อยากปรึกษาแม่ๆค่ะ

เราก็ 8 เดือนค่ะ ยังทำงานทุกวัน ทั้งงานบ้าน งานออฟฟิต เป็นทั้งแม่บ้านทั้งพนักงานบริษัท ญาติๆอยู่รายล้อมพร้อมซับพอร์ต แต่เราไม่ไปหวังพึ่งใครเลยค่ะ จะทำเองให้ถึงที่สุด ทำจนกว่าจะทำไม่ไหวเพราะอยากเก็บวันลาไว้เลี้ยงลูกให้ได้มากที่สุด ดีตรงมีสามีอยู่ข้างๆ ช่วยแบ่งเบาได้บ้างนิดๆหน่อยๆ ระหว่างวันไม่เคยได้นอนพักหรืออะไรเลยค่ะ นั่ง ยืน เดินทั้งวัน เพราะบริษัทไม่มีสถานที่ให้พัก ทำงานตั้งแต่ตื่น กว่าจะได้เข้านอนก็ 17-18 ชั่วโมงต่อวันค่ะ เหนื่อยหนักทุกวัน คิดอยู่เสมอว่าทนเพื่อลูก ต่อให้ท้องแข็ง ตะคริวกิน ปวดหลังแทบหลุด ไม่รู้กี่รอบต่อวัน อดทนเพื่อลูกเท่านั้นค่ะ

กลับบ้านค่ะ จะบอกว่าเป็นภาระแต่ครอบครัวเราเต็มใจที่จะดูแลกันมากกว่านะคะ งานบ้านอยู่ไหนก็ต้องทำค่ะ ถ้าไม่มีตังจ้างแม่บ้านมาช่วยอยู่ไหนก็ต้องทำ เราก็ทำเองทุกอย่างเหมือนกัน พิเศษคือต้องทำกับข้าวใส่บาตรพระ4 วัดทุกวัน ย้ำว่าทุกวันนะคะ เตรียมกับข้าวให้คนงานเข้าไร่ด้วย เลี้ยงลูกเองคนเดียวด้วยลูกคนโตแค่ขวบ3 เดือน จะกลับบ้านตัวเองแม่ก็บอกรอคลอดก่อนค่อยกลับบ้านโน้นเพราะแม่พึ่งผ่าตามา มีหลานอีกคนวัยกำลังซน ไปตอนนี้ก็ห่วงบ้านอีก

เป็นเรา เราจะกลับบ้านตัวเองค่ะ ท้องแก่จะท้องแข็งบ่อย เราอยู่บ้านตัวเองก็ทำงานบ้านทุกอย่างเองไม่มีใครทำให้สักคน ดูแลตัวเองกับลูกตลอดจนลูก 1.1 ขวบละ ผัวมีก็เหมือนไม่มี ไม่รู้มีมาทำไม ถามหย่ามันก็ไม่หย่าค่ะ 🤣 เลยปลง ๆ ฉันทำเองก็ได้ไม่ง้อ ขี้เกียจพูด เรื่องบางเรื่องโตจนเป็นพ่อคนละยังต้องให้บอกอีกหรอ ปวดหัว

นี่ก็8เดือนเหมือนกันค่ะ ทำไหวเท่าที่ทำค่ะทั้งงานบ้านและที่ทำงาน ส่วนสามีกลับบ้านทุกวันศุกร์ เพราะงั้นหน้าที่รับผิดชอบต่างๆเราจึงต้องค่ะแต่ทำได้เท่าที่ไหวค่ะแม่ อย่าหักโหม อย่าคิดมากค่ะ

อันดับแรกจัดการตัวเองค่ะ ไม่ต้องหวังให้ใครดูแล ควรดูแลตัวเองค่ะ ส่วนอะไรที่ทำไม่ไหว ก็ไม่ต้องทำค่ะ

ถ้าสามีไม่อยู่ด้วย เราไปอยู่บ้านตัวเองสบายกว่าค่ะ แม่เราดูแลทุกอย่าง แทบไม่ต้องทำไรเลยค่ะ

ทำเท่าที่ไหวเถอะค่ะแม่ บ้านนี้ก็8เดือนขนาดมีคนช่วยทำยังแทบไม่ไหวค่ะเหนื่อยมากๆ

อะไรทำไหวก็ทำค่า ไม่ไหว ก็วางไว้ตรงนั้นแหละ และเป็นเรา เราก็กลับบ้านเราค่า