ระบายความในใจ
คลอดลูกตั้งแต่วันที่1ม.ค.68 ตอนนี้ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลเลยค่ะ พี่เลี้ยงก็เยอะเหลือเกิน คนให้ความรู้ก็เยอะ อันนั้นไม่ดี ทำไมไม่ทำแบบนี้ ทำไมๆ ทำไมไม่ให้พ่อมันมาทำงานบ้านรอ ทำไมไม่กินราก30ของหมอเส็ง ทำไม ๆ ทั้งคนที่บ้าน ทั้งคนที่หวังดี เราเข้าใจค่ะ ที่ทุกคนแนะนำ แต่แบบทุกคนมาคาดหวังให้เราทำให้ได้ดังใจทุกคนไม่ได้ ทั้งแฟน แม่แฟน แม่เรา ป้าเรา ได้แต่ร้องไห้ทุกวัน เพราะน้องมีภาวะเหลืองค่าเหลืองเยอะมาก แค่เรื่องนี้เราก็ท้อแล้ว นั้นไงเพราะเธอไม่ทำแบบนั้น เพราะเธอเอาแต่บ่นว่าเหนื่อย ยอมรับเลยว่าประมาณจริง ที่เอาลูกกินนมไม่บ่อย เพราะเห็นแกกำลังนอน วันที่คลอดเราเหนื่อยล้าจากงานมากๆ ข้าวก็ไม่ได้กิน แรงคลอดก็ไม่มี พอออกมาก็เอาน้องเข้าเต้าเลย ไม่มีโค้ชไม่มีอะไรเลย ทำถูกไม่ถูกไม่รู้ นมก็ออกน้อย คลอดตี1 เสร็จสับ ได้นอนกันจริงๆ ตี5แล้ว เราก็หลับกันยาวๆเลยแม่ลูก ยิ่งมองแผลเข็มที่หมอเจาะยิ่งแต่ท้อใจ เรามันแย่มาก เรามันโคตรจะไม่ได้เรื่อง เฝ้าน้องอบมาจะ2คืนแล้วยังไม่ได้หลับดีเลย กลางวันจะนอนก็ไม่ได้ เพราะน้องยังต้องอบตลอด เอาน้องเข้าเต้าตลอด ยิ่งนานยิ่งดี แฟนมาช่วยเฝ้าก็แบ่งเวรกัน เราไม่ขออะไรขอแค่ทุกคนไม่มากดดันเรากับแฟนเพิ่ม ความพร้อมของคนเราไม่เท่ากัน เรากับแฟนยอมรับมาใช้เงินกันสนุก ไม่ค่อยมีเก็บ เราพยายามซื้อของเล็กๆน้อยๆ จะต่อเติมบ้านก็ต้องรอ รอมานานจนคลอดเพราะแฟนไม่มีเวลา+เงิน สุดท้ายเราแค่อยากระบาย มันอัดอั้นมานานแล้ว แต่ท้องอ่อนๆ ยิ่งเรื่องเงินกับความเตรียมพร้อม ถึงเงินไม่พร้อมเราก็จะพยายามเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด
