แชร์ประสบการณ์คุณแม่หลังคลอดที่มีภาวะซึมเศร้าหรือใครที่คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นหน่อยเร็ว

เราเป็นค่ะ แต่ไม่ใช่อาการคิดมากแล้วเศร้านะ เราเครียด ไม่มีความสุข เกลียดลูก คิดว่าไม่น่ามีเลยมีแล้วแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง ทำไมเราต้องมาอดข้าวอดหลับอดนอน อั้นอึอั้นฉี่ ทำไมเราต้องทนทุกข์คนเดียว ทำไมคนอื่นถึงมีความสุข อิจฉาคนที่เขาอยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากกินอะไรก็ได้กิน ทำไมเราต้องเสียสละอยู่คนเดียว ร้องไห้ คิดสั้น อยากตายทุกวัน เราดิ่งมากค่ะ ดิ่งจนกลัวความคิดตัวเอง พอพ้น 3 เดือนแรกก็ดีขึ้นนะ แต่อารมณ์ยังมาเต็ม โมโหร้าย จากอะไรหลาย ๆ อย่าง เราเลี้ยงลูกเอง 24 ชม. ทำงานประจำ ฟรีแลนซ์ด้วย มันสะสมค่ะ ตอนนี้ลูก 1.5 ขวบละออกงานประจำแล้ว ดีขึ้นเยอะ แต่ก็มีดิ่งอยู่ค่ะช่วงที่เจออะไรหนัก ๆ

เราเศร้าตั่งแต่เริ่มลุกเดินหลังผ่าคลอดที่โรงพยาบาลเลยค่ะร้องไห้ทุกวันจนวันนี้ผ่านมา12วันเลี้ยงลูกไปร้องไห้ไป รู้สึกไม่อยากเลี้ยงลูก ไม่ผูกพันธ์กับลูก เศร้ามากกดดัน แม่สามีต้มแต่น้ำขิงให้กินวันละกระติก กินแต่ไก่ผัดขิงกับแกงเลียงทุกวัน จนรู้สึกอึดอัดรู้สึกกดดันเรื่องนมให้ลูก กินข้าวมื้อละคำสองคำ ร้องไห้กับสามีจนสามีร้องไห้ตาม สามีเอาใจใส่กอดกันทุกวันให้กำลังใจ พาไปทานของอร่อยนอกบ้าน ก็ยังไม่หายภาวะนี้คงต้องใช้เวลาจริงๆค่ะ สู้ๆนะคะแม่