โรคซึมเศร้าก่อนตั้งครรภ์

บ้านนี้เป็นซึมเศร้าก่อนทีลูกประวัติทำร้ายตัวเองเป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย โลกไม่เคยสดใส พอเรามีน้องพ่อเด็กก็ทิ้งไปเลยไม่ใยดี บอกว่าเราเป็นโรคประสาทอยู่ด้วยก็มีแต่จะป่วยจิตไปด้วยและเค้าพูดชัดเจนเลยว่าไม่ได้ต้องการไม่ได้ดีใจเลยนะที่จะมีลูกและมีเราเป็นแม่ของลูกเค้า เราไม่เหลืออะไรเลยนอกจากลูก แต่เราก็สู้ค่ะ เพราะเรารู้ว่าความเครียดมันทำร้ายลูก เคยไปเจอคลิปคุณหมอหรืออะไรสักอย่างบอกว่ายิ่งเราเครียดฮอโมนยิ่งผลิตสารอะไรสักอย่างจะทำให้ลูกได้ออกซิเจนน้อยลงและจะทำให้ลูกดิ้นน้อยลงไม่รู้จริงแค่ไหน แต่ว่าเราว่ามันก็มีส่วน จากประสบการณ์ที่แท้งมาสองครั้ง พอมาครั้งที่เจอปัญหามากมายเราเลยทิ้งทุกอย่างที่เป็นความเครียด และพยายามหาสิ่งที่เบียนความสนใจ ยิ่งสิ่งที่เราสนใจเป็นพลังงานบวก อะไรหลายๆอย่างจะดีขึ้นมากเลยค่ะ ลองพาตัวเองกินอะไรที่ชอบ พาตัวเองไปที่ใหม่ๆได้ตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจไม่อุดอู้ หาอ่านหนังสือ เราไม่ได้เพอเฟคทุกอย่างอยู่แล้วมันย่อมมีด้านลบเป็นเรื่องธรรมดา ทุกอย่างมันจะค่อยๆผ่านไปโดยที่เราไม่ทุกใจอะไรกับมันจนเกินไป อยู่ที่เราให้ความสนใจ สู้ๆค่ะ ในนี้ก็มีแม่ๆหลายๆคนที่พร้อมให้กำลังใจ บ้านนี้ตอนนี้35วีคแล้วเฝ้ารอการพบเจอและพร้อมจะอดนอนแล้วค้า🤣

บ้านนี้ก็เป็นค่ะ ภาวะซึมเศร้าจากงานจากหลายอย่าง จนท้องรู้สึกยิ่งส่งผลต่อฮอโมนอารมมากขึ้น ขี้กังวลมากก น้อยใจ เศร้า ไม่อยากท้องแล้ว สุดท้ายแล้วทุกอย่างจะผ่านไป ถ้าเราคิดดีแล้วว่าจะท้อง เบบี๋เขาไม่ได้ผิดอะไร ฮึ้บใจก้าวข้ามมันให้ได้ อนุญาตให้ตัวเองรู้สึกเศร้าได้ ท้อได้ ลองบอกตัวเองบ่อยๆว่าเป็นเพราะฮอโมนคนท้องแน่เลย จากเศร้าแค่1เลยกลายเป็น10 เคยสังเกตตัวเองบ่อย เวลาที่รู้สึกเศร้า บอกตัวเองว่ารู้สึกแย่จัง และปล่อยมันไปกลับมาคิดได้ อ้าวตอนนี้ไม่ได้รู้สึกแย่แล้ว โอเคแบบนี้คือมาจากฮอโมนคนท้องสินะ แลเวมันก็โอเคขึ้น มันไม่หายไปหรอกค่ะ ยังคอยรู้สึกอยู่เรื่อยๆ แต่พอมันผ่านมามันดีกว่าจริงๆ

เราเป็นอยู่ค่ะแต่ตอนนี้หมอให้พักยา เพราะอาการเบาไม่ค่อยเครียดมาก ตั้งแต่ลูกคลอดวันที่6 พ.ย แม่รู้สึกว่าโลกทั้งใบคือของเค้าพยายามฟื้นตัวให้หาย ไม่เครียด ไม่กังวน ไม่คิดสั้น คิดถึงแต่ลูก แม่ต้องรีบดีขึ้นนะคะ ถ้ายิ่งใช้ยาจะมีผลต่อการให้นมลูก แล้วมันส่งผลต่อลูกมากตอนเราตั้งครรภ์ เราเครียดร้องไห้ คิดสั้น ตอนนี้น้องออกมา กลายเป็นเด็กเวลาหลับแล้วจะสะอืนตลอดเวลา นอนสะดุ้งตลอด ตอนนี้กลายเป็นรู้สึกผิดไปเลยค่ะ ต้องเห็นลูกตัวเองผวา เพราะตอนแม่ท้องพอเครียดมากจะนอนผวา

บ้านนี้ก้เป็นซึมเศร้าก่อนตั้งครรภ์ แต่เป็นคนที่ชั่งแม่ง แล้วพาตัวเองคิดว่าทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองรู้สึกดีมีความสุข ลองเปลี่ยนทัศนคติดู แรกๆ มันก็ทำยากแหละ เราผ่านมันมาได้ ทั้งเรื่องครอบครองพ่อแม่ เราเป็นลูกเลี้ยงมีหลายปัญหา ทุกคนมีปัญหาลองเปลี่ยนวิธีคิดดู พาตัวเองให้มีความสุขคิดถึงลูกมากๆ ลูกไม่ใช่ภาระ แม่คิดว่าลูกคือเพื่อนเพราะพ่อเด็กกินเหล้าสว่างทุกวัน มีเขามีเพื่อน มีกำลังใจ มีแรงผลักดันจริงๆ นะ

บ้านนี้ก็เป็นซึมเศร้าก่อนตั้งครรภ์ค่ะต้องบำบัดและกินยาเช่นกัน สิ่งที่ทำให้เราดีขึ้นได้คือสภาพแวดล้อมและคนรอบข้างค่ะ และเราจะไม่เอาตัวไปจมอยู่กับความทุกข์คือพอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองดาวน์เราจะรีบดึงตัวเองขึ้นมาให้ได้ไวที่สุดจะไม่ย้ำคิดย้ำทำแต่เรื่องแย่ๆ ปล่อยวางค่ะ เคยอยู่ในจุดที่ว่าดาวน์จนสติหลุดเหมือนคนบ้าเลยค่ะ แต่พอเราเริ่มรู้จักปล่อยวาง เอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่ดีๆชีวิตดีขึ้นแบบ100%ค่ะ

บ้านนี้ก็เป็นซึมเศร้าก่อนตั้งครรภ์มา7ปีแล้วค่ะ วินิจจัยเป็นขั้นรุนแรง ตอนนี้ตั้งท้องได้12+2 ตอนรู้ว่าท้องก็รีบไปปรีกษาหมอเลยค่ะ มียาที่เซฟกับน้องนะคะแต่อาจจะทานปริมาณน้อย หมอก็ถามค่ะว่ามีให้เลือก 2 ทางคือไม่ทานยาเลยตั้งท้องก็จะคลีนๆเลยไม่ได้รับยาถ้าไหว เพราะเรานอนเองไม่ได้ค่ะต้องใช้ยา กะอีกวิธีคือถ้าไม่ไหวก็ต้องทานยา ยาก็จะปลอดภัยกับเด็กไม่ต้องกังวลค่ะ

เราเป็นอยู่ เป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว ท้องอีกอารมณ์คือแย่มากเลยค่ะ เราเพิ่งออกจาก ไอซียู เราทำร้ายตัวเองแหละลูก ในท้อง 😭😭 เราแย่มากเลยค่ะ ดิ่ง ร้องไห้ทุกวันตลอดเวลา ข้าวน้ำกินไม่ได้ สภาพอวดรอบคือแย่มากๆ อัดอั้นเพราะอยู่บ้านแฟน ครอบครัวเขานิละค่ะ สาเหตุที่เปนแบบนี้

บ้านนี้ก็เป็นก่อนท้องค่ะแม่กินยาอย่างต่อเนื่องเลยแต่พอท้องก็ต้องพยายามไม่คิดมากบางครั้ลมีร้องไห้มีเก็บมาคิดเยอะแยะไปหมดแต่พยายามนึกถึงตัวน้อยในท้องค่ะเลยทำให้บางครั้งที่เศร้าท้อมีเรื่องให้คิดพอนึกถึงก็ลดลงค่ะ

อารมของแม่ส่งผลต่อลูกในครรภ์ค่ะ ทุกปัญหามีทางแก้ไข อยากระบายอะไรพิมมาในคอมมูนิตี้ได้เลย มีแม่พร้อมให้กำลังใจกันหลายคนเลยค่ะ อยากให้แม่ทานอาหารเยอะๆเพื่อลูกในครรภ์ด้วย คุณแม่เก่งอยู่แล้วต้องผ่านไปได้แน่นอนค่ะ❤️

เราเคยเป็น แต่ตอนนั้นไม่รุ้ว่ามีน้อง เคยคิดกินยาฆ่าตัวตาย และเคยนั่งอยู่ ในห้องมืดๆได้เป็นชม.ไม่กินข้าว คิดแต่เรื่องอะไรไม่รู้ คิดแล้วก้ร้องไห้ ตอนนั้นไม่รุ้เหมือนกัน ว่าตัวเราเป้นได้ไง