My memories.
ครั้งนี้เป็นการคลอดแบบบล็อคหลังครั้งที่ 2
คุณหมอนัดผ่าคลอดตอน 10 โมง แต่ก็ต้องมาถึง รพ. ตั้งแต่ 7 โมงเข้าเพื่อทำการเตรียมตัว ขั้นตอนให้น้ำเกลือไม่เท่าไหร่ แค่ตอนฉีดยาบล็อคหลังก็ยังเจ็บจนสะดุ้งเหมือนเดิม แต่สิ่งที่พีคสุดๆในการคลอดครั้งนี้ คือ อิแม่โชคดี สามารถเห็นเงาสะท้อนตอนที่คุณหมอกำลังผ่าตัด จากกระไฟที่ส่องระหว่างผ่าตัด แรกๆก็กลัวไม่กล้าดู กลัวเห็นเลือดเยอะๆแล้วความดันตก แต่ก็มีแอบมองเรื่อยๆ จนมีโอกาสได้เห็นตอนที่คุณหมอกำลัง เอาลูกออกมาคาไว้ที่หน้าท้อง แล้วดูดพวกน้ำคร่ำออกจากปากและจมูก เลยให้ไปถามพยาบาลที่อยู่ข้างๆว่า "ลูกหนูปกติดีมั้ย?" (เพราะตอนที่คุณหมอกำลังดูดพวกน้ำคร่ำ ลูกนิ่งมาก)สักพักก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้เสียงดังลั่นห้องไม่หยุด ความรู้สึกแบบโล่งใจ น้ำตาเอ่อขึ้นมา พอหมอเด็กเข้ามาดู และความสะอาดตัวลูกเสร็จ พยาบาลก็เอาลูกมาถ่ายรูปคู่กับแม่ จากนั้นอิแม่เริ่มมีความเพลีย จริงๆรู้สึกเพลียและจุกๆ ตั้งแต่ตอนที่ฉีดยาได้สักพัก แต่ฝืนเอาไว้ แล้วอิแม่ก็หลับไปเลย มารู้ตัวอีกที คือ ตอนที่กำลังจะย้ายตัวไปห้องพักฟื้น ช่วงหลังผ่าตัดเสร็จนี้แหละ ความทรมาณของจริง เพราะ รู้สึกว่า ผลข้างเคียงมันเยอะกว่าคราวที่แล้ว รู้สึกมึนยาเวียนหัว เพลียมาก เวลาพูดเหมือนคนเมา บวมน้ำเกลือขั้นสุด นอนไปอ้วกไป จนต้องขอยาถึงจะดีขึ้น นอนทั้งวัน และสุดท้าย อิแม่ก็ตื่นมาตาสว่างตอนเที่ยงคืน