แม่ ขอแชร์ เรื่องราวตัวเอง

การจะเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แม่บ้านนี้ เคยเสียน้องคนก่อนไป ตอน 28 วีค ด้วยน้ำหนัก1 ก.ก น้องไม่รอดมาท้องนี้ พอรู้ว่าท้องเครียดมาก กลัวน้องไม่รอด เหมือนกัน เครียดตอนเสียน้องถึงขั้น ไม่รับรู้โลกภายนอกเลย ไม่กล้าพบหน้าหรือเจอคน นอนไม่รับ ตื่นแทบทุกคืนเวลาเดียวกันเปะๆ ใช้เวลานานมากกว่าจะกลับมาเป็นปกติ จนรู้ว่าตั้งท้องอีกครั้งได้ฉีดกันแท้งตั้งแต่รู้ว่า ท้องจน ถึง 36 วีค หมอถึงปล่อย พยายามไม่เครียดเพราะ มีสามีดี มากก😍 นางซับพอร์ต นางโปรเท๊ค นางเทคแคร์เรามาก คุณพ่อบ้านนี้ ดีสุดค่ะ งานบ้าน +งานนอกบ้านไม่ได้จับเลย แถมต้องดูแลเลี้ยงลูกอีกสองคน จัดแจงไป โรงเรียนเอง ไปส่ง ไม่เคยบ่นให้สักครั้ง อยากกินอะไร ได้หมด เดินก้อแทบจะอุ้ม ไม่ให้เราเครียดเลย เราเลยกลายเป้นคนท้องที่ไม่งอแงให้เค้าลำบากใจ จน ตอนนี้ 37+6 แล้ว อึดอัด เดินก้อหน่วง เจ็บร้าวทั้งตัว นอนก้อไม่ค่อยหลับ เลยเผลอทำให้คุณพ่อ เค้าไม่ได้นอนไปด้วย เนื่องจากลุกขึ้นคุยเป็นเพื่อนเมีย ตอนพลิกตัวนี้ ทั้งคืน ยิ่งช่วงท้องโตนี้อิแม่พลิกตัวลำบากมาก หนักภูเขา 😝คุณพ่อได้ดึง หรือพลิกตัวให้ ทั้งคืน เพราะตะคิวกินปล่อย แต่ทรมานแค่ใหนก้อต้องทนค่ะ เพราะคนข้างๆเค้าน่าจะเหนื่อยกว่าเรามากแหละ เค้าแค่ไม่บ่น รักเค้า😍😍 ขอเป็นกำลังใจให้ แม่บ้าน พ่อบ้านทุกๆบ้านเลยน่ะค่ะ หรือ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ทุกคนน่ะค่ะ คนเราเลือก สถานะกันไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะ คิดและทำ ให้ตัวเองมีเเรงผลักดัน มีกำลังใจ ต่อไปจ้า ✌️✌️