ประสบการณ์การรอคลอดที่ยาวนานสำหรับเรา

เรากำหนดคลอดวันที่18/11/65 ไปตามนัดหมอ มีแค่อาการปวดท้องหลอกๆ หมอเลยจะกระตุ้นปากมดลูก+เช็คสุขภาพของเด็กในท้อง ตอนกระตุ้นบอกเลยว่ามันไม่เจ็บแต่ทำไมมันเกร็งเราไม่รู้อาจจะเพราะตื่นเต้นรวมด้วย สุดท้ายหมอบอกอาจจะคลอดเองไม่ได้เพราะปากมดลูกเกร็งอาจจะต้องผ่าเพราะคลอดเองมันเสี่ยง พอเช้าวันที่19 ไปเข้าห้องน้ำช่วงตี1รู้สึกปวดอึเลยอึออกแค่นิดเดียว กลับมานอนต่อ ช่วงตี6รู้สึกปวดเหมือนเป็นเมนส์ +มีมูกสีชมพูออกมาเลยตัดสินใจไปโรงพยาบาล ไปถึงหมอเช็คสุขภาพเด็กในท้อง ตรวจปากมดลูก เปิด1เซนได้แอทมิดนอนรอคลอดเลย ความที่ไปเช้ามากเลยนอนรอหมอมาตรวจ หลับไปสักพัก หมอมาปลุกตรวจปากมดลูกเปิดเป็น3เซน เข้าห้องเจาะน้ำคล่ำรอคลอด +ฉีดยาเร่งคลอด ช่วงแรกปวดพอทนได้หมอบอกห้ามเบ่งก่อน ใฝถ้าปวดให้หายใจเข้าลึกๆหายใจออกลึกๆ เราทำตามจนปากมดลูกเปิด4เซน ทนไม่ไหว ปวดเหมือนจะตายให้ได้ นอนปวดแบบนี้ตั้งแต่ช่วง9โมงถึงประมาน12โมงหมอเลยบอกว่าให้ฉีดยาแก้ปวดเราจะได้พัก สรุป ฉีดปุ๊บ เรามึน หายปวดแปปๆก็ปวดเหมือนเดิม พยาบาลมาตรวจบอกปากมดลูกเปิดเพิ่มเป็น6เซนแล้ว รออีกนิด จังหวะนั้นคือ เหมือนยาแก้ปวดหมดฤทธิ์ เราปวดจนร้องไห้ นอนรอคลอดแบบไม่ไหวจะขิต เรารู้สึกลูกดิ้นน้อยลงๆ จนเวรผลัดบ่ายมาหมอมาตรวจ ถามเราทำไมลูกหัวใจเต้นช้าๆ หมอเลยสั่งผ่าเลย จังหวะนั้นคืออะไรก็ได้ขอให้ลูกปลอดภัยก็พอ สรุปส่งตัวเข้าห้องผ่าช่วง5โมง ออกจากห้องผ่าตัด1ทุ่ม ได้เห็นหน้าลูกแล้วมีความสุขแต่ขอแค่คนนี้คนเดียวก็พอเพราะไม่อยากเจ็บแบบนี้แล้ว🥹