ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิต

4 พ.ย. 18.00 น. อิแม่นั่งกินหมูกระทะอยู่ รู้สึกท้องแข็งๆ แต่ก็ยังไม่ปวดเท่าไหร่ นั่งกินต่อจนอิ่ม555 19.30 น. พอกลับมาถึงบ้าน ปวดอึ เข้าห้องน้ำ !!!! เชี่ยยย มูกเลือดออกมาละ อิแม่รีบอาบน้ำแต่งตัว แต่งหน้านิดหน่อย กะว่าไปถึงนี่คลอดแล้วต้องสวย555 หิ้วตะกร้าไปรพ. 21.00 น. พอมาถึงรพ. พยาบาลซักประวัติ นู่นนี่.. สักพักก็เข็นไปที่ห้องเตรียมคลอด 21.30 น. ณ.ห้องเตรียมคลอด มีคุณแม่นอนรอคลอดอยู่ 2 เตียง เสียงร้อง ไม่ต้องพูดถึง 5555 22.00 น. พยาบาลห้องคลอดซักถามประวัติและอาการแม่อีกรอบ แล้วก็ให้เปลี่ยนชุด เสร็จปุ๊บนอนที่เตียง พยาบาลเอาเครื่องไรไม่รู้ที่วางบนท้อง แล้วฟังเสียงหัวใจลูก กับนับลูกดิ้น เอาติดท้องแม่ไว้ประมาณเกือบ 1 ชม. 23.00 น. พยาบาลเอาน้ำเกลือมาเสียบ แล้วก็เอาเครื่องช่วยหายใจมาใส่ อิแม่ตกใจมาก นึกว่าจะพาไปคลอด 5555 00.00 น. พยาบาลมาวัดปากมดลูก เปิด1 เซนครึ่งคร้า จะบ้าตาย บวกกับความปวดท้องระดับ 5 เต็ม 10 เอาวะ ทนได้อยู่ จากนั้นอิแม่ก็นอนปวดท้องจนเช้า คุณพยาบาลก็เวียนมาวัดปากมดลูกเรื่อยๆ 5 พ.ย. 13.00 น. (ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่มานอนที่รพ.) ตอนนี้อิแม่ปวดท้องระดับสิบๆๆ ปวดมากกกก พยาบาลก็ตรวจปากมดลูก เปิดแค่ 3 เซนจ้า นอนรอต่อไปค่ะ ช่วงนั้นคือจิตใจห่อเหี่ยวมากกกก คิดถึงแม่ คิดถึงสามี ทั้งๆที่พวกเขารออยู่หน้าห้อง 5555. ก็นะ ไม่เจอหน้ามา 1 วันเต็มแล้วอะ 19.00 น. ความเจ็บปวดดำเนินมาถึงค่ำอีกวัน คุณพยาบาลมาตรวจปากมดลูกอีกครั้ง "3 เซนนิดๆค่ะคุณแม่" โอ้ยยย... ตายๆๆ แล้วพยาบาลก็โทรไปปรึกษาคุณหมอ บอกว่าเคสนี้ต้องผ่า เอาละสิ แม่ใจเต้นตุ้บๆ ปวดท้องก็ปวด 20.00 น. พยาบาลเรียกสามีเข้ามา ตอนนั้นดิชั้นดีใจมาก ได้เห็นหน้าสามี5555. ต่อๆ เรียกมาเซ็นชื่อรับรองว่าจะผ่าคลอดนะคะ จากนั้นพยาบาลก็มาเตรียม ทำความสะอาด โกนขน ใส่สายฉี่ และก็เข็นไปที่ห้องผ่าตัด ณ.ห้องผ่า มีพยาบาลประมาณ 3 คน กับคุณหมออีก 2 ท่าน บรรยากาศไม่น่ากลัวค่ะ คุณหมอชวนคุยให้ผ่อนคลาย แม่โดนฉีดยาชา(บล้อกหลัง) ชาตั้งแต่หน้าอกยันปลายเท้า แล้วคุณหมอก็จัดการดึงเจ้าตัวเล็กออกมา เวลา 20.47 น. สิ้นสุดความเจ็บปวดที่แสนทรมาน ? ลูกชายคนแรก นน.3620 กรัม ชื่อด.ช.จิรายุ ชื่อเล่นน้องไอคิว ❤