แม่ๆบ้านไหนมีภาวะเครียดตั้งแต่ตั้งครรภ์จนคลอดบ้างมั้ยคะ

เราขอแชร์ประสบการณ์ของเรานะคะ แม่เราเล่าว่า พ่อเรากินเหล้าตั้งแต่แม่ท้อง จนถึงวันคลอดพ่อก็ไม่ได้ไปส่งแม่ด้วย ต้องถ่อสังขารไปคลอดเองคนเดียว กินเหล้าตลอดทุกวัน เลี้ยงเพื่อนด้วย ลูกเมียมีกินรึป่าวไม่รู้ รู้แต่ว่าเพื่อนและพ่อต้องได้กินเหล้า ตอนแม่เรารู้ตัวว่าท้องแม่กำลังจะไปทำงานเมืองนอก พอมีเราแม่เรยตัดสินใจไม่ไปและให้เราได้คลอดออกมา เราตั้งแต่เล็กกินนมแม่แค่เดือนเดียวเพราะแม่ไม่ค่อยมีน้ำนมและหลังจากนั้นเรากินแต่นมข้นหวานเพราะแม่ไม่มีเงินและพ่อเอาเงินไปกินเหล้ากับเพื่อนหมด แม่เราเรยครูพักลักจำฝึกเย็บเสื้อผ้าจนสามารถมาหารับจ้างเย็บผ้าทำงานหาเงินเองได้จนถึงวันที่แม่ตัดสินใจเลิกกับพ่อ (ตอนนั้นเรา 2ขวบกว่า) แม่ถามพ่อว่า ระหว่างลูกกับเหล้า พ่อจะเลือกอะไร พ่อตอบแบบไม่ลังเลเรยซักนิดเสียงดังฟังชัดว่า "เลือกเหล้า" แม่เลยบอกว่า งั้นต่อไปนี้ไม่ต้องมาหาลูกอีก ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เราอายุ 37ปี ไม่เคยเห็นหน้าพ่ออีกเลย เราอยู่กับแม่2คนตั่งแต่2ขวบ แม่เลี้ยงเราอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะรักและเสียสละทุกอย่างให้กับลูกได้ แม่ส่งเราเรียนจนจบปริญญาตรี แม้วัยเด็กจนถึงก่อนเราเรียนจบ เราอาจจะถูกจัดว่าอยู่ในฐานะยากจน อยู่ห้องเช่าเล็กๆ สังคมแย่ๆ แต่แม่ไม่เคยให้เราออกไปทำงานพิเศษอะไรเรย หน้าที่เรามีอย่างเดียวคือตั้งใจเรียนหนังสือกับมีความสุขตามวัยเสื้อผ้าของใช้เราสวยใหม่ตามที่แม่จะหาให้ไม่เคยต้องอายใคร ภาระทุกอย่าง+ความเครียดเวลาหาเงินไม่ทัน แม่เราเก็บไว้คนเดียว แต่ในทุกๆวันแม่บอกเราว่า แม่มีความสุขและไม่เคยเสียใจที่มีเราเข้ามาในชีวิต ทุกวันนี้เราได้ทำงานดี มีเงิน มีบ้าน มีรถ มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นกว่าวัยเด็กมากๆ เพราะ เรามีแม่เพียงคนเดียว ... เรามีความสุขอิ่มเอมใจทุกครั้งที่เราหวนกลับไปคิดถึงช่วงชีวิตวัยเด็กตอนที่ยังอยู่กับแม่ และเราไม่เคยเสียใจเลยที่เราไม่มีพ่อในชีวิตของเรา เรากลับรู้สึกสงสารแม่เรามากๆที่มีสามีแบบพ่อ ...มาถึงวันนี้เราได้เป็นแม่คนแล้ว เรารู้ซึ้งถึงความรักความเสียสละที่ผู้หญิงคนนึงจะมีให้กับลูกคนนึงได้อย่างถ่องแท้ เราจึงเข้าใจแม่แล้วว่า ไม่ว่าคนเป็นแม่จะเสียโอกาสดีๆในชีวิตอะไรบ้าง จะต้องสูญเสียอะไรไป แต่ไม่เคยนึกเสียใจเลยซักนิดที่มีลูก .... เราอยากบอกว่า สามีก่อนเค้าจะมาเป็นสามีของเราเคยเป็นแค่คนอื่นมาก่อนนะคะ แต่ลูกเราเค้าคือคนที่เกิดมาเพื่อให้เรารักสุดหัวใจและเค้ารักเราสุดหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง ฉะนั้น แม่ต้องเข้มแข็งนะคะ คนเราเกิดมาเพื่อที่จะมีความสุข (รวมถึงตัวแม่เอง) แม่ต้องรักตัวเองให้มากๆ เพราะต่อจากนี้แม่มีอีก1ชีวิตที่ต้องดูแลและพระเจ้าได้มอบคนๆนึงที่รักแม่อย่างบริสุทธิ์ซึ่งเป็นคนที่จะรักแม่ไปตลอดชีวิตมาให้แล้วแม่ไม่ต้องไปขวนขวายขอร้องความรักจากใครอีกแล้วค่ะ ฉะนั้น โปรดรักษาลูกน้อยของแม่ไว้ให้ดีที่สุดค้ะ ขอเป็นกำลังใจให้เข้มแข็งคลอดน้องออกมาแข็งแรงปลอดภัยทั่งแม่ทั้งลูกนะคะ

เป็นเหมือนกันค่ะ แต่บ้านนี้พ่อเห็นแก่ตัวขึ้นและทุกคนทางบ้านเขาไม่มีใครเข้าใจเราเลยคอยแต่ยุให้แฟนทิ้งเรากับลูก จนตอนนี้เขาก็ทิ้งเราไปแล้ว เครียดตั้งแต่ท้องจนตอนนี้32wแล้ว แต่ก็ต้องพยายามทำใจนะคะแม่เพื่อลูก✌

ปล่อยเขาค่ะเขาอยากจะเมาหัวรา หัวทิ่มหัวตำที่ไหนก็ชั่งค่ะ ให้นึกลูกไว้ค่ะ ถ้าเราไปคุยกับเขาก็เท่ากับเราชวนเขาทะเลาะค่ะ เพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะก็คือปล่อยค่ะกลับมาโฟกัสเรื่องลูกอย่างเดียวนะคะคุณแม่

เราเป็นค่ะตอนนี้เป็นๆหายๆ กลัวกลางคืนด้วย ที่ใช้ได้ผลคือคุยกับเพื่อน ตอนนี้อยากหากลุ่มไลน์เกี่ยวกับแม่ท้องและคลอดปีนี้เข้า เผื่อได้แลกเปลี่ยนหรือมีมุมมองเชิงบวกมากขึ้น

อยู่จุดไหนแล้วสุขภาพจิตแย่ให้พาตัวเองออกมาค่ะ ยิ่งแม่มีภาวะซึมเศร้ายิ่งไม่ควรอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น ถอยออกมาให้เวลาตัวเองได้พักเรื่องเครียด ๆ บ้างนะคะแม่ สู้ ๆ ค่ะ

สู้ๆเอาค่ะ ลองห่างงและปล่อยวางดูบ้างค่ะพยายามพูดกับเขาให้เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องท้องเรื่องลูกอะไรแบบนี้ค่ะถ้าเขายังทำอยู่ถ้าแม่ยังทนไหวก็สู้ๆค่ะ☺️☺️

โฟกัสที่ลูกค่ะ หยุดพูดแล้วปล่อยให้เค้าเมาหัวราน้ำไป เมาเละ เมาล้มตรงไหน ปล่อยค่ะ หลีกเลี่ยงการทะเลาะ สุขภาพจิตเสียหมด