Prae's Praew, Thailand

“ฉันไม่อยากมีลูก” คำพูดที่เคยพูดกับเพื่อนสนิทไว้ ณ ตอนที่พูดคิดแบบนั้นจริงๆนะ เพราะโดยส่วนตัวเราก็ไม่ใช่คนรักเด็ก ตอนไม่มีลูกถ้าเจอเด็กน่ารักเราก็เล่นด้วยบ้าง แต่ถ้างอแงโวยวายเราเดินหนีเลย (ถ้าทำได้) ไหนจะกลัวเจ็บ กลัวไม่มีอิสระ กลัวค่าใช้จ่าย กลัว #เลี้ยงไม่เป็น #เลี้ยงไม่ไหว กลัวการรับผิดชอบ เป็นเหมือน “ภาระ” ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต ที่เราจะต้องดูแลให้ดี สุดท้าย มีลูกเอง ทุกอย่างที่กลัว ก็ได้เจอหมดทั้งนั้น แต่มันแปลกจัง... เจ็บ...ก็ทนได้ อิสระ...ไม่มีก็ไม่เป็นไร ไม่อยากห่างไปไหนเลย ค่าใช้จ่าย...ก็มีแรงฮึดที่จะหาเงินเพิ่ม เลี้ยงไม่เป็น...ก็เป็นเอง เลี้ยงไม่ไหว...ก็ต้องไหว เป็นความรับผิดชอบที่ทำให้มีแรงสู้ขึ้นมากมาย เป็น “ภาระ” ที่มองกลับมาทีไร ก็ภูมิใจ และสุขจัง♥️ สุดท้าย เข้าใจแล้วว่า “ลูก” ไม่เคยเป็นภาระ ในใจแม่หรอก แต่ลูกคือ “ของขวัญ” คือ “ยาชูกำลัง” ที่ทำให้แต่ละวันของแม่มีพลังและมีความหมายมากกว่าเดิม ความรับผิดชอบ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยเข้าใจ😊 ขอบคุณที่เกิดมาในชีวิตแม่

ลูกแม่บ้านนี้ 5m22d จร้า #หนูผิงผิง

ก่อนจะถึงวันคลอดหนึ่งวัน คือวันที่3 มีนาคม เราไปหาหอยขมตามหนองน้ำ ตอนนั้นท้อง 38w 4 d เราก้มหาหอย มีอาการท้องแข็งเจ็บจิมิ๊ ปร๊าบ!ขึ้นมาก็หยุดพัก แร่ะกลับบ้าน เวลา 5โมงเย็น เราก็มาล้างรถ เพราะว่าพรุ่งนี้หมอนัดตรวจครรภ์ตามปกติ ทำเองคนเดียวหมด เพราะแฟนทำงานยุ กทม. พอล้างรถเสร็จก็ไม่มีอาการอะไรนะค่ะ ก็ทำกิจวัตรประจำวันเราปกติ หุงข้าวทำกับข้าว พาลูกเดินเล่นออกกำลังกายปกติ ตกตอนเย็นกินข้าวเสร็จประมานหนึ่งทุ่ม ก็รุ้สึกแบบปวดท้องปวดประจำเดือน แต่เราก็ไม่เอะใจอะไร ก็กินข้าวต่อจนอิ่ม แร่ะก็นั่งดูโทรทัศน์. ก็เริ่มปวดขึ้นมาอีก ก็เลยไปนอน คิดว่าคงไม่เป็นไร คิดว่าพรุ่งนี้จะไปหาหมออยู่ค่อยถาม ก็นอนประมาน 4 ทุ่ม เริ่มปวดขึ้นมาอีก แต่ปวดหนักกว่าเดิม คือ ปวดสะโพกก้นด้วย แร่ะเริ่มปวดถี่ขึ้น ทุก 5 นาที ก็นอนต่ออีก เราคิดว่าคงไม่ออกวันนี้หรอก สงสัยเจ็บเตือน. ประมาน5ทุ้ม ปวดอีก เริ่มทนไม่ไหว ลุกเดินทั่วบ้านเลย แม่ลุกมาเข้าห้องน้ำเห็นเราเดินเลยถามเราว่า เป็นไร จะคลอดหรอ คือเราก็บอกอาการอะไรไปแบบนี้ แม่บอก ไป รพ.เถอะ มันเป็นอาการคนจะคลอด เพราะแม่เราก็เป็นแบบนี้ ก็เลยไป รพ. ถึง รพ. ตี 01:02 น.ของวันที่ 4 มีนาคม เราไปถึงก็เริ่มปวดหนักขึ้น มีอาการปวดอึบ้างปวดฉี่บ้าง แต่พอเข้าห้องน้ำไป ก็มีแต่ฉี่ หมอก็ให้ไปรอยุห้องรอคลอด แร่ะเขาก็ตรวจปากมดลูก บอกว่า มดลูกยังไม่เปิด หมอเลยบอกว่า นอนรออีกสัก 2-3 ชม. ถ้ามดลูกไม่เปิดก็กลับบ้านได้ (ตอนนั้นไม่ปวดท้องแล้ว) เราก็นอนรอ ระหว่างที่นอนรอ มันเริ่มมีอาการปวดมากขึ้นจนนอนไม่ได้ จนต้องลุกเดิน (ห้องพิเศษ) วนไปวนมายุในห้อง แม่เลยบอกว่า สงสัยมดลูกกำลังเปิด เราก็ยังคงเดินต่อ จนครบเวลาหมอมาตรวจอีกครั้งที่สอง ตรวจปากมดลูกอีกครั้ง แร่ะบอกว่า พึ้งได้1 เซน ให้คุณแม่นอนรอคลอดได้เลยไม่ต้องกลับบ้าน เพราะปากมดลูกเปิด1 เซนแร่ะ ประมาน 6 โมงเช้าหน้าจะได้คลอด แร่ะหมอก็เข้ามาตรวจทุกชั่วโมง แต่ปากมดลูกก็ยังเท่าเดิม ไม่เปิดเพิ่มเลย จน7โมงเช้า หมอก็มาตรวจอีก บอกว่า พึ้งได้เซนครึ่ง ทำไมมดลูกเปิดช้าจัง แต่อาการเจ็บนี่สิ ต่อเนื่อง เหมือนก้นจะทะลุออกมาแน่ะ ปวดไปมดช่วงล่าง จนเดินไม่ไหว หมอเลยบอก นอนรอก่อนประมานบ่ายๆน่าจะได้คลอด เราก็โอเคร นอนรอต่อไป แต่ความเจ็บยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนคิดว่า ถ้าจะเจ็บแบบนี้ คงไม่อยากมีอีกแล้ว ทรมานเราคิดในขณะนั้น เราทั้งร้องไห้ ถามแม่ แม่ทำไมมันเจ็บแบบนี้ หนูเริ่มทนไม่ไหวแล้วแม่ (เหมือนจะขาดใจเลยแร่ะลูกคนแรก เราก็ไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้) แม่ก็บอกกับเราว่า แม่คลอดหนูออกมาแม่ก็เจ็บแบบนี้ ทนเอานะลูก เดี๋ยวก็จะได้ลูกหนูแล้ว ความเจ็บก็จะหายไปเอง เราพอได้ยินแม่พูดเราก็มีอาการเข้มแข็งขึ้น กัดฟันอดทนจนมาถึงบ่ายโมง มดลูกก็ไม่ยอมเปิด ยังเปิด 1 เซ็นครึ่งเหมือนเดิม (ระหว่างที่รอคลอดตั้งแต่มา รพ. เราไม่กินข้าวสักคำ จิบแต่น้ำที่ละนิด เพราะความเจ็บ มันทำให้ไม่อยากกินอะไรสักอย่าง) แร่ะเราบอกหมอว่า ขอผ่าได้มั้ย หนูทนไม่ได้แล้ว หมอบอก รออีกสัก2-3 ชม. ถ้ามดลูกไม่เปิดเพิ่มจะผ่าให้ แร่ะบอกเราว่า หมอฉีดยาเร่งคลอดให้แล้วนะ ถ้ามดลูกยังไม่เปิดอีก จะส่งตัวไปผ่าคลอดทันที เราถามหมอกลับว่า ยาเร่งนี้จะเจ็บมั้ย หมอตอบเราว่า 2 เท่า แร่ะก็ชูสองนิ้วให้เราว่าสู้ๆ เดะก็คลอดแล้ว หลังจากนั้น ประมาณ 3 นาที เริ่มมีความปวดแบบอธิบายไม่ถูก ปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆแร่ะหนักขึ้นเรื่อย ในขณะนั้น เราคิดอยู่ในหัวตลอดว่า คนอื่นยังทนได้ทำไมเราจะทนไม่ได้ บ่าย 3 หมอเข้ามาตรวจมดลูกอีก บอกมดลูกเปิด 3 เซนแล้ว น้ำเกลือหมด เดี๋ยวก็ได้คลอดแล้ว เราก็โอเคร เดี๋ยวก็คลอดแล้ว 4โมงเย็นต่อมา หมอเข้ามาตรวจบอกน้ำเกลือหมดแล้วน่าจะเปิดมดละ (เราก็ดีใจ จะได้คลอด เพราะความเจ็บปวดที่ทรมานมันทนไม่ไหวแล้ว ) หมอตวรจมดลูกอีกครั้งหมอบอก 3 เซนเท่าเดิม หมอเลยบอก ใส่ยาเร่งคลอดอีกเข็ม พูดปุ๊ปเอาถุงน้ำเกลือมาฉีดยาเร่งเข้าทันที แร่ะบอกเราว่า ทนอีกนิดนะคุณแม่ มดลูกกำลังเปิด (เราก็ร้องไห้ออกมา) หมอก็เช็ดน้ำตาพร้อมปลอบใจ บอกว่าสู้เพื่อลูกนะค่ะคุณแม่ เดียวก็ได้เจอหน้าลูกแล้วคะ แม่เราก็กอดเรา บอกว่าทนอีกนิดลูก เดียวก็คลอดหมอก็บอก พร้อมบอกว่า แฟนเรากำลังลางานมาหา เราเลยตอบกลับแม่ว่า หนูเจ็บปวดไปหมดแล้วแม่ พูดพร้อมรั่งน้ำตา ประมาน 10 นาที เราเริ่มมีอาการปวดขึ้น จากที่ปวดยุแล้ว ปวดหนักเข้าไปใหญ่ พร้อมเลือดออกทางช่องคลอด เหมือนฉี่ หมอบอก มดลูกกำลังเปิด ใกล้แล้วคะ คุณแม่ เราก็กัดฟันสู้ทนเจ็บจนมาถึงเวลา 18:20 นาที หมอเข้ามาตรวจบอกว่า 7 แล้ว เข้าห้องคลอดได้เลยคะแม่ เพราะว่าเฝื่อหมอเตรียมอุปกรณ์เสร็จน่าจะ 10 เซนพอดี และพูดจบ หมอก็พาเข้าห้องคลอดทันที เข้าห้องคลอดปุ๊บ วินาทีนั้นที่เรานอนยุ ประมาน 18:50 เราบอกหมอว่า หมอคะ ปวดอึ หมอบอก อึเลยคะ เราก็เบ่งเต็มที่เลย หมอบอก แม่หัวลูกกำลังออกมาคะ หมอเลยช่วยเบ่ง เบ่งครั้งที่สองหัวโผล่ออกมาเลย หมอบอก คุณแม่เก่งจังเลย ขนาดไม่กินอะไรเลยยังมีแรงเบ่ง ลูกตัวใหญ่ด้วยคะ เหมือนได้ลูก 2 เดือนเลยนะค่ะคุณแม่ ลูกเราคลอดออกมาเวลา 19:00 นาที มีน้ำหนัก 3,140 กรัม สูง 50 เซน เพศ หญิง ตอนคลอดออกมาลูกไม่ร้องสักแอะ เราดูไปเรื่อยๆ ลูกมองน่าหมอ และ ส่งยิ้มให้หมอ หมอเลยพูดว่า พึ่งเกิดยิ้มเป็นละหรอคะ หนูออกมาหนูต้องร้องไห้คะ ไม่ใช่ยิ้ม พอหมอพูดจบเท่านั้นละ ร้องเลย ขณะที่หมอกำลังจะเย็บแผลนั้น เราบอกว่า ทำหมันให้ได้มั้ยคะ หมอบอก ไม่ต้องทำหรอก เอาอีกสักคน เดะหมอทำให้เลย อีกอย่าง คนสองคงไม่เจ็บเท่านี้หรอก เพราะเรารุ้ถึงความเจ็บแล้ว ว่ามันเจ็บประมานไหน นี่ถือว่าคุณแม่เก่งนะค่ะ ทนเจ็บข้ามวันข้ามคืนได้ เราเลยตอบหมอว่า ถ้าไม่มีใครช่วยให้กำลังใจคงทนไม่ได้เท่านี่หรอกค่ะ แร่ะหลังจากนั้น เราก็ย้านไปอยู่ห้องพักฟื้น ลูกเราก็นอน หมอก็มาบอกคำแนะนำ ว่าถ้าลูกตื่นให้ลูกเข้าเต้าแม่ได้เลยคะ พูดจบลูกเราก็ตื่น เราก็เอาเข้าเต้า เค้าก็ดูดเลย หมอบอก เก่งจัง ออกมาดูดนมแม่เป็นละ แต่น้ำนมเรายังไม่ค่อยออก พอลูกเราหลับแร่ะเราก็นอน แต่รุ้สึกเหมือนเราจะไข้. หมอเลยให้กินยาพาราละนอนพัก เราก็นอน. จนพรุ่งนี้ตื่นมา แร่ะเราเหมือนเรามีไข้ หมอก็มาตรวจ บอกว่ามีไข้ แร่ะ เจาะเลือด. น้ำฉี่ไปตรวจ แร่ะพอตกตอนเย็น มาบอกว่าเราติดเชื่อทางเดินปัสสะวะ เข้าเลย)ยาฆ่าเชื่อให้ แร่ะอธิบายว่า ตอนคลอดเราไม่ฉี่เลย เลยทำให้ติดเชื่อได้ ส่วนลูกเรา แข็งแรงปกติทุกอย่าง จากนั้นเราได้ยุ รพ. 7 วัน ถึงกลับมายุบ้านได้ ส่วนแผล ไม่รุ้สึกเจ็บตั้งแต่ออกจากห้องคลอด คือแผลหมอเย็บดีมาก เดินได้สะดวก เหมือนคนปกติไม่เจ็บสักนิดเลย ลูกก็เลี้ยงง่าย ไม่งอแงเลยคะ จบละค่ะ เรื่องราวของเรา การเป็นแม่คนมันไม่ง่ายเลยจริงๆ

38 wk แล้ว หมอบอกหัวลูกยังลอยอยู่เลย ไม่ยอมลงสักที แม่ๆคนไหนเป็นบ้างค่ะ ต้องทำยังไง ให้เค้ายอมลงอุ้งเชิงกราน กำหนดคลอด 9 มีนา ไม่มีท่าทีจะลงเลย กังวลคะ เพราะว่าตั้งใจจะคลอดเอง กลัวได้ผ่า ขอความคิดเห็นแม่ๆหน่อยนะค่ะ ต้องทำยังไง เดินบ่อยก็แล้ว นั่งท่าผีเสื้อก็แล้ว

กำหนดคลอด 9 มีนาคม ยังไม่เลยกำหนดคลอดเลยนิคะ ทำไมโดนกระตุ้นคลอดคะ เจ็บมากมั้ยคะ กลัว! ตอนนี้อายุครรภ์ 37w คะ

คือ งง กะกำหนดคลอดอะค่ะ ต้องนับตัวไหน? คือในใบซาวด์ กำหนดคลอด 9 มีนาคม 63 แต่ในสมุดสีชมพู 19 กุมภา 63 อายุครรภ์ตอนนี้ 32 w 4 d คือไม่รู้จะนับอันไหนดีคะ แต่ถามหมอให้เรานับ ตามใบที่ซาวด์มา แต่ถ้านับไป มันก็ปาเข้า 10เดือนกว่า ตอนนี้คือ งงไปหมดแล้วคะ วัดมดลูกก็ตรงกะ 32 w คะ เลยไม่รู้จะนับแบบไหนอ่ะค่ะ (ท้องแรก)

ปวดจิ๊มิ๊..เป็นเรื่องปกติมั้ยคะ ตอนนี้ 27w คะ ปวดหน่วงๆมดลูกด้วยคะ

คืออยากทราบว่า มีวิธีไหนช่วยลดการคันหัวนมได้บ้างค่ะ คืออยากเกามากค่ะ ตอนนี้ 24 w คะ แม่ๆคนไหนมีวิธีดีๆแนะนำช่วยบอกหน่อยนะค่ะ