กว่าจะผ่านความรู้สึกเจ็บปวดนั้นมาได้มันแทบตายจริงๆ

ตอนนี้ตั้งครรภ์ได้ 2 เดือน สามีทิ้งไปเพราะติดเพื่อนติดเหล้าติดยา เราขอให้เขาเลิกยุ่ง แต่เขาบอกว่าเราบังคับเขามากเกินไป เขาทนอยู่กับเราไม่ได้ ขอร้องเขายังงัย เขาก็ไม่ยอมกลับมา ตอนท้องลูกคนแรกเขาก็ทิ้งเราไป พอลูกได้ประมาน 1 ขวบเขาก็กลับมา เราก็คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้แล้วและเราก็รักเขามากไม่เคยน้อยลงเลย แม้เขาจะทำให้เราเสียใจสักกี่ครั้ง เราจึงให้โอกาสเขา ยุกันมาได้ 2 ปี ตอนนี้เราแยกกันอยู่ได้ 1 เดือนแล้ว จนตอนนี้เราก็เลิกติดต่อกับเขาแล้ว เราทำใจได้แล้วเพราะได้กำลังใจมาจากลูกชาย เขาดีใจมากที่มีน้อง เขามีความสุขมาก เราจึงคิดได้ว่าการที่เราวิ่งตามคนที่ไม่เคยเห็นค่าเรามันทำให้เราเหนื่อยมาก ยิ่งเครียดก็ยิ่งอันตรายกับลูกในท้อง เราเคยเสียลูกไปแล้วครั้งหนึ่งเพราะความเครียด เราจึงหยุดใส่ใจผู้ชายอย่างนั้น แล้วหันมาใส่ใจคนที่รักเราคอยอยู่ข้างๆเราเสมอ คอยกอด คอยให้กำลังใจ คอยเช็ดน้ำตาให้เรา ที่ผ่านมาเรามันแย่มากที่ทำตัวอ่อนแอให้ลูกเห็น ทำตัวไร้ค่ามากที่วิ่งตามขอความรักจากคนอื่น เรารักเขาแทบจะเป็นจะตาย ทำเพื่อเขาทุกอย่างแต่เขากับไม่เคยเห็นค่า ไม่เคยดูแลใส่ใจ ไม่เคยเห็นใจกัน ต่อจากนี้ไปเราได้แต่ภาวนา ขอให้เขาอย่ากลับมาอีกเลย ตอนนี้เราไม่ต้องการเขาแล้ว เห็นแก่ตัวแบบเขาไม่สมควรที่จะเป็นพ่อคน ทุกวันนี้แค่เห็นลูกมีความสุขแค่เห็นรอยยิ้มของลูกเราก็มีความสุขแล้ว