คลอดธรรมชาติ

ช่วงเวลาของการคลอดลูกของแต่ละคนไม่เหมือนกันบางคนเจ็บแปปเดียวบางคนเจ็บนาน ของเราเป็นอย่างหลังเจ็บท้องคลอด31ชั่วโมงที่อยู่ในห้องคลอดกับอีก1วันที่นอนปวดอยู่บ้าน สิ่งแรกถ้าให้แนะนำก็ ไม่ร้องโวยวายพยายามเก็บแรงไว้ ช่วงเซ็นแรกของเราเราปวดนานมากเป็นวันๆ เราร้องแบบหนักมากอะ ร้องจนเพลียหลับไปเลยร้องจนพยาบาลเดินมาบ่นเปิดแค่เซนเดียวจะร้องอะไรขนาดนั้น ของเรากลั้นใจนั่งท่าผีเสื้อ+พยายามเดินช้าๆ เซน2-6ค่อนข้างเร็ว จะรู้สึกบีบนานขึ้น แนะนำให้หายใจเข้าออกลึกๆ เวลาปวดห้ามกลั้นหายใจเซนหลังๆแค่กลั้นหายใจก็เหมือนการเบ่งแล้วถ้าปากมดลูกเปิดยังไม่ถึงมันจะทำให้ตรงปากมดลูกมันบวมซึ่งมันจะเจ็บยิ่งกว่าเดิม ของเราเวลาบีบหายใจเข้าออกทางปาก หายใจยาวๆนับ1-10ในใจ แล้วจะค่อยๆคลาย ถ้าเริ่มปวดนานขึ้นจากเดิมหลายๆครั้งก็แปลว่าใกล้ละ ของเราเปิด6เซนไม่เปิดเพิ่มคุณหมอเลยเลือกการเจาะน้ำคร่ำถ้าไม่เปิดเพิ่มอีกจะใช้ยาเร่งคลอด เจาะน้ำคร่ำไม่เจ็บแต่ของจริงคือหลังจากนั้น ไม่ถึงชั่วโมงหมอให้แม่เดินไปขึ้นเตียงคลอดเลยค่ะ ถ้าถึงช่วงนั้นแล้วแม่จะอยากเบ่งมากๆถ้าคิดว่าจะคลอดจริงๆ คำแนะนำ ไม่ร้องโวยวาย หายใจเข้าออกลึกๆเวลามันคลาย และให้เบ่งเวลาปวดไปพร้อมๆกัน ของเราได้เบ่งเองไม่ทีคนมาดูเพราะหมอกำลังเย็บแผลเตียงข้างๆอยู่หมอมาแต่เสียงให้คำแนะนำ ให้สอดมือใต้เข่ายกขาชิด เวลาเบ่งคางชิดออกเบ่งแบบไม่ออกเสียงเบ่งลงก้น ของเราเบ่งอยู่4ทีออกเลยค่ะ หมอเตรียมของกันแทบไม่ทัน ไม่ต้องกลัวที่ต้องตัดหรือเย็บเพราะแทบไม่รู้สึกอะไรเลย บ้านนี้ตกเลือดตาจะปิดตลอดเวลา ทั้งความดันอัตราการเต้นหัวใจทุกอย่างต่ำลงทั้งหมอทั้งพยาบาล5-6คนรุมกันช่วย แต่ทุกครั้งได้ยินเสียงลูกร้องแม่ก็พยายามจะลืมตามาดู ใกล้ความตายสุดๆก็ตอนนั้นเลย คลอดธรรมชาติถ้าแม่ไม่มีภาวะแทรกซ้อนอะไรแนะให้เชื่อพี่พยาบาล พยายามกินพยายามไปเข้าห้องน้ำ ถ้าเค้าประเมินว่าเราฟื้นตัวแล้วจะได้อุ้มลูกเร็วๆ อาจจะดูไม่เหมือนคำแนะนำเหมือนมาเล่าเรื่องของตัวเองมากกว่าอยากให้แม่ลองอ่านดู ประสบการณ์ครั้งแรกของเราเราเก็บมาได้ประมาณนี้ ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะคะ