แม่เลี้ยงเดี่ยว

สวัสดีค่ะ วันนี้มาขอแชร์เรื่องราวชีวิตในเรื่องของความรัก เราได้ครบหากับพ่อของลูกได้ประมาณ 3 เดือน ในช่วงโควิค ในช่วงระหว่างครบกันเขาก็โชว์ความดีสารพัดแบบที่เราจะเชื่อใจและไว้ใจ จนเราคิดว่าผู้ชายคนนี้น่าจะมีจิตสำนึกและไม่น่าจะเอาเปรียบคนอื่น จนอยู่มาวันหนึ่งเขาเริ่มที่จะยืมเงินเรา เราก็ให้ยืมนะคะ ด้วยความที่คิดว่าเราครบกัน และต้องช่วยเหลือกัน (เพราะช่วงโควิดทำให้งานและเงินเขามีปัญหา) พอถึงวันที่เราทวงเงินคืน เราเริ่มทะเราะกัน จากเล็กน้อย ก็มากขึ้นทุกวัน ในระหว่างนั้นของเก่าก็ยังไม่คืน แล้วจะยืมของใหม่อีก และอ้างเหตุผลร้อยแปด พอเราไม่ช่วยก็ว่าเราเห็นแก่ตัวมั้ง คิดถึงแต่ตัวเอง (ระหว่างช่วงนั้นเราพยายามจะเลิกหลายครั้งมาก แต่ก็ไม่ยอมเลิก) #จนเราท้อง เราถึงได้ทราบว่าเขาได้มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นในช่วงที่เราทะเราะกัน ตอนแรกมาแค่หนึ่ง อยู่มาอีกวันหนึ่งเพิ่มเป็นสอง ช่วงนั้นเครียดมากกกก ไก่ล้านตัว ไม่รู้จะจัดการชีวิตยังไง เราคุยกับผู้ชายแล้วต้องการแบบไหน จะเลิกกับผู้หญิงที่ไปครบหรือเปล่า คำตอบที่ได้ขอเวลา สงสารผู้หญิงคนนั้นมาก เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ผิดอะไร แล้วต่อว่าเราที่เป็นแบบนี้เพราะเราเป็นคนบอกเลิกผู้ชายเอง เราก็โอเค ให้เวลาไปจัดการชีวิต เพราะคิดว่าเราเป็นคนบอกเลิกผู้ชาย แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องเงิน งง มั้ยค่ะ ทำมั้ยกลับมาเรื่องเงิน ที่จริงปัญหาคือ ผู้หญิง ผู้ชายบอกเราว่าถ้าต้องการให้เขารับผิดชอบเรื่องลูกต้องช่วยเขาจ่ายค่างวดรถและต้องช่วยเรื่องเงิน และจบกับผู้หญิงคนนั้น ด้วยความที่หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น เลยตัดสินใจให้เงินไปจ่ายค่างวดรถ (อย่ามองว่าดูโง่นะคะ) สถานการณ์ ณ ตอนนั้น ก็หวังให้ลูกมีพ่อ แต่สุดท้ายแล้ว ผู้ชายที่เคยได้จากเราก็ไม่พอ เดือนนี้ผ่านไป เดือนหน้ามาอีกแล้วและผู้หญิงก็ไม่จบ โดยครั้งนี้ เรามีบทเรียนราคาแพงแล้ว ก็อย่าหวังจะได้เงินจากเราอีกเลย ผู้หญิงก็ไม่ยอมเลิกแต่ก็จะให้ช่วยจ่ายนั้นนี้ ความเป็นลูกผู้ชายเขาหายไปไหนหมด มีเงื่อนไขมากมายกับเราและลูก และครั้งนี้ไม่ต้องออกปากไล่ค่ะ จะถามถึงลูกมั้ยก็ไม่มี เลิกได้ง่ายมากกก จากนั้นไม่นาน เราโทรหาที่บ้านผู้ชายได้รับคำตอบแรกบอกว่าจะรับผิดชอบ ถ้าเป็นหลานแม่ แม่รับผิดชอบทุกอย่าง และจ่ายหนี้ที่ลูกชายยืมจากเราไปแต่ขอเวลา สองเดือน พอถึงเวลาให้เราโทรหาว่าจะโอนเงินให้วันไหน สุดท้ายได้คำตอบที่ว่าไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เจ็บช้ำไปอีก หลังจากได้เห็นพฤติกรรมของลูกและครอบครัวเขาแล้ว เราเลยตัดสินใจเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ในความคิดเรา เราไม่สามารถทนได้กลับผู้ชายที่เห็นแก่ตัวและครอบครัวแบบนี้ได้ ไม่สามารถทนใช้ผู้ชายกับคนอื่น ไม่สามารถหาเงินเพื่อเขาและครอบครัวเขาได้ ตั้งแต่เราตั้งครรภ์จนใกล้คลอด ผู้ชายและครอบครัวไม่เคยถามหาลูกเลยว่าเป็นยังไงบ้าง และค่าใช้จ่ายทั้งหมดเราเป็นรับผิดชอบ ในขนาดป้าข้างบ้านผู้ที่รู้ดีแต่ไม่จริง พูดและถามตลอดว่าพ่อเด็กไปไหน เด็กต้องการพ่อนะ ทำมั้ยไม่ให้อภัยเขาบ้าง ทำแบบนี้ไม่ดีกับเด็กเลยนะ คงจะบอกแบบในๆ ว่าไม่พร้อมทำมั้ยไม่ป้องกัน คำว่าพลาด คำนี้เข้าใจมั้ยค่ะ ก็รับผิดชอบในการกระทำของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและเสียดายชีวิตโสด จากที่เล่ามามันแค่ส่วนหนึ่งนะคะ สุดท้ายนี้ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคนนะคะ เราเชื่อว่าทุกคนมีเหตุและผลของตัวเอง การที่ตั้งครรภ์และต้องเลี้ยงเองตั้งแต่แรก มันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่วันเวลาจะช่วยให้มันผ่านไปด้วยดี