23ก.ย.เวลา6โมงเช้าตื่นขึ้นมาเพราะคิดว่าตัวเองปัสสาวะเล็ด เลยไปเข้าห้องน้ำทำธุระ 10โมงกว่ารู้สึกเหมือนปัสสาวะเล็ดอีกเลยไปเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จ กระดาษทิชชู่ซับน้ำให้แห้งมีมูกเลือดออกมา ตกใจมากทำไรไม่ถูกโทรหาแม่ย่าว่ามีมูกเลือดออก รีบอาบน้ำแต่งตัวจนลืมตะกร้าเตรียมคลอด ในใจก็คิดว่ายังไม่คลอดตอนนี้หรอก เพราะคนที่เคยมีลูกบอกว่าแค่มีมูกเลือดอีก2-3วันถึงจะคลอด ไปถึงรพ.ประมาณเที่ยงๆตรวจปากมดลูกเปิด3เซนแล้ว โอ้วแม่เจ้าฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย พยาบาลมาตรวจทุกชั่วโมง 4เซนผ่านไป 5-6-7เซนผ่านไปเริ่มรู้สึกปวดอึ พอ8เซนเท่านั้นแหละอิแม่เอ้ยกำหัวเตียงแน่นมาก บีบจนแยกไม่ออกปวดอึหรือปวดท้องคลอด 9เซนนอนไม่ติดเตียงแล้ว ปวดบิดมากเหมือนอึจะออก พยาบาลบอกอย่าพึ่งเบ่งนะ ทนไม่ไหวจนบอกหนูไม่ไหวแล้ว พยาบาลบอกรออีกแปบนึง อินี่ได้แต่มองนาฬิการอเวลาพยาบาลมาตรวจปากมดลูกอีก 4ทุ่มกว่าพอได้ยินว่า10เซนแล้วพร้อมแล้ว ดีใจมากจะคลอดแล้ว ขึ้นเตียงคลอดได้พยาบาลบอกให้เบ่งรอ เบ่งจนหมดแรง ตะโกนไปว่าหนูหมดแรงแล้ว นอนฟังเตียงข้างๆทำคลอด ไอ้เราก็ทำตามเค้าไม่รู้ว่าคนหรืออึจะออกก่อนกัน555 ลูกเราหัวออกมาครึ่งนึงแล้วพยาบาลพึ่งเดินมาบอกให้เบ่งอีกแล้วกรีดแผล จำได้ไม่ว่าเบ่งกี่ที ไม่รู้ว่ามีลมเบ่งหรือไม่มี อิแม่อึบสู้เบ่งอย่างเดียว 23:24น.วันที่23ก.ย.62 ด.ช.พชรพล มุงคุณแสนได้ออกมาลืมตาดูโลก ความเจบปวดที่งดงาม อิแม่แทบร้องไห้ตอนได้เห็นหน้าเด็กคนนี้ครั้งแรก❤️?