GENDER DISAPPOINTMENT

I remember during my 1st pregnancy, si hubby gustong gusto ng baby boy, as in di pa namin alam ang gender pero tinatawag na nya yung baby namin sa name na gusto nya (at boy's name talaga). So during our CAS noon, nakita na baby girl. at ayun nga ganyan din si hubby ko nalungkot. di na nya matawag sa name yung pag hinahawakan nya yung tyan ko.. ginawa ko nun tinreat ko sya sa hilig nya (gaming fons, laptops etc) then I talked to him na ano man ang gemder, girl or boy, ang importante healthy. at inunti unti ko yung pagpapakita sa kanya ng mga vids at stories na mas malapit ang baby girl sa daddy.. ayun eventually, natanggap nya at excited na sya makita, kaso ending nawala rin samin agad. nung 1month na lang sana at manganganak na ko. Kaya ngayong 2nd pregnancy ko, nagpustahan kami kung anong gender, and this time excited sya na sya ang mananalo kaai baby girl malakas daw kutob nya na bumalik lang yung 1st baby namin at gagawin nya ang lahat para maging super loved angbfeeling ni baby kahit na nasa tummy ko pa sya.. 🙏

si hubby ko sabi nya kahit anong gender ok lang, pero tinatawag nya sa pang boy na name si baby 😅 so feeling ko gusto nya boy. Samantalang ako gustong gusto ko talaga girl, alam ko talaga sa sarili ko na girl talaga I even bought a girl clothes 3 months palang ako, nung nag pa CAS kami baby girl ♥️ super happy ko at nakita kong happy din talaga si hubby, simula nun may palayaw na kami sa aming baby girl yun na yung tinatawag nya kapag kausap nya si baby sa tummy ko, super happy talaga sya kapag tulog ako nararamdaman kong hinahawakan nya tyan ko at tuwang tuwa kapag nararamdaman nya yung sipa at galaw ni baby ♥️♥️ super happy ako kasi he let me choose a name wala naman sya reklamo.

this made me sad. can we just be thankful??? not invalidating the feelings pero for me the word disappointed is way tooooooooo much.

update: 37 wks and 5 days na po ako now... happy na sya and excited hehe... lagi na nya kinakausap at kinikiss si baby boy.