ขอระบายค่ะ
น้องคลอดเมื่อ 4ตุลา 20.37 นาที โดยการผ่าคลอดฉุกเฉิน ตอนจะผ่าแม่คิดแค่ว่าเป็นภาวะแค่ตอนนั้น พอลูกคลอดออกมาคงปกติดีเหมือนพี่ชายเค้า แต่คราวนี้แม่ไม่ได้โชคดีเท่าไหร่ค่ะ เป็นความเจ็บปวดที่ไม่สวยงามเลย น้องมีภาวะหายใจเร็วผิดปกติ คืนแรกสังเกตุอาการอยู่ห้องNICU เมื่อการทรงตัวหายใจได้เป็นปกติ กลับมีเม็ดเล็ดขาวมากกว่าปกติหมกลัวจะติดเชื้อ เลยต้องให้ยาฆ่าเชื้อและน้ำเกลือ น้ำนมแม่ก็ไม่ไหลค่ะ เพราะไม่มีลูกมาดูด แม่พึ่งได้เห็นหน้าลูกเมื่อวันที่6เนื่องจากพึ่งลุกขึ้นนั่งและเริ่มเดินได้ น้องอยู่คนละตึกแม่ต้องให้พ่อพานั่งรถเข็นไปหาลูกแค่วันละ10-15นาที วันนี้วันที่7ตุลา แม่ได้กลับบ้านแต่แม่ไม่สามารถพาลูกน้อยกลับมาด้วยได้ค่ะ เพราะหมอต้องเฝ้าระวัง วันนี้แม่เปลี่ยนแพมเพิสให้น้องเห็นสายน้ำเกลือเห็นแขนเค้าโดนพัน จนเลือดห่อ ตามสาย คนเป็นแม่ใจจะขาด วันแรกที่เจอลูกคิดว่าอย่างน้อยลูกยังน้ำหนักเยอะดูตัวโตกว่าเด็กเตียงข้างๆ คิดเข้าข้างให้กำลังใจตัวเอง ว่าลูกเราเป็นน้อยกว่าลูกเค้า เราต้องอดทนเข้มแข็งกว่านี้ มีแม่ที่เจ็บปวดกว่าเราอีกมาก แต่พอกลับบ้าน มองของลูกมองเตียงนอนที่พ่อน้องนั่งต่อให้ลูก ก็อดน้ำตาไหลไม่ได้เลยค่ะ แม่ขออวยพรให้แม่ๆและน้องๆที่กำลังจะเจอหน้ากัน ขอให้สุขภาพร่างหายแข็งแรง ครบ32ทุกประการ ให้ได้กลับบ้านพร้อมกันนะคะ แม่ไม่อยากให้ใครเป็นแบบแม่เลย แม่ขอแค่ระบายความอัดอั้นเพียงเท่านี้ค่ะ อาจยาวไปหน่อยขอบคุณอ่านจบนะคะ
น้องโอห์ม