ตอนท้องลูกคนเเรกยอมรับเลยว่าร้องไห้ทุกวันทุกคืนเพราะสามีเป็นคนต่างชาติพูดไทยได้เเต่ชอบพูดจาไม่ดีใส่เเต่ไม่เคยใช้คำหยาบไม่เคยตีเเค่ชอบพูดจาไม่คิดทำให้เราเสียใจเเละเวลาฟังอะไรจะไม่รู้เรื่องตีความหมายผิดเเละมาทะเลาะกันเป็นเเบบนี้ตลอดร้องไห้ อดทน น้อยใจ ซึม ทุกอย่างร่วมมาอยู่ในตัวเราเราได้เเต่คิดว่า ต้องเข้มเเข็ง เพราะลูกจะคนเเรกจะคลอดไม่อยากให้ลูกเป็นอะไรหรือเเท้ง เเต่พอลูกคนนี้คลอดเราก้อน้ำตาไหลเพราะไม่คิดว่าจะมีคนนี้ไม่คิดว่าว่าอายุ20จะมีลูกมีสามีเป็นต่างชาติอย่างว่าละโชคชะตาได้กำหนดมาเเล้วเราก้อถือว่าโชคดีที่เจอสามีที่เเอปหาคู่ออกเดท3ครั้ง คบหาดูใจ5เดือนเเละเเต่งงานมีลูก (ลูกคือทุกอย่างของเราจริงๆ)