1โมเมนต์ที่ไม่เคยลืมของแม่นั่นก็คือ การได้เป็นแม่
เคยตั้งใจไว้ว่าจะไม่มีลูก เพราะกลัวการปวดท้องคลอดมากๆ😆 กลัวการโดนคุณหมอกรีดจิมิ😆
กลัวเลี้ยงไม่เป็น 😆 กลัวสอนลูกไม่เป็น 😆
ตอนแรกที่รู้ว่าตั้งท้อง คือ กลัว กังวลทุกๆอย่าง เพราะเลิกกับพ่อของน้องด้วย แต่แม่ก็ไม่เคยคิดเอาน้องออกนะคะ เมื่อตรวจจนแน่ใจว่ามีน้องแล้วก็บอกพ่อของน้อง (แม่เลิกกับพ่อได้2เดือน ท้อง3เดือนครึ่ง) พ่อน้องก็บอกให้กลับมาอยู่ด้วยกัน แม่ลืมความโกรธหมดสิ้น เพราะคิดว่าอนาคต ลูกคงต้องการความรักจากพ่อ กลัวลูกมีปมด้อย
ในใจคิดถึงแต่น้อง แม่เป็นคนกินยายากมากๆ แต่ก็พยายามกินทุกมื้อตามคุณหมอสั่ง อยากให้น้องแข็งแรง สมบูรณ์ ในความเห่อ คอยเปิดเพลงให้น้องในท้องฟัง นิทานบ้าง เพลงกล่อมบ้าง พูดคุยกับน้องลูบท้อง ‘น้องอย่าให้แม่ปวดท้องนานนะคับ ไม่ให้แม่ปวดข้ามวันข้ามคืนนะคับ เวลาน้องออกมาเอาน้ำนมแม่ออกมาด้วยนะคับ’ ในทุกๆวัน ทยอยซื้อของใช้ตั้งแต่6เดือน เลือกออแกนิคทุกอย่างกลัวลูกจะแพ้ ถึงแม้ว่าแม่จะกลัวการปวดท้องคลอด แต่ทำใจแข็งนะ ไม่ฝากผ่า
พออายุครรภ์ได้39+1 ตอน08.00น. มีน้ำใสๆไหลลงมาแล้วหยุดและไม่ไหลต่อ แต่แม่ไม่ปวดท้อง ตัดสินใจไป รพ. คุณหมอตรวจ ไม่ใช่น้ำคร่ำและปากมดลูกไม่เปิด นอนรอ1คืนก็ไม่มีอาการใด
รุ่งเช้ามีนัดกับคุณหมอใหญ่ คุณหมอให้แอดมิท
และทำการเหน็บยา ในใจแม่กลัวมาก กลัวจนร้องไห้ออกมา กลัวการปวดท้อง เหมือนเดิมค่ะ แม่ลูบท้องและพูดกับน้องน้องอย่าให้แม่ปวดท้องนานนะคับ ไม่ให้แม่ปวดข้ามวันข้ามคืนนะคับ เหน็บ2รอบ แม่ไม่ปวดไม่มีอาการใดๆและปากมดลูกก็ไม่เปิด สรุป แม่ได้ดมยาผ่าคลอดค่ะ 39+3
เหมือนน้องรับรู้ได้กับทุกสิ่งที่แม่พูด แม่ไม่ปวดใดๆ
น้องออกมา 19.30 น. แม่ฟื้น 22.00 น. น้ำนมแม่ไหลทันทีเลย เห็นน้องครั้งแรกแม่น้ำตาไหล ลืมความกลัวตอนแรกทุกอย่าง ในใจคิดอย่างเดียว คือ จะเลี้ยงน้องให้ดีที่สุด น้องเลี้ยงง่ายมาก เป็นเด็กอารมณ์ดี คุยเก่ง และกินจุมากๆ ไม่ร้องไม่งอแงใดๆ ยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน ห่างกับน้องแค่ตอนเข้าห้องน้ำเท่านั้น ตอนนี้น้อง5เดือนแล้วค่ะ เท่าลูกหมูแล้ว
#ทุกครั้งที่น้องหลับ แม่จะหอมแก้มน้อง แล้วบอกน้องว่า ‘แม่รักน้องนะคับ หลับฝันดีนะคับลูกแม่’
#ท้องแรกแม่หาอ่านทุกสิ่งอย่าง ช่วยได้เยอะมากๆ
Đọc thêm
