Toddler for PAAMPON

Wala namang babae ang handa talaga sa motherhood at, first. You'd feel kinda scared na parang napaka overwhelming. It's not about being perfect din naman and hindi naman sa lahat ng oras aayon sa gusto natin ang lahat ng bagay eh. We have to make adjustments din naman. We have to adapt sa kung gaano ka bilis yung changes na nangyayari sa buhay. We can complain, we can cry, we can be weak but we can never give up. Kahit gaano pa ka hirap na parang mas gugustuhin mo na sana hindi ka umabot sa point na ganyan. Wala kanang magagawa, even me. I'm only 20, I'm really young and I'm still in college. Napaka overwhelming yung pag hahandle ng finances and almost due date ko na but I feel like hindi pa ako ready. But dahil sa pagmamahal ko sa baby ko na nasa tummy ko at dahil lumalaban talaga yung baby namin para ma buhay. I just can't give up. Kahit hindi pa ako capable to provide our lil miracle a better future, I will be capable sa susunod. Hindi kasi habang buhay na ganyan lang yung situation. As long as nagsisikap kasi tayo, things would get better eventually. Kaya ngayon, I'm being positive. I am doing my best talaga and I will continue to do so. Hindi kasi about sa pagiging ready yung motherhood. It's about making the most out of sleepless nights, it's about appreciating and loving the most difficult times na kasama natin at naalagaan yung baby natin. You haven't failed yet. Just don't give up. Ang career kasi natin, we can still be the best version of ourselves while being a mom and a wife eh. But feel mo ba mommy, you can be the best version of yourself by losing your child? Can you be truly happy na makakapag focus ka sa self mo but you chose to give up your child na flesh and blood mo? Kasi for me, I've decided. I will be the best version of myself. Paghihirapan ko talaga yan para maging reality ko yan someday. But I will never lose my husband and my lil miracle ❤️ never. Hanggang kaya ko. Kahit hindi ako ready, kakayanin ko... Imperfect man ako, kahit walang kwenta man yung efforts ko... Kakayanin ko parin ☺️

Hi, Mommy! I admit, I was surprised that paampon agad ang solyuson na naisip mo. But when I read through the rest of your story, my heart goes out to you. I think you may be suffering from postpartum depression and this is nothing to be ashamed about or feel judged about! Marami na po ang dumaan sa ganyan; I also went through something similar at naitanong ko na rin yan sa sarili ko habang umiiyak magdamag kung bakit ba ako nagka anak! I realized then that I was suffering mentally and emotionally and I sought help from the people around me. I was able to get past this, and now I am at a better place than before. ❤️ Seek help Mommy. From your parents or from a professional/therapist, or from your close friends. Or find a different support group that you can join (obviously some parents here in The Asian Forum are of no help kasi mas pinili ka nilang ibash imbes na mag offer ng support and encouragement). Talk to your husband also; ano bang pwede ichange sa routine niyo para magka break ka kahit saglit lang at makapagipon ng lakas. I found that talking about my feelings without judgement was a big first step for me towards healing. Hanap ka ng taong pwedeng makiramay sa pinagdadaanan mo. For me that was an important first step. Sana po makatulong kahit papaano yung comment ko❤️

Hi, Mommies I read all your comments, advises and words of encouragement. Thank you po sa inyong lahat nakakatulong po kahit papano para mag uplift yung mood ko at kahit papano makapag isip-isip ng maayos. I admit na maling-mali na naisip kong ipaampon ang baby ko being a first time mom na walang emotional support mula sa pamilya ay napakahirap po pala, di ka makapag open up dahil baka i-judge ka kaya kinikimkim ko at eventually di ko kinakaya kaya na burn out ako at naisip ko yun kasi Mommies ayoko dumating sa point na sobrang galit ako at masaktan ang baby ko kaya yun ang naisip kong solusyon patawarin nyo ako. Sa mga nag sasabi po na abnoy ako you will never understand me unless kayo ang nasa sitwasyon ko or kung sino pa mang Nanay ang dumadaan sa ganito. Now I am trying to reach out to my friends at humingi ng comfort and seek for professional help na rin para hindi po ito lumala at mauwi sa depression. Salamat mga Mommies, paulit ulit kong babasahin at unti-unting i-apply ang mga advise nyo sa akin hanggang malagpasan ko to. Hindi ko kayo maisa-isa pero sobrang thankful ako hindi nyo alam na bawat salita na binibitawan natin ay nakakapag pabago ng buhay ng tao. Salamat po sa inyo

hello mommy same tayo ng pinag daraanan, I have lots on my mind too halo halo na at sobrang bigat sa isip at sa dibdib ang daming what if's sa isip, pero you know pag inaatake ako ng ppd iniiwasan ko muna saglit yung anak ko hahayaan ko sya umiyak ng umiyak hanggang sa tumigil sya, then breath in and out bago ko aluin yung anak ko it helps a lot mommy 🙂 sobrang hirap ng may ppd wala ibang makaka intindi sa atin kundi tayo lang mismo kaya pray lang mommy, isipin mo lang na lilipas din yan at lagi mong balikan yung feeling nung una mong makita yung anak mo para mabawasan yung stress mo ☺️ pag di na talaga kaya mag hire ka ng baby sitter na stay out para mag karoon ka ng break and pa check ka na rin sa medical experts para matulungan ka nila they will give you medicines to help you calm every time na aatake yung anxiety mo ☺️ keri yan mommy laban lang blessings lahat ng baby wag pang hinaan ng loob labanan mo yang ppd na yan kasi wala ibang makakatalo fyan kundi tayo din ♥️

Pray mommy, always ask God's help... Isipin mo muna ng mabuti po yan. Relax muna ang isipan mo. Wag ka muna mag isip ng negative.. Change your mindset, labanan mo yang feelings na ganyan, wag patalo po sa ganyang feelings I know kaya mo yan mommy , be strong po ... Nabigla rin ako noon kala ko madali lang ang pagiging ina pero hindi pala. LDR pa kami ng husband ko ang hirap po mommy, mkkaisip ka talaga ng mga masasamang bagay pero I keep on praying mommy, sana magkaroon ka rin ng lakas na labanan ang depression nyo po.. Yung mga bagay na gusto natin gawin ay hindi na natin magagawa like nung dalaga pa tayo. Magagawa nlng natin ito pag malaki na si baby. Yan ang iniisip ko na lang mommy pag malaki na si baby saka ko nlng gagawin yung mga bagay na gusto ko... Love your son and just enjoy each moment with him (bad or good day) and ma fefeel mo po ang happiness mommy.... Pray always and God will help you and He will bless you more ❤️

Hi mommy! Tulong po kelangan mo since kalikutan at matantrums na po talaga ang ganyang age. Ask for help mommy. Di masama humingi ng tulong kahit pagbabantay lang kay baby para makapag me time ka din. If kaya, pwede ka kumuha ng helper kahit stay out para may makatulong ka sa bahay. O di kaya relatives nyo na willing kahit abutan mo na lang para naman ganahan din. Don’t think na ipaampon si baby mo kase you will regret that also sa huli. Ang tantrums phase lang yan sa bata. The more na you should show and give yung love na kelangan nya. I hope you get better soon. Pray lagi. Kinaya ko mag-isa momsh. Wala akong katulong. Pinagdaanan ko din yang pinagdadaanan mong emotional at mental breakdowns ang i ask for help sa mga kamag anak pero walang tumulong saken talaga. Pero laban lang momsh. Binigyan tayo ng baby kase kaya naten. So kakayanin naten. Be strong ha. Ingat palagi.

GOT PREGNANT 2 YEARS AFTER I GRADUATED, Nag sstart palang ako sa career ko, sobra pressure ko para maging successful but then my Baby came, and everything changed, na CS ako, walang naka suppport sa akin, kundi AKO lang, partner ko financially, kasi nag wwork sya malayo, bothsides namin puro overseas. I had to do it all alone, sobrang iyakin ng baby ko, sumasabay pa anxiety ko about everything. I was diagnosed of Post partum Depression, but here is the thing. You need to seek help from the experts po, at wag kalimutan magdasal at humingi ka po ng strength kay God. Magiging okay din ang lahat, yang desisyon po na iyan, ay pede mong pagsisihan ng habang buhay, the moment na maging okay na mentally at wala na sayo ang anak mo. My heart is breaking while reading this. 💔 but i know everything will be fine, never ko naisip na ipaampon ang baby ko, but who am i to judge you. sending prayers 🙏

Ang tanong ng mommy is saan pwedeng magpaampon. Hindi niya tinatanong kung tama o mali na ipaampon ang anak niya, she doesnt need your advise kung tama o mali ang decision niya. Walang masama na magpaampon lalo na kung hindi na niya maalagaan ang anak nya or whatever reason, yung isang tita ko pinaampon sa lola ko, nameet rin niya yung tunay niyang pamilya eventually, ok naman ang both sides ng family. May 2 akong kakilala hindi sila magkaaanak, umampon rin, maayos naman ang family nila. Yung late dad ng husband ko ampon rin siya, maayos naman ang naging buhay. Kaya ok lang na ipaampon mo, Maghanap ka lang ng maayos na parents and depende sa arrangements niyo kung pwede mong bisitahin ang bata o hindi. Pero pwede rin un suggestion nung isa, foundation sa muntinlupa. Pag isipan mo lang ng mabuti para hindi ka magsisi. Seek help din sa PPD mo.

stand firm momi,I know you are strong women with strong determination.With the help of our Lord you can build a happy and simple family.Isipin mo nlng po ung ibng momi na salat sa BUHAY but still happy cla even Wala Ng makain,.you can do it also momi.,maybe sa ngayon you feel depress but I know you will overcome it.Lhat po Ng nangyayari sa BUHAY po ntin ay my dahilan...maybe you asking why?but at the end of the day you are blessed kc you have a baby to inspired you,to give you hope na lumaban sa hapon Ng BUHAY. God is good sa BUHAY mo momi always remember that. Kong Ang ibon nga tlga momi Hindi nman nagwowork but God sustain there needs or food according to his riches and glory.Mas importante po ikaw kysa ibon...you are precious on the sight of God and the little blessing na ipinagkatiwala sau...Ito iyong baby mo. KAYA yan momi!cheer up.

Hello mga mommies! Update po sakin after reading all of your words of encouragement and mga advises. May na contact na ko na kamag anak na mag aalaga sa baby ko while i'm currently working from home. 😊 Nakakatuwa kasi di ko akalain na malalagpasan ko yung mga araw na stress na stress ako dahil wala akong career at walang katulong mag alaga sa baby ko bukod kay hubby ay nabigyan ako ng pag-asa ni Lord, iba talaga nagagawa ng prayers at pag susumikap syempre at yung moment na nag labas ka ng sama ng loob mo sobrang naging malaking tulong sakin yun nabawasan yung bigat na nararamadaman ko. Kaya kung may mga saloobin kayo ilabas nyo lang yan sobrang helpful pala non. SALAMAT MGA MOMMIES SA LAHAT NF SUMUBAYBAY SA KWENTO AT DRAMA KO SA BUHAY, SANA KUNG ANO PA MAN MAPAG DAANAN ko ay malagpasan ko sa tulong ni Lord. At sana kayo rin. 🙌😇🙏