ทำไงดีค่ะ

มีลูกแต่ก็สามารถเรียนจนจบได้นิ ? 1.ปรึกษาพ่อแม่ทางฝ่ายตัวเองและฝ่ายชาย พวกเค้ามีประสบการ์ณมากกว่า สามารถให้คำแนะนำได้ (ขนาดมีประสบการ์ณ ยังแนะนำให้ไปเอาออก บาปมาก ระวังจะทำมาหากินไม่ขึ้น แล้วเด็กจะตามนะ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ) 2.ไปฝากครรภ์กับคุณหมอให้เรียบร้อย เด็กตัวน้อยที่จะออกมาลืมตาดูโลกจะได้เกิดมาอย่างสมบูรณ์แข็งแรง ไม่แนะนำให้ทำแท้งนะคะ ถ้าคลอดมาแล้วดูแลไม่ไหว จะยกให้สังคมสงเคราะห์ดูแลก็ยังดีกว่าไปฆ่าเค้า ชีวิตคนทั้งชีวิตนะคะ ถ้าเค้าอยากมาเกิดก็ให้เค้ามาเกิดเถอะ 3.หาหนังสือพวกแม่และเด็กมาอ่าน เพื่อเตรียมความพร้อมที่จะดูแลเบบี๋ 4.เตรียมข้าวของเครื่องใช้ พวกเสื้อผ้าเด็กอ่อน ขวดนม แพมเพิร์ส ผ้าอ้อม (เอ้อ... แต่ไม่ต้องรีบเตรียมตอนนี้นะคะ รอให้ถึง7-8เดือนค่อยเตรียมก็ได้) 5.บอกฝ่ายชาย ถ้าโชคดีเค้าอาจจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายและรับรองบุตรเราก็ได้ ควรเปิดโอกาสให้ตัวเองค่ะ เค้าอาจจะดีพอที่จะเป็นพ่อของลูกเราก็ได้ 6.เตรียมตัวเตรียมใจ เพื่อที่จะเป็นคุณแม่คนเก่ง ที่มีความสุขทั้งกายและใจ เพียงแค่คิดบวกก็ส่งผลต่ออารมณ์ของเด็กในครรภ์ได้ ลูกออกมาจะได้เลี้ยงง่าย โตเร็ว

ตัดเรื่องบาปกรรมทิ้งไปก่อนเลยค่ะ ควรคิดวางเเผนอนาคตจริงจัง อย่างเเรกควรคิดให้ดีว่าเราพร้อมจะเลี้ยงลูกได้ไหม 1.ทางบ้านเต็มใจช่วยเลี้ยงเต็มที่ -เราสามารถไปทำงานหรือเรียนต่อให้ที่บ้านเลี้ยงเเทนชั่วคราวได้ -ยืมเงินจากที่บ้านเป็นค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงลูกได้ -ลูกเกิดมามีคนรัก คนช่วยดูเเล 2.ทางบ้านไม่ช่วย -เราจะเอาเงินจากไหนมาให้ลูก ค่าใช่จ่ายมันเยอะมากๆ -ถ้าทำงานใครจะดูลูกให้ เวลาเราไม่อยุ่ -มั่นใจเเค่ไหนว่าเเฟนจะอยู่กับเราตลอดไป ถ้าไม่มีเเฟนช่วย ก็เหมือนเหลือเราคนเดียวที่ต้องทำงานไปด้วยเลี้ยงลูกไปด้วย -ลูกเกิดมาอาจจะเจอปัญหาคนจากทั้งสองบ้านไม่ให้การต้อนรับ เป็นปมของลูกตลอดชีวิต ถ้าวางเเผนได้ มีทางออกที่ดีก็เก็บเค้าไว้ค่ะ เราจะภูมิใจเเละมีความสุขมากๆ เเต่ถ้ายังไม่มีทางออก อนาคตมืดมน ไปตายเอาดาบหน้าก็ปล่อยเค้าไปเถอะค่ะ เค้าเกิดมาเเบบไม่มีความสุข ต้องมาทุกข์ทรมาน ลำบาก มันน่าสงสารกว่านะคะ ปล. สุ้ๆนะคะ พี่ก็ท้องตอนเรียนมหาลัยเเล้วก็คิดวางเเผนเเก้ทุกปัญหากับเเฟนจนผ่านมาได้เหมือนกัน

แฟนล่ะว่าไง พร้อมจะผ่านปัญหาไปกับเราได้ไหม เราหาเลี้ยงตัวเองและลูกได้ไหม แฟนล่ะ ส่วนตัวเคยประสบปัญหานี้นะ แต่ตอนนั้นพลาดที่ไม่บอกพ่อกับแม่ และเรายังเรียนอยู่ หันมองดูแฟนรายได้เค้า แค่เลี้ยงครอบครัวเค้า(แม่เค้า)ยังไม่รอดเลย เราตัดสินใจทำผิดบาป ตอนนั้นเหมือนคนบ้า เช้าคุยกับลูก เย็นร้องไห้กับลูก เรารักเด็ก หลังจากวันนั้น ที่มำมาเรากลายเป็นเหมือนคนบ้า กลางคืนร้องไห้ เช้ามาลงไปเจอคนในบ้านด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ นั่งรถไปกับพ่อแม่ คิดค่ะเปิดประตูรถแล้วกลิ้งลงไปเลย ให้สมกับความเลวที่ทำลงไป สุดท้ายหันไปเห็นแม่ กว่าแม่จะมีเรา กว่าเราจะมีวันนี้ ทำให้เข้าใจและรักแม่มากขึ้นค่ะ ผ่านความซึมเศร้ามาได้เพราะครอบครัวและคนรอบข้างที่รักเรา ถามว่าถ้าย้อนกลับไปได้คงไม่ทำค่ะ คิดดีๆนะคะ แต่ว่าอย่าทำเลย ความเจ็บอยู่กับเราชั่วคราว แต่แผลในใจอยู่กับเราไปตลอดชีวิตค่ะ #ถึงตัวเล็ก แม่ขอเอาเรื่องผิดบาปที่แม่ทำต่อหนูมาเป็นข้อคิดให้คนอื่นๆนะลูก

บ้านนี้20จ้า มาตอนไม่พร้อมเหมือนกัน ปรับตัวไม่ทันเลย ยังไม่มีอะไรสักอย่าง แม้แต่เงินฝากครรภ์ยังไม่มีเลย เอาง่ายๆลำบากจ่ะ แต่ถึงลำบากยังไงพี่ก็เลี้ยงนะ น้อง..พี่จะบอกไรให้เด็กคนนึงกว่าเค้าจะเกิดมาได้ลำบากนะ น้องรู้มั้ยเด็ก2เดือนเริ่มมีหัวใจแล้วนะ แค่คิดก็บาปแล้ว เปนพี่พี่จะเก็บลูกไว้. ถ้าน้องไปเอาออกนะน้องจะไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าเด็กที่กำลังจะเกิดมาเค้าอาจจะเปนเด็กที่เลี้ยงง่าย เติบโตเปนคนดีก็ได้นะ และในทางกลับกันถ้าน้องเอาออกแล้วเด็กคนนั้นไม่ได้เกิดผลเสียจะเกิดที่ตัวน้องเองนะเพราะ1.ถ้าเกิดวันนึงครอบครัวอยากให้มีลูกแต่มดลูกมีปันหาน้องไม่สามารถมีบุตรน้องจะรู้สึกยังไง 2.ถ้ามีลูกคนต่อไปแล้วลูกดื้อมากพูดอะไรไม่ฟัง ขัดตลอด ชอบทำให้น้องและครอบครัวเสียใจ จะทำยังไงค่ะ #อันนี้พี่เตือนนะ สู้ๆนะค่ะ

พี่เข้าใจนะคะ เพราะเคยผ่านจุดนั้นมา พี่ท้องลูกคนแรกตอนยังเรียน ปวส. ปีสุดท้าย อายุประมาณนี้แหละ 18-19 ตอนนั้นครอบครัวพี่มีปัญหาอยู่ด้วย พ่อกับแม่มีปัญหาด้านการเงิน แต่พี่ก็กัดฟันสู้ค่ะ ดรอปเรียน และตัดสินใจว่าเราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำ ลำบากแค่ไหนก็ต้องทน พี่โชคดีตรงที่แฟนอายุมากกว่าและทำงานแล้ว เราเลยพยุงกันมาได้ พอคลอดน้องมาพี่ก็กลับไปเรียนให้จบ สู้ๆ นะคะ ทุกปัญหามีทางออกค่ะ พี่เองก็ลำบากไม่น้อยตอนท้องและตอนคลอด แต่ก็ผ่านมาได้ เพราะกำลังใจจากลูกเลยค่ะ ถ้าครอบครัวน้องกับแฟนมีกำลังทรัพย์พอจะเลี้ยงไหว พี่ว่าค่อยๆ คุยกับท่านให้เข้าใจ ยุคสมัยนี้เปิดกว้างเรื่องท้องวัยเรียน สามารถดรอปแล้วกลับไปเรียนต่อให้จบได้ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ

สู้ ๆ ค่ะ พี่เองก็ยังเรียนไม่จบ พี่อายุ 21 ตอนนี้พี่ท้องจะ 5 เดือนแล้ว วิธีของพี่คือทำเรื่องดรอปแล้วอธิบายให้ที่บ้านฟังว่าพี่สามารถกลับไปเรียนต่อได้จนจบแค่พักการเรียนไว้ก่อน คือพี่พยายามทำให้เค้าเห็นว่าการมีลูกไม่ได้ทำให้เราเรียนไม่จบ มันอยู่ที่ว่าเราเลือกจะเรียนต่อไหม ส่วนแฟนพี่เขาเรียนม.รามเลยไม่มีปัญหาอะไร พี่ค่อย ๆ คุยกับแม่แล้วก็ที่บ้านจนเข้าใจ ตอนแรกเขาก็โกรธ แต่พี่ก็ใจเย็นยอมรับผิด ไม่เถียงเขาสุดท้ายเขาก็เข้าใจ พี่ทำเรื่องดรอปไว้ 1 ปี คำนวณแล้วว่าลูกได้กินนมแม่ครบ 6 เดือนค่ะ ลองคุยดูนะคะ พี่เชื่อว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่เขารักเราที่สุดเหมือนที่เรารักลูกเรานั่นแหละค่ะ แต่ตอนนี้เขาอาจจะยังโกรธเลยใช้อารมณ์ตัดสิน

นี่ตอนท้องก้อ19ตอนนี้จะ8เดือนแล้ว บ้านนี้บอกครูก่อนเลยจ้าเพราะโรงเรียนให้เรียนต่อได้อยู่แล้วแต่ไม่กล้าบอกแม่เพราะรู้ว่าแม่ต้องโมโหมากกก เลยบอกครูก่อนครูก้อเลยพาไปคุยกับแม่ครูช่วยคุยเต็มที่เลยแม่ก้อด่าๆๆๆแล้วก้อพาแฟนมาคุยว่าจะเอาไงต่อแม่ก้อด่าแฟนด่าทั้งคู่สุดท้ายก้อลงเอยที่ผู้ข้อไม้ข้อมืออะไรเรียบร้อย แล้วแม่ให้ออกมาอยู่กะแฟนประมาณ3เดือนป้าก้อพามาอยู่ด้วยทั้งเราและแฟนเพราะแฟนอยู่หอป้าเป็นห่วงเรื่องเงินเลยพามาอยู่ป้ากะป้าจะได้มีเงินเก็บเวลาคลอด ทุกอย่างมีทางออกเสมอนะ เราเองก้อเคยคุยกะแฟนเรื่องเอาน้องออกแต่สุดท้ายแฟนบอกไม่ต้องเอาออกหรอกเราก้อไม่ติดอะไรก้อเลยเก็บไว้จนจะคลอดแล้วว สู้ๆนะ

เก็บไว้นะคะ ชีวิตหนึ่งชีวิต ที่เป็นเลือดเนื้อของคุณ การเป็นเเม่คน การได้เลี้ยงลูก เป็นประสบการณ์เเละบทเรียนในชีวิตที่ยิ่งใหญ่ ที่น้องไม่สามารถหาได้จากห้องเรียนนะคะ เข้าใจค่ะว่าทางบ้านมีความหวัง อยากให้เรียนจบ เเต่น้องสามารถดรอปไว้ได้ หรือ ถ้าจะออกเลยก็ยังได้ เพราะไม่มีใครเเก่เกินเรียนหรอกค่ะ พอทุกอย่างลงตัว น้องเริ่มโตเริ่มเข้ารร. ค่อยกลับไปเรียน เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย พยายามพูดให้พ่อเเม่เข้าใจค่ะ บอกไปเลยว่าเลี้ยงได้ เเต่ขอกำลังใจ เเละ การสนับสนุนจากครอบครัวพอ

19 เหมือนกันค่ะ ตอนแรกมีแต่คนอยากให้เอาออก ทั้งแฟน ทั้งครอบครัวทั้งคนรู้จัก แต่เรายืนยันว่าจะไม่ทำค่ะ ตอนนี้ 12 w 5วันแล้ว กำหนด คลอด 28 พฤศจิกายน ระหว่างทางอาจจะท้อบ้างให้อดทนนะคะ ไม่มีใครบังคับเราได้หรอกค่ะ สุดท้ายแล้วทุกคนก็ยอมรับการตัดสินใจเรา ตอนนี้ก็ทุกอย่างก็ลงตัวดี ให้แน่วแน่ไว้นะคะ แล้วจะดี มันจะลำบากหน่อยช่วงแรกๆ เผลอๆลูกออกมาแล้วจะมีแต่คนเห่อสะมากกว่า เห็นจากเพื่อนพี่ที่เคยท้อง พอคลอดมา ผู้ใหญ่ก็รักเด็กกันหมดจากที่เกลียดๆ สู้ๆนะคะ 💕

เราก็ท้องตอนเรียน แต่เราเลือกที่จะเก็บไว้ เราท้องตอนปีสุดท้าย และไปโรงเรียนทั้งที่ยังท้อง ต้องปรึกษาอาจารย์ ดูกำหนดคลอดว่าตรงกับสอบรึป่าว ของเราผ่าคลอดก่อนสอบ2สัปดาห์ เพื่อนๆ อาจารย์ทุกคนเข้าใจ ส่วนตัว เครียดมาก แต่ต้องพยายามไม่คิด เพราะกลัวมีผลต่อน้อง ที่สำคัญเป็นเสาหลักของบ้านด้วย ตอนนั้นทะเลาะกับทางบ้านหลายอย่าง แต่ก็ผ่านจุดนั้นมาได้ ไม่เสียใจเลยที่เก็บน้องไว้ เป็นกำลังใจให้นะคะ