excruciating pain and grief

No words can describe how I feel right now. Sana may mga mommy dito na dumaan din sa pinag daanan ko at makapag share ng thoughts and experiences nila and paano sila naka move on after. Para kahit paano ma comfort ako and mabigyan ng hope na may maganda pa na mangyayari sa buhay ko. 😭 I'm 37yo twice na nakunan. 1st is blighted ovum 6 weeks. Mabagal yung development ni baby. Then 1 night natutulog ako.. bigla na lang pumutok panubigan ko 3 yrs after.. eto nabuntis ulit ako. 6mos na si baby. 26 weeks. Pero nawala pa din. Naulit lang. Pumutok ulit panubigan ko then ayun dredretso na nag labor nako. Pero mas masakit ngayon. Kasi naramdaman ko na buhay na buhay si baby sa katawan ko. Simpleng sipa nya lang sobrang tuwang tuwa ako. Hindi ko alam na yung memories na yun.. kung anu ang kinatuwa ko for the past months.. eh sya din yung dudurog sa puso ko ngayon. O sa ssunod pa n mga taon o habang buhay... hindi ko alam.. 😭 Sobrang roller coaster ride ang pinag daanan ko for the past 6mos. 1st tri - nadiscover ko na diabetic pala ako.. pinag insulin na agad ako. Hypertensive din ako so nag mmethyldopa pa ko plus aspirin. 2nd tri - very anxious ako.. konting pain lang nirereport ko ka agad kay OB. Nag tatake na din ako ng isoxuprine pang pakapit. All the while kampante na loob ko akala ko pag nag tatake ka ng pangpakapit eh hindi bibitaw si baby. Then eto, ika 6th month.. 3 weeks short to 7months. Nagka bleeding ako. 1 day, wala ako nararamdaman, pagka wiwi ko and wipes nakita ko may blood sa wipes. Though wala naman ihi sa blood, nag pa confine na dn ako para ma obserbahan. Sabi ni OB.. mababa daw potassium ko.. mataas choles at may problema daw pala ako sa thyroid ko.. 😭 2 days after nung incident na yun nawala na yung bleeding so pinauwi nko ni OB. Nag voluntary bed rest na ko since non. 2 weeks after, naulit na naman. May nakuha na naman ako na blood sa wipes pero 1 tym lang. Sabi ni OB magpahinga lang daw ako. So sinunod ko naman. Continous pa dn medication. Then kinabukasan, pag gising ko from a nap. I feel the urge to pee.. habang nag wiwiwi ako bgla na lang lumakas ung urine. Alam ko panubigan ko na yun. So sugod agad ako sa clinic. Pag ka ie saken 1 cm n daw ako. 😭 then ayun. Hindi na napigilan. Diretso labor na.. and as expected. Hindi kinaya ni baby. 😭 Mga mamsh.. hindi ko alam kung saan ako nagkamali. Kung saan ba may mali. Sino ba ang nag kulang at saan. Palpak ba ang OB ko kasi nirereport ko naman lahat sa kanya. Kung chineck nya ba ako nung thurs nung nag bleeding ulit ako.. naagapan ba kaya yung nangyari? Ano.. kasalanan ko ba.. Ginawa ko naman lahat para maging ok. Pero wala pa din nangyari.. naaawa ako sa baby ko kasi alam ko strong cya kahit napaka weak ng katawan ng mommy nya.. kumapit sya sakin hanggang sa huli.. 😭 Sobrang miss na miss ko na si baby sa katawan ko. Hinahanap ko yung mga sipa nya sa tyan ko.. wala ako ginawa kundi umiyak maghapon. Pag natitingin ako sa salamin namimiss ko yung baby bump ko. Tuwang tuwa pa naman ako nung isang araw kasi malaki na talaga tyan ko.. Nag dadasal ako kay Lord. Umiiyak ako sa kanya. Bakit nangyayari sa akin to. Breadwinner ako sa family namin simula ng mag grad ako sa college.. naging mabuting anak ako.. kaya nga late nako nag asawa. Naging selfless ako buong buhay ko.. eto lang nakapag pasaya sa akin ng sobra.. pero binawi pa din nya. Napakasakit yung pakiramdam na umasa ako. Araw araw ko chinicheck yung tracker.. kung ilang araw n lang ba natitira para makita ko na si baby.. pero isang iglap lang.. ganon ganon lang.. kkunin na agad sa akin. Ni hindi ko man lang nahawakan ang anak ko eh.. 😭 para akong bata na inagawan ng candy.. hindi ko talaga matanggap mga mamsh.. 😭 Bukas ililibing na namin si baby. Makikita ko na din sya bukas. Hindi ko alam kung kakayanin ko.. please pray for me and my angel in heaven.