ceritaku...

Dulu sewaktu sy kehilangan anak pertama sy 19 feb 2019 sy ngerasa sendiri, sy ngerasa hanya sy yg merasakan nya, sy tak berdaya, rasanya pngen hilang ingatan, apalagi tman2 yg sma hamil dgn sy anak nya sdh lahir dan selamat, ntah gmna rasa nya hati dan badan melihat itu semua dan hanya air mata yg mengalir, rasanya tak ada obat nya Krena sy lhiran pun operasi ceaser, jahitan sakit anak pun tak ada, rasanya tak sebanding sakit yg sy rasakan tpi bbrpa bulan kmudian sy bru menyadari trnyata bnyak diluaran sana bunda2 yg ngerasain apa sy rasain.. bnyak bunda2 yg jauh lbh sedih kisahnya.. sejak itu sy berusaha unk tdk nangis stiap ingat anak sy, selalu menanamkan ke diri sendiri " Allah tau yg terbaik unk umat-NYA dan Allah kan ksih yg terindah diwkt yg tepat " selalu kalimat itu yg sy ingat dan sy ikhlaskan semua yg terjadi... Allah hanya menitipkan 7bulan dikandungan sy, ttpi sy bersyukur msh bisa merasakan hamil itu bagaimana... Selang 7bulan tepat nya bulan Oktober 2019 sy positif hamil (Alhamdulillah)... Kini harapan sy semoga sy dan debay sehat dan lahir selamat... Sy jg pngen sprti bunda2 yg lain yg menyusui dan merawat anak... Insyaallah Hpl Juni 2020... Doakan sy yaa bunda2... Terimakasih bunda2?