เป็นคุณแม่มือใหม่ค่ะ ยอมรับว่าเห่อลูกมาก
ทำงานจนคลอด หยุดเลี้ยงลูก 3 เดือน แต่พ่อของลูกไม่ให้ทำงานแล้วค่ะ ให้เลี้ยงลูกอยู่บ้าน
ซึ่งเราก็ไม่ยอม อยากทำงานแล้วจ้างคนเลี้ยงลูก
พ่อเขาก็ไม่ยอมไม่ให้ลูกกลับไปอยู่บ้านนอกและก็ไม่ให้ใครเลี้ยงลูกนอกจากเรา เราก็ต้องยอมทั้งที่ไม่เต็มใจเลย คุณแม่มือใหม่อยากทำงานทุกคนล่ะค่ะ ปัจจัยในการทำงานของคุณแม่มือใหม่คืออยากมีเงินมาซื้อเสื้อผ้าให้ลูกซื้อของเล่นให้ลูกซื้อของสวยๆงามๆให้ลูก แม่บ้านนี้ก็เป็นค่ะ ซื้อเสื้อผ้าให้ลูกพ่อของลูกก็บ่นซื้ออะไรให้ลูกพ่อของลูกก็บ่นทะเลาะกันทุกวันค่ะ เราจะชอบพูดกับพ่อของลูกเสมอว่าเราไม่ได้ขอออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงลูกนะเราอยากทำงานคุณมาห้ามไม่ให้ฉันทำงานแล้วคุณก็จะมาบ่นว่าซื้อของสิ้นเปลืองซื้อของอะไรไม่ช่วยกันประหยัด เลี้ยงลูกก็เลี้ยงคนละทางพ่อเลี้ยงอีกอย่างแม่เลี้ยงอีกอย่าง ก็ทะเลาะกันทุกวันค่ะ บางครั้งเหนื่อยอยากไปอยู่กับลูกแค่ 2 คนจ้างคนเลี้ยงลูกเราก็ทำงานอยากซื้อของอะไรให้ลูกเราก็ซื้อโดยที่ไม่ต้องมาฟังเสียงพ่อของลูกบ่นว่านั่นก็ห้ามว่านี่ก็อย่า เราเคยยากจนค่ะไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 10 ขวบพ่อแม่เสียเราอยู่อย่างอดๆอยากๆ เราอยู่อย่างอยากได้อะไรก็ต้องดิ้นรนหาเอง เริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 12 ซึ่งตอนนี้เราอายุ 21 วันนี้เรามีลูกเราอยากเต็มที่กับลูก เราอยากให้ลูกมีทุกอย่างเหมือนที่เราเคยอยากมี เราอยากทำให้ลูกรู้ว่าเขาไม่เคยขาดเหมือนที่เราเคยขาด เราอยากให้ลูกได้สิ่งดีๆสิ่งใหม่ๆเหมือนที่เราเคยได้แต่ของมือสองมือสามตลอด เราจะบอกตัวเองตลอดว่าการซื้อของให้ลูกแค่นี้มันไม่ทำให้เราอับจนหรอก การเติมเต็มสิ่งใหม่ๆความสุขลูกมันไม่ทำให้เราล้มละลายหรอก อยากเลิกกับพ่อของลูกเพราะเรื่องนี้มาก แม่ๆคนไหนคิดว่าเราเอาแต่ใจ แต่เราอยากบอกว่าเราลำบากมามาก เราเจออะไรที่เด็กอายุ 12 ไม่เคยเจอหรือไม่สมควรเจอเราเจอมาหมดแล้วค่ะ ขอบคุณแม่ๆที่รับฟังนะคะ