แม่แฟนไม่ชอบ

เหมือนกันเลยค่ะแม่แฟนแกล้งสารพัดทั้งคำพูดทั้งการกระทำ..พยายามทำและพูดทุกอย่างให้เราไปในทางไม่ดีเพื่อให้ลุกชายเค้าออก.จากเรา.เราเอาของกินไปฝากทุกครั้งเวลาไปหาญาติพอดีบ้านญาติหมุ่บ้านเดียวก.กันกับแฟน.เอาของกินไปฝากทีไรหาว่าเราทำของใส่ทำคุนไสยใส่.พูดทุกอย่างให้เราดูไม่ดีแต่แฟนก็ไม่สนใจแม่เค้านะคะเค้ารุ้ว่าแม่.เค้า.อยากได้สะใภ้รวยๆเลยไม่ถุกใจแม่เค้า.เค้าก็พยายามเป็นคนกลางที่มีเหตุผล.จนตอนนี้ท้องจะ5เดือนแล้วก็ยังหาเรื่องเหมือนเดิม.ไม่ได้อยุ่บ้านแฟนนะคะเราเช่าบ้านอยุ่ส่วนแฟนทำงานอยุ่เกาหลีค่ะ.บางทีก็หนักใจเหมือนกันขนาดเคยไปกินข้าวบ้านแม่แฟนเราทำกับข้าวแม่.แฟน.บอกว่าไม่อร่อยและไม่แตะต้องกับข้าวที่เราทำเลยรุ้ไม้คะ.เราร้องไห้เลยหลายสถาณการที่เราเจอแต่เรื่องแย่ๆจนบางทีท้อแล้วคะ.บางทีอยากจะเลิกและจะหนีไปไกลๆเลี้ยงลุกคนเดียวเลย.แต่แฟนคงไม่ยอมแฟนเค้ารักลุกมากรอคลอดไม่รุ้แม่ย่าจะเปลี่ยนใจบ้าง.ไหม.ถ้าเห็นหน้าหลานสู่ๆนะคะคุนแม่.เราคงเจอแม่ย่าแบบเดียวกันรึอาจจะหนักกว่าคุนแม่ก็ได้นะคะ.กินข้าวทั้งน้ำตาร่วมวงกะแม่ย่าคุนแม่เคยเจอไม้แบบนี้

ช่างแม่แฟนมันเถอะเราก็เจอสถานะการณ์เดียวกัน เด็กอยู่ในท้องแม่แฟนบอกว่าเอาเด็กออก ดูผญ. พูดเข้าสิ หึ!. สันดานเกลียดมากลูกเกิดมาอย่าฝันว่าจะมีโอกาสได้อุ้ม อิผย.ใจมาร แม้กระทั่งหลานแกแท้ๆ จำไว้ให้ขึ้นใจ แก่ชรามาก็ไม่รับดูแลไรทั้งนั้นจะปล่อยไว้ บ้านชรานุ้น ข้าวปลาไม่เคยได้กิน จะไม่ทำอะไรให้เลย จากที่เคยทำให้แกก็ว่าไม่ได้ทำแล้วก็ไปพูดให้คนอื่นฟังจนเราเสียหายจากตอนแรกเราทำให้นะกวาดบ้านถูบ้านช่วยทำกับข้าว กรอกน้ำ ข้าวให้หมา ให้ไก่ หลังๆมาเราไม่ช่วยอะไรจะดีจะตายช่างมึง

เหมือน​กันเลยค่ะอยู่​กับลูกเขามาจะ6ปีแล้ว เขาไม่ชอบตั่งแต่แต่งงานแล้วตีเราบ้างด่าเราสารพัด​บอกว่าเราเป็นตัวถ่วงชีวิต​ลูกชายเขา อนาคต​ลูกเขาดับเพราะเราคนเดียว ตอนนี้ท้อง35wอยู่​บ้านเขาเขาไม่สนใจอะไรเราเลย​ ตัดสินใจมาอยู่​บ้านตัวเองพ่อแม่เราดูแลเราดีมากอะไรก็ไม่ให้ทำกลัวเราเหนื่อย เราเลือกกลับมาบ้านเราดีกว่าค่ะ สู้ๆนะค่ะ

ตอนแรกก็ยอมค่ะพยายามปรับตัวเข้าหาสุดๆแต่เราไม่ขอบคนตีสองหน้าเลยอยู่เงียบๆไม่สุงสิงกับใครแต่เมื่อเดือนที่แล้วแม่แฟนกับพี่แฟนยอกว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกหลานเค้าเราขึ้นมากเลยด่ากราดไปเลยจ้าถือว่าทนแล้วแฟนก็พูดไรไม่ได้เพราะเป็นคนกลาง

กลับไปอยุ่บ้านเถอะค่ะ คงเปลี่ยนใจเขายากค่ะ ของเราแม่สามีดีมากค่ะ แต่ถ้าเราเจอแบบคุณเราคงไม่ทนอยู่ค่ะ ถ้าคิดว่าจะทนอยู่เพื่อลูกเราคงไม่ค่ะ ถ้าสามีคุณเห็นความสำคัญของคุณและลูกเค้าคงจะหาทางออกที่ดีกว่านี้ค่ะ

ของเราพ่อแม่สามีบังคับให้เลิกกันค่ะ ทั้งๆที่ลูกก็ยังคาท้องเราอยู่ แต่เราเงียบไม่ตอบโต้แล้วกลับมาอยู่บ้านเรา สามีก็เข้าใจเราแล่วก็ย้ายมาอยู่กับเราเลย จนทุกวันนี้สามีก็ไม่กลับไปบ้านตัวเองเลยค่ะ

แต่ก่อนแม่แฟนก็ไม่ชอบคะ แต่พอนานๆไปแม่แฟนก็โอเค เพราะรู้ว่าเราท้องก็ไม่ค่อยอะไร แต่ก่อนนี้ด่าเราทุกอย่าง แต่เราไม่ได้ไปอยู่บ้านแม่แฟนนะคะ อยู่บ้านสุขใจกว่าคะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ แม่ๆ

เหมือนกันเลยค้า กลายเป็นสงครามประสาทไปแล้ว เมื่อก่อนยอมแกตลอดโดนด่าโดนว่าโดนใช้ เดี๋ยวนี้ไม่ยอมแล้วค้าด่ามาก็ด่ากลับ ทุกวันนี้แกก็ไม่กล้าด่าเราแล้วค่ะกลัวโดนเราถอนหงอก

ทำใจค่ะเเม่ ถ้าเขาไม่ชอบเราก็ชั่งเขาค่ะ ในเมื่อเจาไม่เเคร์เรา เราก็ไม่จำเป็นต้องเเคร์เขา เราคบกับลูกเขาค่ะ ไม่ใช่เขา ถ้าเขาไม่ชอบก็อยู่ห่างๆค่ะ เรื่องเเบบนี้ธรรมดาจ้า

ไม่ต้องสนใจค่ะ ถ้าเขาไม่ชอบก็ปล่อยเขาเราทำหน้าที่เราก็พอ เป็นตัวของเรา อย่าไปปรับตัวเพื่อคนอื่นเยอะเลยค่ะ เอาแค่พอดีๆ ยิ่งเราเอาใจเขา เขายิ่งได้ใจ