ขอความคิดเห็นจากแม่ๆค่ะ(ขอระบายด้วยส่วนนึ่งค่ะ)

คุณแม่เอาตัวเองไปติดกับลูกมากไปค่ะ อย่าคาดหวังว่าเค้าจะเป็นดั่งใจเรา เด็กเค้าเติบโตมาเพื่อเรียนรู้การที่จะอยู่ด้วยตัวเอง มีสังคม มีคนรอบข้าง การที่คุณแม่ไม่ปล่อยไปเจอใครเลย เท่ากับตัดโอกาสที่เค้าจะไปมีสัมพันธ์กับคนรอบข้างนะคะ พัฒนาการน้องจะช้า จนอาจทำให้เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นยากได้ค่ะ ย่ายายเค้าก็เลี้ยงเรามาจนโต ทำไมคิดว่าเค้าจะไม่พยายามเลี้ยงให้ดีเหมือนที่เราเลี้ยงล่ะคะ ไม่ดีหรอคะที่ลูกจะได้รับความรักจากหลายๆทาง บ้านนี้ชอบมากค่ะที่ให้ลูกเจอคนหลากหลาย เรียนรู้ความเป็นไปของโลก และการที่ลูกร้อง แม่เลี้ยงน้องมาแบบไหนคะ ร้องแล้วอุ้มทันทีรึเปล่า ถ้าใช่ก็แปลว่าน้องจดจำแล้วล่ะค่ะว่าถ้าร้องแล้วคุณแม่จะต้องอุ้ม ก็เลยร้องเพื่อเรียกร้องความสนใจ จะร้องปล่อยร้องค่ะ พอสงบค่อยมาคุยกัน . ไม่มีใครบนโลกสมควรถูกกระทำด้วยความรุนแรงนะคะ ถ้าโมโหเมื่อไหร่ เดินไปสงบสติอารมณ์ก่อนค่ะ ไปกินกาแฟ กินน้ำก็ว่าไป แต่ไม่ใช่มาลงที่ลูก . เด็กวัย 0-3 ขวบแรก วัยแห่งการเรียนรู้ว่าแม่มีอยู่จริง เด็กจะไว้ใจแม่หรือไม่ก็อยู่ที่การเลี้ยงดูนี่แหล่ะค่ะ คุณแม่ไม่ได้ซึมเศร้าค่ะ แค่คุณแม่ต้องเรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่เพอเฟ็กต์ที่สุด สิ่งที่คุณแม่คิดว่าดีที่สุดสำหรับลูก คุณแม่เคยถามน้องรึยังว่าดีสำหรับน้องจริงๆไหม ปลงให้ตก จะพบความสุขในการเลี้ยงมากขึ้นนะคะ

เราเข้าใจแม่นะคะ เข้าใจมากๆค่ะ สิ่งที่แม่เป็นเกิดจากการกดดันตัวเอง คนมนครอบครัวกดดัน และลูกกดดัน เริ่มจากตัวเอง เมื่อลูกร้อง ดูที่สาเหตุค่ะ คนโตร้องเพราะงี่เง่า ปล่อยเลยค่ะ ปล่อยให้ร้อง ปล่อยให้งี่เง่าได้เลย แม่นั่งมองเฉยๆได้เลย นานเท่าไรก็รอค่ะ เค้าจะสงบได้เอง ไม่ตี ไม่ดุ ไม่ว่า แม่นั่งจิบกาแฟดำมองเค้าเฉยๆพอค่ะ เมื่อเค้าหยุดได้เองแล้ว แม่ค่อยปลอบและเข้าหา กอดพร้อมทั้งบอกเหตุผลว่าทำไมแม่สนใจเวลาหนูร้อง และอธิบายว่า “เราก็รักเค้า ไม่ใช่ไม่รัก หรือรักน้องมากกว่า เพียงแต่ว่าตอนนี้น้องยังดูแลตัวเองไม่ได้ แม่ต้องดูแลน้องมากกว่านิดนึง แต่หนูเก่งแล้ว โตแล้ว ดูแลตัวเองได้ แม่หายเหนื่อยเยอะเลยนะ #คนเก่งของแม่” คนเล็ก ลูกวันเดียวกับเราเลยค่ะ กำลังติดแม่มากชนิดที่ว่าเข้าห้องน้ำไม่ได้เลย ต้องติดกันตลอดเวลา ไม่พอใจเอาหัวโขกนู่นนี่ที่อยู่ใกล้ เช่น พื้น ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ประตู และขาอ่อนลงไปนั่งกับพื้น พร้อมกับร้องแบบว๊ากๆ เรียกร้องความสนใจ วิธีจัดการของเรา เจ้าห้องน้ำตามสบาย ไม่รีบ มีส่งเสียงบอกว่าแม่อยู่ในนี้ ปล่อยให้ร้อง สักพักเค้าก็เงียบ แบะกลับมาเล่นของเล่นรอค่ะ เมื่อเค้าอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ เราก็เฉยค่ะ ปล่อยให้เค้าต่อต้าน แต่เค้าจะเรียนรู้แล้วว่าเค้าเจ็บ เค้าไม่ได้อะไร อาการก็ลดลงค่ะ

เคยเป็นคะ​ แต่ผ่านมาได้เพราะไปปรึกษาหาหมอคะ ทุกอย่างที่แม่เป็นมันเป็นความเครียดจากที่เราอยุ่แค่กับลูก​ เราลืมเวลาของตัวเองเรื่องส่วนตัวของตัวเองโฟกัสกับลูกมากไปคิดว่าจะต้องดูแลให้ดีที่สุดโดยไม่พึ่งพาคัย​ แต่มันไม่ได้คะแม่​ มันต้องมีญาต ปู่​ย่าตายายมาช่วยหรือฝากบ้างเพื่อที่เราจะมีเวลาไปไหนมาไหนบ้าง​ เพื่อพักผ่อนเพื่อจะได้มีแรงและกำลังใจที่จะมาดูแลลุกต่อไปคะ​ หาเวลาอยุ่กับสามีสองต่อสองบ้างคะ

นี่ก้เบื่อ แฟนทำงานเรายุบ้านไม่ได้ไปไหน ทำงานบ้านดูลูก แต่ดุลุก ลุก3ด.เอง เวลาลุกร้องเราก็หงุดหงิดอยากตี แต่ทำได้เเค่เขย่าตัวน้องแรงๆ นี่ก้ไม่ค่อยได้ออกไปไหน นอกจากนานๆทีโลตัส ตลาดนัด ไหว้พระงี้ แต่เราชอบหมาเราจะคุยจะเล่นกีบหมาคายเครียด แม่ลองหหาไรทำบ้าง กลัวว่าจะเปนเหมือนคนซึมเศร่าอารมแปรปรวนอะ หาคนคุยดุฟังเพลงงี้

ขอบคุณทุกความเห็นขอบคุณแม่ๆทุกท่านที่แนะนำและมาพูดคุยเป็นเพื่อนกันนะคะ❤❤

เป็นกำลังใจให้คุณแม่นะคะ

ตอนนี้ก้เป็นยุคะ ทำไง

สู้ๆค่ะคุณแม่

สู้ๆนะคะ