เจ็บจริงไม่มีเจ็บเตือนเลยค่ะ คืนวันที่20พย.นอนไม่ค่อยหลับเหมือนทุกวันแต่ก็หลับไปจนตี2 ลุกไปฉี่พอกลับมานอนก็นอนไม่หลับเลย ไม่ว่าจะท่าไหน เริ่มรุ้สึกเหมือนปวดท้องเมนส์นิดๆแต่ปวดถี่เดี๋ยวปวดเดี๋ยวหายยุ่แบบนั้น แต่ก็นอนแบบไม่หลับจนถึงตี3ครึ่ง เลยลุกไปฉี่อีกรอบ เราก็เห็นเป็นมูกเลือดสีน้ำตาลยุ่ในชักโครกด้วยนิดหน่อย เราเลยคิดว่าควรจะไปรพ.ดีกว่าเพราะปกติไม่เคยเห็นมูกเลือดแบบนี้ เราก็เตรียมตัวจะไปรพ.ตอนนั้นตี4เริ่มปวดท้องแบบตัวงอแล้วความปวดทวีความรุนแรงขึ้นเราเข้าไปฉี่อีกรอบคราวนี้เป็นเลือดสีแดงสดๆในชักโครก ระหว่างทางเราปวดท้องถี่ทุก5นาทีปวดมาก เราไปถึงรพ.ตี5.15 ไปถึงก็ไปยุ่ในห้องรอคลอด พยาบาลตรวจปากมดลูกเราเปิด6เซ็นแล้ว ตอนนั้นเราเริ่มอยากเบ่งเต็มที่เราก็นอนเบ่งจนถุงน้ำคร่ำแตกพยาบาลเลยย้ายเราไปในห้องคลอด มองเวลาตอนนั้นตี5.30 พยาบาลตรวจปากมดลูกให้เราทุก10นาที ก็เปิดทีละ1เซ็น เราคลอดตอน6โมง5นาที เราเป็นเบาหวานตอนตั้งครรภ์แต่เราคุมน้ำตาลเอง ไม่ได้ฉีดยา พอคลอดลูกเค้าก็เอาลูกไปตรวจน้ำตาลแต่ลูกเราไม่มีภาวะแทกซ้อนอะไร น้ำหนัก3, 195 พยาบาลก็อุ้มลูกมาให้นอนกับเราตั้งแต่10โมงเช้าเลย แล้วก็นอนรอไปทำหมันอีกวัน เค้าก็ให้เรางดน้ำอาหารตั้งแต่เที่ยงคืน พอ6โมงเช้าเค้าก็มาให้น้ำเกลือกว่าจะได้เข้าห้องผ่าตัดทำหมันก็เที่ยง เราทำหมันโดยใช้ยาสลบตื่นมาอีกทีก็ประมาณ3โมงกว่าๆ นอนพักฟื้นที่รพ.อีกวันก็ได้กลับบ้าน (คลอด21ทำหมัน22ได้กลับบ้าน23)
Waristha Anantakan