ส่งจดหมายเลิฟ 💌 ในเดือนแห่งความรัก ลุ้นรับเครื่องประดับแทนใจ 2 รางวัล 💍

สวัสดีค่ะ เราไม่เคยมีลูกมาก่อน เพิ่งมีก็ปีที่แล้วค่ะ ลูกคนแรก... ตอนท้อง บอกข่าวให้ครอบครัวกับเพื่อนๆ รู้ ทุกคนดูตื่นเต้นกว่าเราอีก จนเราต้องแอคติ้งตื่นเต้นให้สูสีด้วย จะได้ไม่ดรอป 😅 แต่ในใจรู้สึกผิดมากก พอเทียบกับคนอื่นแล้ว "ทำไมเราไม่มีความเป็นแม่เลย" ตอนนั้นก็คิดว่า เออ เดี๋ยวคลอดมา พอเห็นหน้าลูก ความรักมันคงท่วมท้นแหละ ฟีลเหมือนในละคร เห็นหน้าลูกแล้วน้ำตาไหลงี้ ตัดภาพมาที่ความเป็นจริง พอดูหน้าลูก ความรักมันก็ยังไม่มาอีก "ทำไมรู้สึกเฉยๆ จัง" มีแค่ความรับผิดชอบแหละ ที่คิดว่า จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้แล้วกัน ตัดสินใจกับแฟนว่าเลี้ยงกันเอง ไม่ได้ให้คนอื่นมาช่วย แต่เราอ่ะลาออกจากงานมาเลี้ยงเลย ส่วนแฟนเป็นหลักในเรื่องงานและเงิน ดังนั้นเราเป็นคนที่อยู่ดูแลเขาตลอด 24 ชม. ช่วงแรกคิดว่า ตอนพากลับบ้านมา จังหวะนี้แหละ เราต้องสัมผัสถึงความรักที่มีให้ลูกได้ละ แต่กลายเป็นว่า ความรู้สึกที่มีตอนแรก ก็ยังไม่ใช่รัก ดันเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า ... เชี่ #%÷^ ย ไรวะเนี่ย (ในใจ) 😌 การเลี้ยงเด็กคนนึง ยากกว่าที่คิดไว้เยอะ ร้องทั้งวันทั้งคืน ไม่ได้นอนเลย ได้แต่เสิร์ชกูเกิ้ลว่าลูกเป็นอะไร เดากันไปเรื่อย หิวมั้ง ปวดท้องมั้ง แพมเพิสแฉะมั้ง บางรอบเหมือนเดาถูก บางรอบทำอะไรไปก็ไม่ถูกใจซักอย่าง บางครั้งร้องจะเป็นจะตายที่จุกหลอกหลุดออกจากปาก ทั้งที่เอาลิ้นดันจุกออกมาเองแท้ๆ รู้สึกว่าความสุขที่เคยมี จากที่เคยได้นอนดูซีรี่ย์ กินขนม ตื่นกี่โมงก็ได้ มันหายไปหมด แล้วก็นอยด์ว่า "เรานี่ เป็นแม่ที่แย่มากเลยอ่ะ" แต่ทำไงได้ ก็ต้องอดทนดูแลเขาไปเรื่อยๆ จนตอนนี้มารู้สึกตัวอีกที... ไม่รู้ว่าลูกติดเราหรือเราติดลูกกันแน่ แค่เดินไปล้างจาน ยังต้องเปิดกล้องวงจรปิดดูว่าลูกโอเคมั้ย นอนหลับดีรึป่าว แค่เห็นเขายิ้มทั้งที่ยังไม่มีความหมาย ก็หัวเราะและยิ้มไปกับเขา แค่เห็นเขาส่งเสียงอ้อแอ้ พูดไม่เป็นคำ ฟังก็ไม่รู้เรื่อง แต่เราก็ยังนั่งคุยได้ทั้งวัน แค่เห็นหน้าเขา เราก็รู้สึกมีความสุขจนหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ อยากอยู่กับเขาในทุกช่วงเวลาของชีวิต อยากดูแลเขาให้ดีที่สุดเท่าที่คนเป็นแม่จะทำได้ ตอนนี้แม่สามารถพูดได้เต็มปากเลยนะ ว่าแม่รักหนูมากที่สุดในชีวิตเลย... ลูกแม่ ❤️