Nasa point ako ng pregnancy ko nung nakipag hiwalay sakin ang LIP ko for 6 years.. Ngaun halos wala nako communication sakanya.. Ang worst is nalaman ko meron na xang iba.. Akala ko magbabago isip nia once na malaman nia na magkaka baby na kami pero walang nangyare. He's still keeping himself distant saakin. Lalo na this time na super need ko ang support nia sa pregnancy ko.. Talking to my friends helped me a lot sa pag dadala ng depressions ko.. I prayed to ease the pain and luckily my baby was cooperating.. Di nia ako binibigyan ng morning sickness. Lagi ko xa kinakausap na kaya namin to. I owe God everything, lahat ng worries ko binigay ko na sakanya.. Ngaun after 2 mos na wala na kaming pagkikita ng daddy nia, medyo na accept ko na ung fact na I have to do it on my own. to all moms outhere na same sa pinag dadaanan ko, I salute you for being a strong woman! Gusto ko lang ishare dito kc I dont want to talk about it sa timeline ko
Mitch Saguit