ขอคำปรึกษา​หน่อยค่ะ

จะบอกช้าบอกเร็วก็ต้องบอกอยู่ดี ก็อาจจะโกรธ ก็อาจจะผิดหวังแหละ สุดท้ายแล้วเขาก็ให้อภัยเราอยู่ดี ไม่มีใครไม่เคยทำผิด ไม่เคยผิดพลาด รักษาชีวิตน้อยๆเอาไว้เถอะค่ะ เขาไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ทุกอย่างมีทางออกเสมอ ตอนนี้อาจจะมองไม่เห็น แต่ใช้ว่าจะไม่มี สู้ๆเป็นกำลังใจให้นะคะ

บอกไปตรงๆเลยจ้า เขาก็อาจว่าเราบ้างอะไรบ้าง อันนี้ก็ต้องทำใจ เพราะเราก็ผิดจริงๆ เพราะมันยังไม่สมควรในอายุเท่านี้ อีกอย่างก็เรียนอยู่ด้วย แต่พ่อแม่เราคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก อย่ากลัวไปก่อนเลย ถึงยังไงก็ต้องอยู่ดี สู้ๆ เรารักลูกยังไงพ่อแม่ก็รักเราแบบนั้นแหละจ้า

บอกเถอะคะ ยังไงสักวันก็ต้องรู้อยู่ดี เผชิญหน้าสู้นะคะแล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ยังไงเราก็เชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูกเสมอ เราเองก็ท้องแบบนี้พ่อกับแม่ก็เสียใจเหมือนกันในตอนแรก แต่สุดท้ายท่านก็รักเราแล้วก็ให้อภัย สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ คุณแม่มือใหม่

อายุ20พ่อแม่ฝ่ายชายรู้ แต่ฝ่ายเรายังไม่รู้เหมือนกันค่ะ ตอนนี้6เดือนแล้ว ออกมาอยู่กับแฟน2คนได้สักพักละค่ะ เช่าห้องอยู่ ทำงานขายของ พอมีรายได้เลี้ยงดูค่ะ เรียนมหาลัยตามปกติ เครียดเหมือนกันค่ะ ไม่รู้จะบอกแกยังไงดี กลัวเสียใจ เพราะเราคือความหวังของพวกแกค่ะ

ไม่ต้องกลัวนะคะ บอกตามตรงไปเลยค่ะ เค้าอาจจะโกรธอาจจะเสียใจ แต่แค่ช่วงเวลาหนึ่ง แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นนะคะ ถึงเราจะผิดขนาดไหนเชื่อว่าคนในครอบครัวรักเราเสมอ ในเมื่อเค้ามาแล้ว ก็ดูแลเค้าให้ดีดีนะคะ หลายคนอยากมี แต่ไม่มีโอกาสได้มี เป็นกำลังใจให้นะคะ 🙂✌🏻

ถ้าครอบครัวรับรุ้ทั้ง2ฝ่ายว่าคบหากัน ก็ไม่ยากที่จะบอกค่ะ บอกเลยค่ะ แล้วไม่ต้องรออีก1เดือนตรวจอีกหรอกค่ะ ยังงี้ก็ชัดเจนมากพอแล้วค่ะ รีบบอกรีบไปฝากครรภ์ค่ะ พ่อแม่ไม่ว่าเราหรอกค่ะ ถึงจะว่าก็ไม่ใด้ว่าแรงหรอกค่ะ แค่เตือนๆค่ะ ยังไงก็หลานแกแกก็รักค่ะ

จะยังไงสุดท้ายครอบครัวก็ต้องรู้อยู่ดี บอกช้าบอกเร็วเค้าก็เสียใจเหมือนกัน ถ้ายังไม่กล้าบอกตอนนี้ก็รอสักท้องเริ่มออกค่อยบอก แต่ถ้าบอกเร็วก็จะดีมาก ครอบครัวจะได้หาทางออกวางแผนชีวิตให้ จะได้ดูแลเรา ให้คำแนะนำพาไปฝากครรภ์อันนี้สำคัญมาก

อย่าพึ่งคิดมาก ควรบอกผู้ใหญ่จะดีกว่า อย่าแก้ปัญหากันเองนะ ถ้ารับไม่ได้ ก็คงต้องให้เวลาทำใจ พอน้องออกมา คนที่ไม่ยอมรับ จะทั้งหวง ทั้งห่วงเลยคะ อย่าลืม พาแฟนไปขอขมาพ่อกับแม่ด้วยนะ ยังไงพ่อแม่ก็ให้อภัย ถ้ามีคนแนะนำให้เอาออก อย่าทำนะคะ

ไม่ต้องกลัวค่ะ เราก็มาท้องตอน19 แม่เคร่งมาก ค่อนข้างเป็นคนมีสังคมใหญ่ ตอนเเรกเราก็เครียด กลัวเเม่อายคน กลัวเเม่ด่า แม่สุดท้ายพอบอกไป แม่ก็ผิดหวังแหละ เเต่เเค่วันเดียว วันต่อมาเเม่ก็เเนะนำ อะไรกินดี อะไรบำรุง คือเเม่ก็คือเเม่อะค่ะ

พ่อแม่เสียใจอยู่แล้วค่ะ. แต่ในความเสียใจเขาก็เป็นห่วงเราทั้งนั้น เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่เราทำทุกวันต่อจากนี้ให้ดีได้ สุดท้ายแล้วลูกเราก็หลานเขานั้นแหละ พอเขาได้เห็นหน้าหลานก็ให้อภัยแล้วค่ะ เชื่อสิ่. ทุกปัญหามีทางออกเสมอ.