Letih main dgn suami asyik kacau anak tdo. Anak bukan umo setahun, tp bru je nk masuk 2 bulan. Bila ank nangis pandai plak dia lari. Ank klau nangis bukan kejap tapi berjam².. letih tahu tak nak tdo kan dia balik. Td sy ngamok sbb ank bru je tdo lps dia kacau eh dia dtg lg sekali sergah anak lps tu dia lari. Terus anak nangis mcm kena rasuk. Sy mrh mcm org gila.
Sy lari tinggalkan anak. Sy suruh ambik anak bawak pergi jauh². Dia kelam kabut bila ank nangis makin kuat, dia ugut sy nk bawak anak ke rumah kakak dia biar kakak dia pujuk. Sy kata pergi jela kalau boleh jgn bawak balik anak sbb sy mls nk jaga dah.
Terus dia diam sambil pgg anak duk pujuk² sy suruh ambik. Sy buat tak tahu je. Bila sy dgr anak menangis sampai xde suara bru sy ambik. Sy ckp jgn ggu sy dgn ank lagi!! Terus sy tutup pintu.
Td sy keluar bilik, sy nampak dia intai anak dari muka pintu. Sy buat tak tahu je. Bila tgk husb jd kesian plak. Sy suruh dia tgk² kan anak kejap. Dia masuk tp x duduk tepi anak. Bila sy tya knp duduk jauh dari anak? Dia ckp nt sy mrh. Dia jnji dia takkan sentuh anak lg. Dia takkan kacau anak lagi. Ya Allah sedih plak sy tgk husb. Sy ckp sy tak mrh kalau abg nk kacau dia, tp biar baby bangun utk main bukan masa dia nk tdo bru nk kacau.
Dia ckp xpe abg faham. Abg jnji x buat lagi. Ya Allah rasa nak jatuh plak air mata. Rasa berdosa dgn suami. Bukan niat nk mrh dia cuma sy tak larat dari pagi td lagi anak tak nk berenggang dgn sy. Nak mengempeng je sampai bengkak puting sy.
Skrg sy sedih sbb rasa berdosa dgn husb. Sy nk jadi ibu dan isteri yg baik utk kedua² nya.