พอดีเราท้องได้6 เดือนแล้ว สมัยก่อนอยู่กับสามีสองคนไม่เคยทะเลาะมีปัณหากันเลย พอรู้ว่าท้องสามีก็แนะนำให้ชวนเพื่อนมาอยู่บ้านด้วย1คน ให้มีคนอยู่กับเราตลอดเวลา เราก็ทำตาม ปรากฏว่าวันหนึ่งสามีก็เอา ‘เพศที่สาม’ เข้ามายุในบ้านด้วยอีกคนบอกว่าเป็นพี่น้อง
น้องเค้าเป็นเด็กเอ็นเตอร์เทนค่ะเอามาช่วยเรื่องธุรกิจและเอามาอยู่เป็นเพื่อนเรา น้องเป็นคนชอบดื่นเที่ยวกลางคืนตื่นบ่าย เราก็จะสั่งข้าวเลี้ยงน้องตลอด ทั้งข้าวเช้า/เที่ยง/เย็น เวลามีดินเนอรเจอครอบครัวใหญ่/งานวันเกิดก็จะพาไปด้วยทุกงาน
จนเรารู้สึกผิดปกติตลอดเวลาที่พวกเค้าสองคนอยู่ด้วยกันพูดหยอกล้อต่อหน้าเรา ลูบหัวอย่างเอ็นดูและชอบขึ้นเสียงใส่เราบ่อยๆ เราดูทำอะไรก็ผิดไปหมด ไม่เก็บบ้านก็ผิด อยู่เฉยๆก็ผิด
เค้าพาไปฝากครรภ์2 เดือนแรก หลังจากนั้นอ้างว่างานเยอะตลอดให้เพื่อนเราพาไปแทน แต่สามียังพาไปกินข้าวดูหนังเอาใจทุกอย่างเหมือนเดิมคะเพียงแต่มีเพื่อนและน้องคนนั้นเพิ่มเข้ามาในชีวิต
เรารู้สึกแปลกๆ และเริ่มจับผิดไปกับเพื่อนตอนท้องได้3เดือน เราทะเลาะกันบ้านแตกเรื่องนี้ เพราะต้องการความจริงว่าแอบคบกันใช่มั้ย พวกเค้าทั้งสองก็สาบานให้ตายโหงว่าเรานั้นคิดมากไปเอง
หลังๆมาสามีเริ่มสูบบุหรี่จัด/ดื่มเหล้าหนัก และเริ่มโกหกเช่นบอกจะกลับเที่ยงคืนก็จะกลับตีสี่ตีห้าและทุกครั้งก็จะพาน้องคนนี้ไปด้วย และเริ่มทะเลาะกันทุกวันมีปัณหากัน คือบ้านพร้อมจะลุกเป็นไฟตลอดเวลา
เราเสียใจและไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตคู่ของเรา เราร้องไห้ทุกอาทิตยกับเพื่อนพยายามปรับจูนทุกการใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการมีปากเสียงกับสามี ยอมให้เค้าสูบบุหรี่และดื่มเหล้าทุกวันแต่ขอให้ดื่มที่บ้าน (ก็มีน้องคนนั้นนั่งดื่มเป็นเพื่อนตลอดทั้งคืน กว่าจะขึ้นห้องก็ตีสองซึ่งเราทนนั่งรอไม่ไหวก็ต้องขึ้นห้องมานอนก่อนตลอด)
สุดท้ายเราท้องจน5จะ6เดือน น้องเค้าแอบมีคนเลี้ยงใหม่เข้ามาในชีวิตให้เงินเยอะและสายเปย์สุดๆ (เพราะเวลายุด้วยกันน้องจะชอบอวดให้ฟังเรื่องผู้ชายคนนี้).
ตอนตีสาม เราด้วยความที่นอนไม่หลับยุแล้วเวลาสามีไปกินเหล้าข้างนอกก็แปลกใจว่ากลับบ้านแล้วทำไมไม่ขึ้นมานอนหายไปไหนกันสองคน เลยเดินตามหาและไปเจอพวกเขาทะเลาะกันเสียงดังอยู่ปากทางเข้าหมู่บ้าน
พวกเค้าสองคนเดินมาสารภาพกับเราว่าจริงๆแอบคบกันตั้งแต่ก่อนเราท้องแล้ว แรกๆก็แค่คุยพอเอามายุบ้านสองเดือนก็เพลอไปมีสัมพันธ์กัน พอรู้ว่าเราท้องก็ยังตัดสินใจปกปิดและคบกันต่อ มีอะไรแรกๆก็แอบมีกันที่บ้านจนหลังๆที่ทะเลาะเกือบโดนจับได้ก็เริ่มไปมีกันข้างนอก
ตอนนั้นคือรู้สึกแย่มากๆ เราพยายามอยู่ให้ได้ด้วยตัวเองมาตลอด เลิกใส่ใจสามี ไม่เครียดและหยุดร้องไห้หรือเศร้าเพื่อลูก แต่พอเจอแบบนี้มันห้ามน้ำตาไม่ไหว ร้องจนกลัวว่าถ้าสะอื้นหนักมากกว่านี้คงขาดใจตายแน่ๆ
เรื่องผ่านมาได้สองอาทิตยแล้วและน้องคนนั้นก็โดนไล่ออกจากบ้านไป แต่ยังไงเราก็ยังต้องอยู่กับสามีเพราะมีธุรกิจครอบครัวทำด้วยกัน และเราก็คบกับเค้ามาได้9ปีจนมีลูก ถึงตอนนี้เค้าจะทำตัวดีขึ้นกลับมาเป็นคนเดิม แต่เรื่องที่ผ่านมาก็ไม่เคยจะลืมได้ลงเลย
มันทำให้เราไม่หลับตอนกลางคืน เพราะเรานอนรอสามีกลับบ้านมาตลอดจนติดเป็นนิสัย เราอยากให้เค้านอนอยุ่ข้างๆถึงจะหลับ. แต่ทุกวันนี้ถึงเค้าจะกลับมานอนข้างๆ แต่ใจเรามันเป็นกังวลและคิดมากตลอดเวลาเหมือนเป็นโรคจิตไปเลยค่ะ
ขออภัยที่มันยืดยาวแต่ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาฟังการระบายครั้งนี้จนจบ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
😭🙏🏻