ประสบการณ์การผ่าคลอดกับภาวะหลังคลอด

Ep.4 เวลา 16.50น.แม่ก็ยังคัน ญาติๆและสามีลงไปหาอะไรทานกันพยาบาลเข็น เด็กหญิงซาฟีร่า มาวางข้างเตียงด้วยความที่ยังไม่มีใครมาแม่ถามพยาบาลว่าสามารถลุกได้มั้ยพยาบาลบอกต้องรอจน5โมงเย็นค่ะ ลูกน้อยที่นอนหลับถูกห่อมานอนนิ่งๆใจแม่นี่เต้นๆ เมื่อไหร่จะ5โมงแม่พูดกับลูกรออีก10นาทีนะคะเดี๋ยวแม่จะอุ้มหนูพอนาฬิกา17:00อีแม่ลุกเลยจ้า (แต่ความเป็นจริงปวดมากต้องตะแคงๆเหมือนซอมบี้เลยค่ะกลั้นใจลุกขึ้น) อุ้มลูก น้ำตาไหลเลยค่ะ (ความรู้สึกนี้ที่แม่เท่านั้นที่จะรู้สึกสัมผัสแรก) น้ำหนัก3,130 โอ้ยตัวเล็กตะมุตะมิ (แต่ตอนคลอดหมอบอกโอ้ใหญ่เหมือนกัน🤭) ตอนยืนมันจะรู้สึกหวิวที่ขาเหงื่ออกท่วมตัวเเละเจ็บ เวลาหายใจค่ะ น่าจะเกิดจากตอนที่ทีมคลอดดันเอาเด็กออกค่ะน่าจะแรงแต่ไม่รูสึกในตอนนั้น ทุกคนมาตกใจมากที่เราลุกยืนและอุ้มลูกรวมทั้งพยาบาลก็ตะลึงว่าคุณแม่สุดยอดมากทนได้ไม่ขอยาแก้ปวดและยาแก้คัน (โรงบาลรัฐบาลแต่แม่ฝากพิเศษกับหมอที่คลินิกแล้วมาคลอดที่โรงพยาบาลแม่อยู่ห้องพิเศษไม่ใช้สิทธิ์อะไรเลยนะคะ) ลูกมาอยุ่กับแม่ตั้งแต่วันที่14มกราคม พอตอนจะสามทุ่มพยาบาลจะมาสอนป้อนนมน้องจากแก้ว เนื่องจากน้ำนมแม่ยังไม่ไหลจึงให้นมเสริมค่ะ (แม่คิดในใจเดี๋ยวก็กลับห้องเด็กแล้วคงได้นอนพัก) ไม่จ้าโรงพยาบาลนี้ให้เลี้ยงเองแบบตลอดเวลาอย่างใกล้ชิด (ตายแล้ว😆) จากนั้นก็สอนให้นมทางแก้วแม่ก็เริ่มเพลียเริ่มเหนื่อยกังวลหลายๆอย่าง มอฟินเริ่มหมดฤทธิ์แม่ค่อยๆทรุดแต่ยังอดทน ดีที่คุณยายมาช่วยดูกลางคืน คืนแรกแม่เลยได้นอนนิดหน่อย ความเครียดเริ่มสะสมบวกกับอารมณ์สวิงน้อยใจสามีและน้ำนมยังไม่มีให้ลูกกิน😣😣😣😣😣😣😣😣😣😣