ท้องได้ 37w+1d.แล้วค่ะ แฟนบอกอยากมีลูกเราก็โอเค แต่พอรู้ว่าท้องแฟนก็มีอาการดีใจในช่วงแรกๆ แต่พอนานๆไปท้องเราเริ่มโตดูเขาไม่สนใจเลย เราคิดว่าถ้าเราท้องแฟนคงดูแลเราดีกว่านี้ จริงๆไม่เป็นอย่างที่คิดเลย เราเหนื่อยกว่าเดิม ทำความสะอาดห้อง ซักผ้า หุงหากับข้าวให้ ทำไรไม่พอใจก็ด่า ไม่ถูกใจไปเสียหมด จนเราเริ่มท้อ น้อยใจ เลยพูดตัดพ้อไปว่า "ฉันท้องอยู่เทอไม่คิดจะดูแลใส่ใจฉันบ้างหรอ ฉันเหนื่อยนะ ทำไรก็ไม่พอใจ" แฟนตอกกลับมาว่า "ก็เทออยู่เฉยๆไม่ได้ทำงาน จะนอนกินนั่งกินเฉยๆหรือไง อย่างี่เง่า" ซึ่งเราก็ยอมรับและทนทำมาตลอด จนเราต้องกลับมาอยู่บ้าน แฟนก็ทำงานอยู่กทม.ต่อไป แรกๆก็โทรมาบ้าง โทรมาก็มีแต่ทะเลาะกัน ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเก็บเงินไว้ซื้อของให้ลูกและเงินเตรียมคลอด ซึ่งเราขอทีไรไม่มีตลอด เงินออกตอนไหนจะชอบเงียบขาดการติดต่อ แชทไปก็ไม่ตอบ บางทีก็อ่าน บางทีก็ข้ามข้อความเราไปเลย เราเห็นเขาคุยกับคนอื่นแต่ไม่ตอบเรา เราเสียใจมาก เขาไม่สนใจเราเหมือนช่วงแรกๆเลย ลูกก็ใกล้จะคลอดแล้ว เงินเก็บก็ไม่มี ไม่เคยถามอาการไม่เคยถามถึงลูก เราบอกถ้าทำแบบนี้จะหาคนใหม่ เขาบอก"ก็แล้วแต่ จะไม่สนใจแล้ว อยากทำไรก็ทำ" คำนั้นแหละ เราปล่อยโฮหนักมาก เราจะทำอย่างไรดี จะเลิกดีไหม? เราไม่ไหวแล้ว อีกใจก็อยากเลิกให้จบๆ อีกใจก็กลัวลูกมีปมด้อยเหมือนเรา คือเรากำพร้าพ่อ เรารุ้ดีการกำพร้าพ่อมันแย่แค่ไหน ถ้าเป็นแม่ๆจะทำไงคะ ??
ชื่อ' เน็ก