เอาประสบการณ์มาเล่าบอก

9/11/64 #เล่าจากประสบการณ์ในห้องผ่าที่เกือบเอาชีวิตไปทิ้งที่นั้น เวลา15.30ฉันได้เข้ารับการผ่าตัดโดยการบล๊อคหลังทุกความรู้สึกหยุดหมดที่ช่วงหน้าท้องลงสู่ปลายเท้าและแพทย์ก็เตรียมหั่นท้องฉันทันทีไม่ถึง5นาทีเร็วมากน้องก็ออกมาให้ฉันได้หอมแก้มแค่เป็นความโชคร้ายของฉันในขณะที่หมอยังต้องตัดปีกมดลูกยังไม่เสร็จมันคือนรกชัดๆยาชาช่วงท้องหมดฤทธิ์ก่อนซะงั้นฉันเลยนอนชิวไม่ได้ฉันกระดิกได้แค่ช่วงบนเท่านั้นฉันร้องแทบไม่ไหววินาทีนั้นฉันสัมพัสได้กับการผ่าควักไส้ควักพุงแบบสดๆฉันเห็นหมอวิ่งกันให้วุ่นเลยอีกคนไปเอาเลือดอีกคนเตรียมอ๊อกซิเจนใหญ่ที่เป็นท่ออีก2คนอยู่ข้างฉันซ้ายขวาเพื่อดูชีพจรและฉันได้ยินหมอบอกว่าชีพจรต่ำมากแล้วสัญญานในเครื่องก็ดังยาววววว หลังจากนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ฉันบนนั้นมันเหมือนสวรรค์แล้วมีหมอพยาบาลใส่ขุดขาวเต็มไปหมดอีกฝั่งเป็นควันๆคล้ายก้อนเมฆสีขาวอีกฝั่งสีเหลืองฉันเลือกที่จะเดินไปทางก้อนเมฆสีขาวและพยายามลืมตาขึ้นมาแต่ก็ไม่สำเร็จทำแบบนี้อยู่หลายครั้งจนสำเร็จแต่ก็ยังสลึ่มเสลือกับยาสลบยังงงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น ลองจับตัวเองหยิกตัวเองว่าเรารอดแล้วใช่ไหมแล้วลูกฉันไปไหนทำไมไม่เห็นลูกจนหมอบอกว่าน้องส่งต่อห้องไอซียูเด็กแล้ว จนถึงวันนี้ก็ยังไม่เห็นน้องเลย ส่วนตัวฉันเองมันช่างทรมานมากๆลุกไม่ได้ตะแคงไม่ได้เดินไม่ได้หายใจเหมือนจะขาดใจเลย นี่แหละชีวิตเหมือนแลกด้วยชีวิตเลย