การคลอด

ประสบการณ์จากการคลอดเองค่ะ ตอนตี1.30ลุกมาฉี่มีมูกปนเลือดนิดหน่อย ไม่ได้เอะใจเลยนอนต่อ พอตี3.25ลุกมาเข้าห้องน้ำมีมูกเลือดออกมา เราเลยรีบไปรพ.พอไปถึงหมอบอกมดลูกเปิด3เซน ให้งดน้ำงดอาหาร ตี4.00 เริ่มเจ็บท้องแต่เจ็บไม่มากเท่าไหร่ เจ็บหาย เจ็บหาย ห่างกัน5-7นาที แล้วเริ่มเจ็บถี่ขึ้นเรื่อยๆ เจ็บหาย เจ็บหายเหมือนเดิม เวลา08.00เริ่มเจ็บทุกๆ3-4นาที เจ็บเหมือนปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำพอไปเข้าห้องน้ำ กลับฉี่ไม่ออก จะเบ่งก็เบ่งไม่ได้ หมอห้ามเดี๋ยวมดลูกฉีก สักพักมันเริ่มเจ็บมากขึ้นๆ มากขึ้นเรื่อยๆ เจ็บเหมือนปวดฉี่ปวดอึแล้วอึไม่ได้ เพราะห้องน้ำมีคนต่อแถวอีก10คน(อันนี้เปรียบเทียบให้เห็นภาพนะคะ555) ทำอะไรไม่ได้ ได้แค่รอ เจ็บเอว เจ็บหลัง เจ็บขา ปวดไปหมด เจ็บถี่ขึ้นๆ จนเราไม่ไหวร้องเรียกหมอ3-4รอบ แต่หมอบอกรอไปก่อน คลอดยังไม่ได้ปากมดลูกเปิดแค่7เซน ต้องรอ9-10เซนถึงจะคลอดได้ ระหว่างนั้นห้ามเบ่ง แทบร้องไห้เหมือนมีอึมาจ่อตูดแล้วเบ่งไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ ปวดร้าวไปหมด สุดท้ายเราโหน เกาะราวเตียง **อันตรายห้ามทำนะคะ เดี๋ยวไม่มีแรงเบ่งตอนคลอด เวลา9.15 เข้าห้องคลอด พอขึ้นเตียงหมอบอกให้เบ่งเราไม่มีแรงเบ่งเลย หายใจรวยริน หมอรีบใส่สายออกซิเจนให้ บอกให้เราแข็งใจหน่อย เจ็บมากๆไม่ไหว กรี๊ดลั่นห้องคลอดหมอด่าห้ามกรี๊ด จะกรี๊ดไม่ได้เดี๋ยวลูกขาดออกซิเจน แล้วหมอก็มาฟังเสียงหัวใจน้อง ปรากฏว่าหัวใจห้องเริ่มเต้นช้าลง หมอบอกช่วยกันหน่อยนะคะแม่ รีบเบ่งไม่งั้นน้องจะเป็นอันตราย เราก็เบ่ง เบ่งยังไงก็ไม่ออกเนื่องจากเเรงหมดไปกับการโหนราวเตียง😥 พยาบาลสองคนสลับกันวิ่งมากดท้องช่วย และเชียร์เบ่ง เบ่งไปสักพักรู้สึกอุ่นและโล่งเหมือนอึออกแล้ว(ตอนคลอดไม่เจ็บเลยค่ะ ทรมานตรงเจ็บท้องคลอด) หมอตัดสายสะดือเสร็จแล้วยกขึ้น บอกว่าน้องเป็นผช ระหว่างนั้นไม่รู้ว่าหมอทำอะไรบ้าง ได้แต่มองพยาบาลอุ้มลูกไปทำความสะอาด ล้างเลือด เช็ดไขออก สักพักพยาบาลอุ้มน้องมาให้ดู น้ำตาซึมเลยค่ะจากนั้นพยาบาลก็อุ้มน้องไปให้ญาติที่รอข้างนอก ส่วนเราหมอกดท้องรีดรกออกมาและเย็บแผล ตอนเย็บแผลก็ไม่เจ็บเท่าไหร่เพราะฉีดยาชาแล้ว เจ็บนิดๆตอนเย็บแผลตรงตูดที่เป็นหนังอ่อน เย็บแผลเสร็จก็ออกมาจากห้องคลอด เอาน้องเข้าเต้าเลย *คลอดเองไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ตอนคลอดไม่เจ็บ เย็บแผลเจ็บนิดเดียว แต่ตอนเจ็บท้องคลอดทรมานเพราะเบ่งไม่ได้