“ฉันไม่อยากมีลูก”
คำพูดที่เคยพูดกับเพื่อนสนิทไว้
ณ ตอนที่พูดคิดแบบนั้นจริงๆนะ
เพราะโดยส่วนตัวเราก็ไม่ใช่คนรักเด็ก
ตอนไม่มีลูกถ้าเจอเด็กน่ารักเราก็เล่นด้วยบ้าง
แต่ถ้างอแงโวยวายเราเดินหนีเลย (ถ้าทำได้)
ไหนจะกลัวเจ็บ
กลัวไม่มีอิสระ
กลัวค่าใช้จ่าย
กลัว #เลี้ยงไม่เป็น #เลี้ยงไม่ไหว
กลัวการรับผิดชอบ
เป็นเหมือน “ภาระ” ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิต
ที่เราจะต้องดูแลให้ดี
สุดท้าย มีลูกเอง
ทุกอย่างที่กลัว ก็ได้เจอหมดทั้งนั้น
แต่มันแปลกจัง...
เจ็บ...ก็ทนได้
อิสระ...ไม่มีก็ไม่เป็นไร ไม่อยากห่างไปไหนเลย
ค่าใช้จ่าย...ก็มีแรงฮึดที่จะหาเงินเพิ่ม
เลี้ยงไม่เป็น...ก็เป็นเอง
เลี้ยงไม่ไหว...ก็ต้องไหว
เป็นความรับผิดชอบที่ทำให้มีแรงสู้ขึ้นมากมาย
เป็น “ภาระ” ที่มองกลับมาทีไร
ก็ภูมิใจ และสุขจัง♥️
สุดท้าย เข้าใจแล้วว่า “ลูก” ไม่เคยเป็นภาระ ในใจแม่หรอก แต่ลูกคือ “ของขวัญ” คือ “ยาชูกำลัง” ที่ทำให้แต่ละวันของแม่มีพลังและมีความหมายมากกว่าเดิม
ความรับผิดชอบ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยเข้าใจ