เหนื่อยห่วงลูกก็ห่วงแต่พูดอะไรไม่ได้

คิดว่าแม่ยกลูกให้เค้าไปเถอะค่ะจะได้ไม่ต้องกังวล เพราะอะไร เพราะเรื่องแค่นี้แม่ยังปกป้องลูกไม่ได้ งั้นลูกก็รอวันตายหรือเป็นอะไรร้ายแรงได้เลย เพราะแม่อ่อนแอเกินจะเป็นแม่คน ลูกเราเองอุ้มท้องมาเองใครจะมาบังคับเราได้ ถ้าเราขัดขืนและมีจุดยืนที่แน่วแน่ว่าไม่ได้คือไม่ได้ บ่นในนี้ทางแก้ไขถึงจะมีคนมาช่วยให้กำลังใจแต่ถ้าไม่เริ่มจากที่ตัวแม่ก็เปล่าประโยชน์ เสียใจกับน้องค่ะถ้าแม่ยังบ่น ว่าท้อ ไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่อยากทะเลอะกับเค้า ก็ปล่อยลูกตามยถากรรมค่ะ เพราะแม่ ท้อตั้งแต่ปากซอย อาจจะดูใจร้ายนะค่ะกับการพูดแบบนี้ของเราแต่รับรองได้ถ้าลูกเป็นอะไรขึ้นมาเราเสียใจที่สุดค่ะ เราต้องดูแลลูกคนเดียวค่ะเวลาลูกไม่สบาย เหนื่อยคนเดียว เราจะปวดใจที่สุดค่ะเวลาที่เค้าปวดเค้าไม่สบายแล้วไม่สามารถพูดบอกอะไรเราได้ได้แต่ร้อง นั้นเหละค่ะ คุณจะรู้ว่า ความเกรงใจจะไม่ช่วยอะไรเราเลยในวันที่เกิดปัญหา