุณแม่ยังมีตัวเล็กอยู่ในท้อง ต้องผ่านมันไปให้ได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ของเราก้ไปก่อนจะรู้ว่าท้อง ตอนนี้สี่เดือนแล้ว พอบอกเขาเขาก้เหมือนจะห่วงเราเพราะรูสึกผิด ทรมานมากค่ะช่วงแรก แต่พอได้ยินเสียงหัวใจลูกเราไม่ขอร้องเขาอีกแล้วคะ รู้สึกคิดถึงเขาบ้างบางครั้ง เขาโทมาบ้างแค่แสดงความเหมือนห่วงเรา เราขอร้องให้กลับเขาก้เงียบไป หมดสิ้นความอาลัยอาวรค่ะ อ่อนแอน่ะคะยอมรับแต่แค่ช่วงอารมนึง พอคิดว่ามีเบบี้อยู่กับเรา อาจจะดูน้ำเน่าน่ะคะ แต่อยู่ๆก้มีแรงให้ลุกขึ้น ดูแลตัวเอง รักตัวเองมากขึ้น ลูกไม่มีพ่อยังไงลูกก็เกิดได้ แต่ถ้าลูกไม่มีแม่ ก็เท่ากับไม่มีเลยอีกชีวิตหนึ่ง แล้ววันหนึ่งเราจะเข้มแข็งมากกว่าที่เรารู้อีกคะ