ขออภัยในการเขียนไม่ถูกนะคะ

เมึอวันที16เรามาหาหมอเรึ่องโลกปะจำตัวหมอบอกว่าไวรัดเพี่มตัวจาก40เป็น156ต้องผ่าลูกออกกะทันหันตอนนั้นเราท้องด้าย36Wเรากัวมากจนร้องไห้เพาะเป็นหว่งลูกและกลัวลูกออกมาจะไม่แข็งแรงบอกจะผ่าให้แต่วันที16แต่ก็ไม่ยอมผ่ากะตุ้นช่องครอดเจาะน้ำค้ำโดนยาเลั้งครอดนอนเจ็บท้องตั้ง27ชมแต่ปากมดลูกเราเปีดแค่2เช็นจนผ่านมาถึงที18ถึงยอมผ่าให้ตอนบ่ายสองตอนนั้นเราต้องการกำลังใจจากคนที่เรารักมากๆแต่ก็ใช่มึถึไม่ด้ายห้ามติดต่อห้ามเยี้ยมตอนเข้าห้องผ่าด้ายสักผักเราด้ายยินเสียงลูกร้องเรานิร้องให้ใหย่เลยความชวยยังไม่จบผลตรวดออกมาว่าเราติดโควิดอีกหน้าลูกก็ไม่ด้ายเจอลูกเป็นยังไงก็ไม่รุ้ถามพยาบาลก็ไม่บอกแต่เราก็พยายามติดต่อหมอถามเรึ่องผลตรวดลูกโชกดีทีผลเป็นลบแล้วให่แฟนเราใปตรวดบอกว่าถ้าไม่ติดให้มารับลูกแฟนเราตรวดใปคั้งแรกก็ผ่านให้ตรวดใหม่อีกคั้งทีสองก็ผ่านแต่ไม่ยอมให่เขาเห็นหน้าลูกเลยบอกว่ารอให้ถึงวันที1แล้วค่อยมาตรวดใหม่คึคนเป็นพ่อเป็นแม่หัวใจจะสลายยุ่แล้วต้องรอใปอีกถึงสิ้นเดึอนเลย..(ย่าปะมาดในการใช่ชีวิตโควิดมันน่ากลัวเราไม่ค่อยด้ายออกใปใหนยังติด)